Επιστροφές αλλά ευτυχώς όχι καταστροφές!

Επιστρέψαμε! Γεμάτες ενέργεια, όρεξη και διάθεση. 

Σας έχει τύχει ποτέ να φύγετε για ένα Σαββατοκύριακο και να νιώθετε ότι έχετε φύγει για δέκα μέρες? Αυτό ένιωσα και εγώ.. Ηταν ένα μεγάλο και όμορφο Σαββατοκύριακο. Το Ναύπλιο ήταν πανέμορφο και ο καιρός σύμμαχος μας. Εδώ να αναφέρω ότι το Ναύπλιο δεν είναι και η σοφότερη επιλογή για γυναικοπαρέα καθώς είναι φωλιά ζευγαριών. Έτσι εάν έχεις διάθεση να φλερτάρεις κινδυνεύεις να μείνεις καραφλή! Πάλι καλά που εμείς δεν είχαμε τέτοια διάθεση γιατί δεν είμαστε τέτοια κορίτσια!

Το δωμάτιο που μέναμε ήταν το Φιλύρα το οποίο ήταν στο κέντρο της παλιάς πολής και μας βόλεψε πολύ! Μπορεί το δωμάτιο να ήταν ισόγειο και να είχε λίγη φασαρία (είπαμε είναι κεντρικό) αλλά ήταν πολύ άνετο, καθαρό και οικονομικό.  

Το Ναύπλιο είναι τόσο όμορφο και γραφικό με τα παλιά του σπιτάκια και τα πλακόστρωτα δρομάκια. Έχει μαγαζιά για όλα τα γούστα,  μπαράκια, ταβέρνες , παγωτατζίδικα και ένα ζαχαροπλαστείο με ΚΑΤΑΠΛΗΚΤΙΚΟ προφιτερόλ. Αυτό που μου έκανε εντύπωση είναι τα μαγαζιά τους. Ειδικά τα μαγαζιά με ρούχα είχαν πολύ ιδιαίτερα κομμάτια.

Εμείς κάναμε τις απαιτούμενες βόλτες στην παλιά πολή, ήπιαμε καφέ στην Πλ. Συντάγματος, επισκεφτήκαμε τον Άγιο Σπυρίδωνα εκεί που δολοφόνησαν τον Καποδίστρια, πήγαμε με το καραβάκι στο Μπούρτζη, ανεβήκαμε (με το αυτοκίνητο) στο Παλαμήδι και κυρίως κουβεντιάζαμε. Γλώσσα δε βάλαμε μέσα...Τα είπαμε όλα. Για τους πρωήν , τους νυν , τους επόμενους... Τα εξαντλήσαμε όλα.

Μιλάγαμε στο ξενοδοχείο, μιλάγαμε όταν πηγαίναμε για ούζα και ουζομεζέδες, μιλάγαμε καθώς περπατούσαμε εώς την Αρβανιτιά για να μεταβολίσουμε το ούζο που μας είχε κάνει να την ακούσουμε,  μιλάγαμε όταν τα πίναμε στα μπαρ.. Ανεξάντλητες!!! Είναι τρομαχτικό το πόσα θέματα μπορούν να βρούν να συζητήσουν τρεις γυναίκες!

Το βράδυ βγαίναμε στα μαγαζιά του Ναυπλίου. Και όταν λέω στα μαγαζια το εννοώ γιατί γυρνούσαμε τρία κάθε βράδυ μπας και βρούμε κανένα να μας αρέσει. Πολύ ψόφια τα πράγματα. Το πρώτο μαγαζί που πήγαμε μας άρεσε πολύ ,  Βάτραχος λεγότανε, αλλά κάποιο πρόβλημε με τον εξαερισμό του είχε και δεν αντεχότανε η ζέστη που έκανε εκεί μέσα. Μετά βγήκαμε έξω αλλά δεν ακουγότανε ούτε καν η μουσική οπότε υπήρχε σοβαρός κίνδυνος να κοιμηθούμε όρθιες και έτσι φύγαμε. Κάποιος μας είχε πει ότι στα μαγαζιά της παραλίας έχει τζέρτζελο οπότε είπαμε να πάμε εκεί. 

Εκεί πήγαμε στον Άβακα. Ένα μαγαζί που μάζευε κόσμο αλλά τι κόσμο? Ο καλύτερος είχε βγει χθες από τη φυλακή! Εμείς αναγκαστικά ήπιαμε ένα ποτό εκεί γιατί ο μετρ-πόρτα είχε διώξει με πολύ "ευγενικό" τρόπο μια άλλη παρέα για να μας βρει εμάς καλό σημείο στο μπαρ.Οπότε και εμείς θέλαμε δε θέλαμε το ήπιαμε το ποτάκι μας και ευτυχώς φύγαμε αναίμακτα από εκεί μέσα λίγο αργότερα! Στεναχωρήσαμε βέβαια τον φίλο μας τον Λεωνίδα (τον μετρ-πόρτα ντε) τον οποίο δε τον λέγανε έτσι αλλά επειδή μας είχε πει ότι είναι από τη Σπάρτη εμείς τον φωνάζαμε Λεωνίδα. Εντελώς χαζές ξέρω...

Μετά όμως δε νυστάζαμε και η απογοητευση μας δεν ήταν αρκετή οπότε είπαμε να δοκιμάσουμε την τύχη μας και σε άλλο ένα μαγαζί που απ΄ έξω φαινόταν ότι είχε κέφι. Μπήκαμε λοιπόν στο 3 sixty το οποίο ήταν ένα κυριλέ μαγαζί με σερβιτόρους και μπάρμαν με ποδιές  που έπαιζε Πάολα!! Σας αφήνω ένα λεπτό να το φανταστείτε. Μέσα ήταν τίγκα στους άντρες.Οι οποίοι ήταν ο ένας ομορφότερος από τον άλλον (ειρωνικό σχόλιο). Το κακό βέβαια δεν ήταν αυτό αλλά το ότι γενικά μέσα δεν κουνιόταν φύλλο. Αγαλματάκια ακούνητα μέρα ή νύχτα! Το ξέρω ότι γενικά στην επαρχία οι άνθρωποι δε χορεύουν στα μπαρ (τουλάχιστον στη δική μου πόλη) αλλά αυτοί ήταν τελείως ασυγκίνητοι από τη μουσική. Το μπαρ των ζωντανών νεκρών! Έτσι βαρεθήκαμε και εκεί γρήγορα και πήγαμε για ύπνο..

Όχι τίποτα άλλο αλλά μου την έσπασε και ο Θ που κοπρογύρναγε μέχρι τις 5 το πρωί στην Καρύτση και μετά μας δούλευε ότι είμαστε γριές και πήγαμε για ύπνο νωρίς!

Την επόμενη μέρα το πλάνο έλεγε να πάμε για μπάνιο στο Λουτράκι αλλά τελικά βαρεθήκαμε να βάλουμε μαγιώ και πήγαμε μόνο για φαγητό..Μετά γύρισα σπιτάκι μου, ανανεωμένη και ξεκούραστη στην αγκαλιά του Θ ο οποίος μετά από όσα είχα δει  μου φαινόταν πιο κούκλος από ποτέ!!!!

Πάντως όση ώρα είμασταν στο Ναύπλιο δε μπορούσα να σταματήσω να φαντάζομαι το πώς θα ήταν εάν τελικά είχε επιλεχθεί το Ναύπλιο για πρωτεύουσα της Ελλάδας. Κατά πάσα πιθανότητα θα είχε ενωθεί με το Άργος. Η Βουλή θα μπορούσε να είναι στο Μπούρτζι. Έτσι δε θα χρειαζόμασταν και τόσα ματ γυρω γύρω από τη Βουλή ενώ το Παλαμίδι θα ήταν η νέα μας Ακρόπολη!!

Ευτυχώς όμως το Ναύπλιο γλίτωσε τη ρετσινιά της πρωτεύουσας και στέκεται εκεί όμορφο και  αγέρωχο, βγαλμένο μέσα από βιβλίο Ιστορίας. Να μας διδάσκει πως κάποτε οι πόλεις ήταν όμορφες και εάν εμείς το θέλουμε μπορούμε να τις διατηρήσουμε έτσι.