Αλλαγή αλλά τι αλλαγή???

Είμαι σε φάση αλλαγών! Αποτέλεσμα της συχνής βαρεμάρας που με πιάνει και της ακατανίκητης επιθυμίας μου να τα αλλάξω όλα. Να τα καταστρέψω και να ξεκινήσω από την αρχή. Θεωρώ ότι είμαι "λογικά αυτοκαταστροφική". Θέλω πολύ να αυτοκαταστραφώ αλλά γαμώτο είμαι υπερβολικά λογική για να το κάνω. Μέσα μου όμως το θέλω. Να μπω στο γραφείο του Διευθυντή και να του πω παραιτούμαι. Και από την επόμενη μέρα να ξεκινήσω ένα νέο επαγγελματικό προσανατολισμό. Άσχετο με τις σπουδές μου και με την εώς τώρα εργασιακή μου εμπειρία. Να γίνω αεροσυνοδός!

Βαριέμαι εύκολα! Πολύ εύκολα! Βαριέμαι τις δουλειές που κάνω για μεγάλα χρονικά διαστήματα. Βαριέμαι  καταστάσεις που τραβάνε επ' αόριστον. Βαριέμαι τις ατέρμονες συζητήσεις. Βαριέμαι τα σπίτια που μένω. Ακόμα και τους ανθρώπους τους βαριέμαι εύκολα.

Παλιότερα όταν κάτι σταματούσε να με ευχαριστεί το άλλαζα. Έχω φύγει από δουλειά που άλλοι θα σκότωναν για αυτήν απλά και μόνο γιατί εγώ θεωρούσα ότι είχε τελειώσει αυτή η ιστορία για μένα. Έχω φύγει από σχέση χωρίς ούτε καν να το συζητήσω μόνο και μόνο επειδή θεωρούσα ότι είχε τελειώσει.

Πλέον δεν είμαι τόσο ριζοσπαστική. Το συζητάω και έχω αρχίσει να μην παίρνω αποφάσεις του ποδαριού. Αλλά μου λείπει η παλιά Χριστίνα. Που ήξερε ότι παρακάτω τα πράγματα θα είναι καλύτερα. Τότε ήμουν σίγουρη ότι το μέλλον θα είναι καλύτερο από το παρόν και για αυτό προσπαθούσα. Πια έχω χάσει αυτή την αισιοδοξία μου. Με τρομάζει το μέλλον και με τρομάζουν οι απότομες αλλαγές. Με τρομάζει το άγνωστο που κάποτε με γοήτευε τόσο πολύ!

Δεν έχω μετανιώσει για τίποτα από όσα έχω κάνει στη ζωή μου. Για τα μόνα που μετανιώνω είναι για τα πράγματα που δεν τόλμησα να κάνω. Που δείλιασα τελευταία στιγμή και έκανα πίσω. 

Σε αυτό λοιπόν το γενικό κλίμα "θέλω να τα γαμήσω όλα και να πάω στη Κούβα να τυλίγω πούρα" προσπαθώ να αντισταθώ. Αλλάζω καθημερινά φόντο στο μπλογκ μου. Εχω φέρει τρεις βόλτες τα έπιπλα μέσα στο σπίτι. Άλλαξα διακόσμηση και γενικά άλλαξα ότι αλλάζει χωρίς δάκρυα , αίμα και ιδρώτα [δικό μου γιατί του Θ του χύθηκε λίγος ιδρώτας καθώς άλλαζε τα έπιπλα]. Και τώρα πάμε στην τελειωτική αλλαγή, σε αυτή που τελικά καταλήγουμε όλες. Κομμωτήριο! Σκέφτομαι να βάψω τα μαλλιά μου κόκκινα. Όχι πολύ κόκκινα αλλά καστανοκόκκινα. Βέβαια όπως είπαμε και πιο πάνω πλέον δε μπορώ να παίρνω εύκολα τέτοιες αποφάσεις ζωής και θανάτου και έτσι το σκέφτομαι λίγο ακόμα.

Να συνεχίσω στο μελί-ξανθό που έχω τώρα ή να πάω στο καστανοκόκκινο? Ιδού η απορία!

Θα καταλάβει η κομμώτρια την απόχρωση που της λέω ή θα βγω σαν τη κάλτσα του Αϊ- Βασίλη?

ΥΓ: Και επειδή τόσο καιρό εγώ αναζητώ μια αλλαγή το σύμπαν με  άκουσε και μου έστειλε την μοναδική αλλαγή που δεν έπρεπε να στείλει. Αλλαγές στη διαρθρωτική δομή της εταιρείας! Το τμήμα μου συγχωνεύεται και εγώ βρίσκομαι στον αέρα.  Αλλαγές δεν ήθελες? Πάρε  τώρα να γουστάρεις.

Τελικά θα γίνω κοκκινομάλλα....