Δεύτερη και τρίτη μέρα στη Ρώμη...

Τo δεύτερο πρωινό  μας στη Ρώμη είχαμε αποφασίσει να το περάσουμε περπατώντας. Να γυρίσουμε και να χαζέψουμε δρόμους πλατείες, συντριβάνια. Η Ρώμη είναι ενα μεγάλο μουσείο. Κάθε γωνιά και ένα έργο τέχνης. Αγάλματα του Μπερνίνι είναι παντού μέσα στη πόλη. Μέσα σε εκκλησίες μπορείς να δεις έργα του Μποτιτσέλι.

Αφού φάγαμε το πρωινό μας στο ξενοδοχείο κατευθηνθήκαμε πρός τα Ισπανικά σκαλιά που έτσι και αλλιώς ήτανε κοντά μας. Ο οδηγός μου έλεγε ότι είναι σημείο συναντησης των Ιταλών. Αλλά εμείς μόνο τουρίστες είδαμε να βγάζουν φωτογραφίες.

Μετά πήραμε τη Via Condotti, κάτι σαν τη δική μας Βουκουρεστίου, για να χαζέψουμε τις βιτρίνες. Dior, Gucci, Hermes, Fendi!! H χαρά του κάθε fashionista. Φυσικά και δε ψωνίσαμε τίποτα! Α όχι ψωνίσαμε μια βαλίτσα από ένα πλανόδιο.. Χαχαχα! Την ώρα κιόλας που ψωνίζαμε και κάναμε τα καθιερωμένα παζάρια έρχεται μια κυρία και αγοράζει μια βαλιτσάρα για να βάλει μέσα τις τρεις Prada τσάντες της που μόλις είχε αγοράσει. Shopping bag μας λέει γελώντας. Ναι από αυτό και εμείς. Για αυτό την αγοράζουμε για να βάλουμε μέσα τα τρία μαγνητάκια που αγοράσαμε! Οφείλω να ομολογήσω πως μπήκα στον πειρασμό να πάρω τη χάρτινη τσάντα του οίκου Prada που πέταξε η κυρία. Να την έχω εδώ στην Αθήνα , να βάζω μέσα τα φρούτα μου για τη δουλειά και να το παίζω μούρη. Τελικά ο αυτοσεβασμός μου λειτουργησε και δε τη πήρα!

Έπειτα πήγαμε στο Πάνθεον. Αργότερα έμαθα πως το Πάνθεον οι Ιταλοί δε το έχουν σε εκτίμηση αλλά για εμένα είναι από τα πιο όμορφα μνημεία. Δε ξέρω γιατί αλλά μου προκαλεί δέος. Αρχικά ήταν παγανιστικός ναός αλλά έπειτα μετετράπηκε σε εκκλησία. Μέσα είναι θαμένοι ο ζωγράφος Ραφαήλ και ο Vittorio Emmanuelle, που είναι κάτι σαν τον δικό μας Κολοκοτρώνη. Το εσωτερικό του είναι απλά διακοσμημένο ενώ αυτό που προκαλέι εντύπωση είναι η τεράστια στρογγυλή τρύπα στην οροφή. Λένε ότι είναι μαγευτικό όταν βρέχει να βλέπεις τη βροχή να γλιστράει μέσα της και να πέφτει στο πάτωμα. Δυστυχώς εμείς δε το πετύχαμε με βροχή.

Η Piazza Navona είναι μια από τις πιο διάσημες πλατείες της Ρώμης και δικαιολογημένα καθώς είναι πανέμορφη. Τα συντριβάνια είναι έργα του Mπερνίνι και ίσως να τα θυμάστε από το Illuminati. Εγώ μιας και είχα πρόσφατα διαβάσει το βιβλίο ήμουν πολύ επηρρεασμένη. Στη πλατεία μαζεύονται πολλοί καλλιτέχνες που εκθέτουν τα έργα τους ενώ γύρω-γύρω έχει όμορφα (τουριστικά και πανάκριβα) καφέ! Πληρώσαμε για δυο εσπρεσσάκια 12,50€. Το λες και κλέψιμο. Ειδικά σε μια χώρα που ο καφές έχει 1,50€!

Καθώς είχαμε και το συνέδριο δε μπορούσαμε να κάτσουμε άλλο στην πόλη. Φύγαμε για να πάμε σε ένα ξενοδοχείο εκτός πόλης όπου γινόταν το συνέδριο. Όπου μας πληροφόρησαν ότι χρειαζόμασταν κάτι σαν πόστερ για την αυριανή παρουσίαση του Θ. Κάτι που εμείς δεν είχαμε και έπρεπε να το φτιάξουμε και να το εκτυπώσουμε στη Ρώμη! Σκατά. Φάγαμε από μια πίτσα στο χέρι και γυρίσαμε στο ξενοδοχείο. Έτσι χάσαμε το απόγευμά μας . Ο Θ στο λάπτοπ, που πάλι καλά  το είχε μαζί, και εγώ στο ipad να χαζευω που θα πάμε το βράδυ.

Τελικά αποφασίσαμε το βράδυ να βγούμε στη Via Venetto  για να ξυπνήσουμε νωρίς το πρωί να πάμε να εκτυπώσουμε το ποστερ και να φύγουμε για το συνέδριο. Στη Via Venetto φάγαμε σε ένα φαινομενικά τουριστικό μαγαζί αλλά με πολύ ωραία πίτσα. Η πίτσες τους είναι εξαιρετικά απλές. Καμία σχέση με τις σπέσιαλ που φτιάχνουμε εμείς εδώ. Τη πρώτη φορά,  είχα ξενερώσει με τις πίτσες τους αλλά αυτή τη φορά τις λάτρεψα. Εκεί φάγαμε μία με μοτσαρέλα, ντομάτα και βασιλικό!. Ο βασιλικός τα έσπαγε..

 Την άλλη μέρα πήγαμε στο συνέδριο και το βράδυ βγήκαμε στην Trastevere.

 To be continued...