Τρίτη 4 Φεβρουαρίου 2014

Ηλεκτρισμένος ηλεκτρικός

Κατά καιρούς σκεφτόμαστε να αλλάξουμε σπίτι και περιοχή. Πάμε βλέπουμε κανένα δυο σπίτια και μας περνάει!  Πώς άλλοι είναι wedding crashers? Εμείς είμαστε houses crashers! Πάμε και βλέπουμε σπίτια. Κάτι σα χόμπι! Μετά τα Χριστούγεννα είχαμε ηρεμήσει αλλά χθες είχαμε τη φαεινή ιδέα να πάμε να δούμε ένα σπίτι στο Μαρούσι.

"Πήγαινε εσύ με το αυτοκίνητο και θα έρθω εγώ με τον ηλεκτρικό για να δω πόση ώρα κάνει" λέω στον Θ η μικρή ανίδεη. Περιμένω τον ηλεκτρικό στην Ομόνοια, έρχεται, μπαίνω μέσα εγώ και άλλοι χίλιοι και από κωλοφαρδία βρίσκω μια ωραιότατη θεσούλα. Όλα κυλούσαν ήρεμα μέχρι που φτάσαμε στο σταθμό του Αγίου Ελευθέριου. Τότε όταν άνοιξαν οι πόρτες του συρμού είδαμε κόσμο να πετάγεται από το μπροστινό βαγόνι και να τρέχει στην αποβάθρα. "Ας τους χωρίσει κάποιος. Βοήθεια. Θα τον σκοτώσουν" ήταν οι πρώτες φωνές που άκουσα. Μετά από λίγο βλέπω έναν Πακιστανό χωρίς μπλούζα, με πρησμένο το ένα του μάτι και γεμάτο αίματα  να τρέχει προς το μέρος μου. Από πίσω τον κυνηγούν  κάποιοι άλλοι και τον πιάνουν ακριβώς έξω από το παράθυρο μου. Τον ακινητοποιούν και αρχίζουν να τον χτυπούν με μπουνιές και κλωτσιές. "Χωρίστε τους ρε παιδιά, Μπορεί να έχει μαχαίρι. Που είναι η ασφάλεια. Γιατί δεν κλείνει τις πόρτες ο οδηγός. Να φύγει το τρένο. Θα τον σκοτώσει" ήταν οι ανάκατες φωνές που άκουγα. Ολοι προσπαθούσαμε να καταλάβουμε τι συμβαίνει. Μέσα σε όλα που ακούστηκαν κάποιος ρώτησε εάν είναι Χρυσαυγίτες. Απέναντι μου καθόταν μια Φιλιπιννέζα η οποία στο άκουσμα της λέξης Χρυσαυγίτης χλόμιασε. Πετάχτηκε όρθια κλαίγοντας και φωνάζοντας "Σε παρακαλώ να φύγει το τρένο. Φοβάμαι. Κλείσε τις πόρτες". Και σκέφτομαι, εάν εμένα τρέμανε τα πόδια μου, τι συναισθήματα τρόμου μπορεί να βίωνε αυτή η κοπέλα!

Σε καυγά δεν έχω ξανατύχει και ούτε και θέλω. Ακόμα έχει μείνει στην μνήμη μου το πρησμένο πρόσωπο του Πακιστανού, τα αίματα που ήταν σκόρπια παντού.. Και ξέρεις κάτι? Ντρέπομαι που θα το πω αλλά σχεδόν ευχήθηκα να κλείσει η πόρτα και να φύγουμε...Γιατί όντως μπορεί κάποιος να έχει όπλο! Και γιατί δε ξέρω αν θα αντιδρούσα αλλιώς εάν ήμουν άντρας και δυο μέτρα  (αλλά αμφιβάλλω), είναι απερίσκεπτα ηρωικό να μπεις ανάμεσα σε τρελαμένους για να τους χωρίσεις. Και αυτό φάνηκε γιατί όλοι φώναζαν χωρίστε τους αλλά μόνο δέκα παιδιά προσπάθησαν να τους χωρίσουν. 

Για την ιστορία να πω ότι δεν ήταν Χρυσαυγίτες. Ήταν Αλβανοί που προσπάθησαν να κλέψουν το κινητό του Πακιστανού. Μας το είπε μια κοπέλα ,αφού πλέον το τρένο είχε ξεκινήσει, την ώρα που σκούπιζε τα αίματα από τα χέρια της. Είχε την "τύχη" να είναι στο βαγόνι από όπου ξεκίνησε ο καυγάς και να τα δει όλα. Θα κλείσω με μια δική της φράση την οποία έλεγε και ξανάλεγε μόνη της σαν να παραμιλούσε.

"Που έχουμε φτάσει? Καμία αξία πια στην ανθρώπινη ζωή? Να σκοτωνόμαστε για το τίποτα? Για ένα κινητό?"


73 σχόλια:

  1. συγκλονιστική ιστορία Χριστίνα!!! εντάξει ότι πήγαν να τον σκοτώσουν για να του κλέψουν το κινητό είναι πέρα από κάθε φαντασία!! έλεος! όσο για την κινεζούλα θα έπαθε μεγάλο πανικό! σκέψου συναισθήματα και σκέψεις εκείνη την ώρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Φιλιπιννέζα έκλαιγε για τρεις στάσεις μετά το περιστατικό. Στην τέταρτη ηρέμησε...

      Διαγραφή
  2. Γι' αυτό έχω τις μαύρες μου αυτές τις μέρες, γιατί γίναμε μια ζούγκλα και "ζούμε" μέσα σ' αυτήν... (και δεν υπάρχει φως στο τούνελ κι ας λένε το αντίθετο οι καραγκιόζηδες που μας κυβερνούν).

    Υ.Γ Σπίτι είδες τελικά;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι είδα αλλά μάντεψε θα δω και άλλα....

      Μα είναι δυνατόν να φτιάχνεις σπίτι και στο μπάνιο να μη βάζεις παράθυρο???? Είναι???

      Διαγραφή
  3. Δυστυχώς Χριστίνα μου αυτά έχουν γίνει καθημερινά φαινόμενα και το κακό είναι ότι η πολιτεία δεν κάνει τίποτα για να εξαλειφθούν ίσως και να της χρειάζονται τέτοια περιστατικά!
    Είναι τραγικό!
    Την καλησπέρα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δε ξέρω τι μπορεί να κάνει πια και αυτή η πολιτεία!! Να βάλει αστυνομικούς παντού? Αδυνατον! Έβαλε ένα κακόμοιρο security που τι να κάνει και μόνο του το παιδί??? Κρυφτηκε και εμφανίστηκε αφού όλα είχαν τελειώσει.

      Διαγραφή
  4. Θλιβερή ιστορία και δεν ξέρεις πως να αντιδράσεις σε τόση βία.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ηταν πραγματικά τρομαχτικό! Εγώ δεν είχα ξαναδεί τόση βία. Τόσο μίσος ... Τόση τρέλα!

      Διαγραφή
  5. Για ένα κινητό, και που είσαι ακόμα :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασε εμ κερατάς , εμ δαρμένος! Να σου κλεβουν το κινητό, να τους βλέπεις ότι στο έκλεψαν και να μην τολμάς να το ζητήσεις πίσω...

      Διαγραφή
  6. Μα πραγματικα σε τι κοσμο ζουμε??Να κανουμε τοσο χαμο για ενα κινητο??Τι να πω...μα αν το καλοσκεφτει κανεις εχουν γινει μερος της καθημερινης ρουτινας μας αυτα!Βγαινεις εξω και βλεπεις τον καημενο το ανθρωπο που γυρναει απο την δουλεια του να φωναζει οτι τον κλεψανε!Αχχ και μετα αναρωτιομαστε γιατι παμε κατα διαβολου σα χωρα!
    Φιλιααα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οσο υπάρχει φτώχεια τόσο θα δυσκολεύουν τα πράγματα για όλους μας!

      Διαγραφή
  7. Ταράχτηκα μόνο που το διάβασα, πόσο μάλλον να ήμουν εκεί! Καλό βράδυ Χριστίνα μου!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αστο... Τρέμανε τα πόδια μου! Είναι που και εγώ σε τέτοιες περιστάσεις σκέφτομαι πάντα το χειρότερο. Σκέφτομαι πυροβολισμούς, βόμβες να σκάνε, ελικόπτεrα να μαζεύουν τραυματίες.. Hollywood.

      Διαγραφή
  8. είναι απ' αυτά που ακούμε καθημερινά στις ειδήσεις αλλά μας ταρακουνούν όταν συμβαίνουν μπροστά στα μάτια μας....


    σπίτι είδες τελικά;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ακριβώς. Με τη διαφορά ότι όταν τα ακούς στις ειδήσεις λες "μα καλά δεν υπήρχε κανείς εκεί να τους χωρίσει? Τι άνθρωποι είναι αυτοί?" ενώ όταν συμβαίνει με εσένα εκεί ψάχνεις να βρεις τρύπα να χωθείς.

      Διαγραφή
  9. Σικάγο γίναμε! Τρομακτικά όλα αυτά...σκέφτομαι πολλες φορές τους ανθρώπους που μένουν στο κέντρο...
    καληνύχτα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τώρα είδα ότι γράψαμε το ίδιο! Μόνο που εγώ έχω εμπειρία από Σικάγο :)))

      Διαγραφή
    2. Η πολλή παρέα σας χάλασε εσάς!! Για να αραιώνουμε σιγά σιγά...

      Φαντάζομαι όσοι μένουν κέντρο θα έχουν να διηγηθούν περισσότερα περιστατικά. Πάντως είναι ακόμα πιο τρομαχτικό να βλέπεις ξένους να μαλώνουνε απ' ότι Ελληνες. Γιατί με τους ξένους δεν καταλαβαίνεις τι λένε. Δεν καταλαβαίνεις τι γίνεται και όλο αυτό το κάνει διπλα τρομαχτικό!

      Διαγραφή
  10. Είναι τρομακτική μια τέτοια εμπειρία, πραγματικά. Τώρα, ίσως σκεφτεί κανείς, αν είναι τρομακτική για τον παρατηρητή, τι μπορεί να ειπωθεί για τον ... πρωταγωνιστή - στη συγκεκριμένη περίπτωση εκείνον τον Πακιστανό που δεχόταν την επίθεση!
    Δεν ξέρω αν είναι αιρετική αυτή η σκέψη, αλλά υποψιάζομαι ότι η κατάσταση μπορεί και να ήταν πιο τρομακτική (όχι πιο επώδυνη: πιο τρομακτική) για την πλειονότητα όσων παρακολούθούσαν τη σκηνή, από όσο για το άτομο που το χτυπούσαν: γιατί οι πρώτοι δεν ήταν σε εγρήγορση, γιατί ο δικός τους τρόπος ζωής, η δική τους καθημερινότητα είναι απομακρυσμένη από παρόμοια περιστατικά, τους προφυλάσσει από τέτοια θεάματα, οπότε είναι (είμαστε, θα πω) τελείως απροετοίμαστοι και ανίκανοι να διαχειριστούν την ωμή, φυσική βία, όταν ξαφνικά βρεθεί στο δρόμο τους. Και θα σοκαριστούμε και θα παγώσουμε στη θέα της. Και θα σκεφτούμε τον εαυτό μας, όσο είμαστε σε κατάσταση πανικού και σύγχυσης. Σε μια ανοίκεια, επικίνδυνη κατάσταση, είναι λογικό να είναι το πρώτο σου μέλημα η δική σου ασφάλεια. Όταν δεν ξέρεις τι σου γίνεται, μπορείς να ασχοληθείς να προστατέψεις κάποιον άλλο; Ένστικτο της αυτοσυντήρησης, απλά. (Διευκρινίζω ότι και βέβαια δε μπορώ να ξέρω και, πολύ περισσότερο, να ταυτιστώ με τα βιώματα ενός μετανάστη, άρα δε μπορώ και να ξέρω πόσο συνηθισμένοι ή όχι είναι σε τέτοια περιστατικά βίας και αν τούς τρομάζουν περισσότερο ή λιγότερο από όσο τρομάζουν εμάς - αλλά η υπόθεση μού φαίνεται ότι έχει λογική.)
    Από την άλλη, είναι πολλές φορές διαπιστωμένο ότι στην αλληλεγγύη και το αίσθημα της ατομικής ευθύνης πάσχουμε. Αν αυτα τα δύο ήταν πιο ανεπτυγμένα, πιο εμπεδωμένα, ακόμη κι αν οι συνθήκες τού ήταν ξένες, μάλλον το "κοινό" θα συνερχόταν γρηγορότερα από το ξάφνιασμα και τον φόβο και θα αναλάμβανε δράση. Θα είχε ένα ηθικό κίνητρο να το σπρώχνει να κινητοποιηθεί. Και θα ξεπερνούσε και το φαινόμενο της διάχυσης ευθύνης (= σε περιπτώσεις στις οποίες μάρτυρες μιας κατάστασης που χρειάζεται αντίδραση είναι ένα πλήθος, όλοι περιμένουν από τον διπλανό τους να δράσει, με αποτέλεσμα κανείς στο τέλος να μην κάνει τίποτα).
    Πιστεύω πως, αν ο καθένας είχε τη σιγουριά ότι, μαζί με αυτόν, θα κινούνταν προς τον Πακιστανό και πολλοί άλλοι για να τον βοηθήσουν, δε θα του ήταν ιδιαίτερα δύσκολο να κάνει το ίδιο. Δυστυχώς, εμείς είμαστε βέβαιοι για το ακριβώς αντίθετο.
    Μού έκανε εντύπωση, πάντως, ο τρόμος της Φιλιππινέζας, όταν άκουσε για τους Χρυσαυγίτες. Δεν είχα σκεφτεί τι αντίκτυπο έχει η δράση αυτής της συμμορίας στην ψυχολογία των μεταναστών και τι αντιδράσεις τους προκαλεί...
    Πολύ σωστό το κόμικ στο τέλος!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου To love life for what it is με το δοκίμιο σου!! Αυτό εννούσα στο σχόλιο μου στο μπλοκ σου. Υπήρχε ποτέ περίπτωση να μου άφηνες ανώνυμα αυτό το σχόλιο και να μην καταλάβαινα ότι είσαι εσύ?? Ε , ποτέ...χαχαχα

      Για τους τριγύρω ήταν πολύ τρομαχτικό γιατί δεν ξέραμε γιατί μαλώνουν. Εγώ για παράδειγμα κατευθείαν σκέφτηκα ναρκωτικά, συμμορίες και ξεκαθάρισμα λογαριασμών... Εάν ήξερα ότι ήταν απλά γιατί ο ένας έκλεψε το κινητό του άλλου πραγματικά δε θα είχα τρομάξει τόσο!

      Κοίτα δε θεωρώ οτι είναι φυλετικό το πρόβλημα. Κανένας λαός δεν έχει τη βία γραμμένη στο DNA του. Θεωρώ ότι είναι θέμα υποκουλτούρας. Ανθρωποι αμόρφωτοι, βασανισμένοι στην πλειονότητα τους που έμαθαν ότι όλα λύνονται με το ξύλο. Αυτό είδαν , αυτό κάνουν. Εάν αντίστοιχα οι Αλβανοί είχαν κλέψει το κινητό ενός Ελληνα μέσα στο βαγόνι και αυτός το αντιλαμβανόταν θεωρώ ότι το θέμα δε θα είχε πάρει αυτήν την τροπή.

      Διαγραφή
    2. Χαχα, μπορείς να με λες και Διονυσία, "ακούω" και σε αυτό - μην κάθεσαι και γράφεις το μακρινάρι το ψευδώνυμο! ;-)
      Μη φοβάσαι, δε θα γράψω δοκίμιο πάλι! :-) Θέλω μόνο να διευκρινίσω ότι δεν πιστεύω ότι το πρόβλημα της βίας είναι φυλετικό - καθόλου δεν εννοούσα κάτι τέτοιο, με το σχόλιό μου (ίσως να μην το εξέφρασα καλά - από την άλλη, όταν γράφεις περιόδους 7 σειρών, λογικό είναι να χάνεται κάπου το νόημα).
      Αυτό που ήθελα να πω, με δυο λόγια, ήταν ότι, όταν είσαι εκτεθειμένος σε περιστατικά βίας συχνότερα από άλλους, περιμένει κανείς ότι ένα ακόμη τέτοιο περιστατικό δε θα σε τρομάξει τόσο, όσο τους υπόλοιπους, που δεν είναι συνηθισμένοι σε αυτά. Δεν επεκτάθηκα στο για ποιούς λόγους ίσως είναι οι μετανάστες πιο εξοικειωμένοι με τη βία (με την ευκαιρία, τις συνθήκες ζωής σκεφτόμουν, έτσι αόριστα - όχι όμως, σε καμία περίπτωση, την φυλή τους) - φαντάσου σε τι μήκος θα έφτανε το σχόλιο, αν καθόμουν να αναλύσω και αυτό! Διατριβή θα το έκανα, χαχα!

      Διαγραφή
    3. Copy-paste το πήρα το όνομα... Είμαι μεγάλη τεμπέλα!

      Δεν το πήρα ως ρατσιστικό το σχόλιο σου. Απλά ήθελα να το ξεκαθαρίσω... Το πιστεύω και εγώ αυτό που λες. Εάν έχεις μεγαλώσει με βία, εάν έχεις μάθει ότι όλα τα προβληματα λύνονται με γροθιές, εάν έχεις δει ότι μόνο οι πιο δυνατοί επιβιώνουν και όχι οι ευγενικοί και οι λεπτεπίλεπτοι τότε λογικό είναι να φέρεσαι αντίστοιχα!

      Διαγραφή
  11. Που έχουμε φτάσει.. Αν είναι δυνατόν..
    Μιλάμε για ζούγκλα, όχι αστεία!
    Και το θέμα είναι που θα φτάσουμε ακομη... πόσο πιο χαμηλά να πέσουμε από τον πάτο;;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς όλο και χειροτερεύει και πολύ φοβάμαι ότι σε λίγο θα συνηθίσουμε τη βία και δε θα μας κάνει ούτε εντύπωση... Τόσα και τόσα συνηθίσαμε άλλωστε!

      Διαγραφή
  12. Σοκαρίστηκα....και να φανταστείς πως μένω σχετικά στο κέντρο.Έχω δει μπροστά μου τσακωμούς με αλλοδαπούς αλλά όχι αίματα και μαχαίρια.Αλλά τσακωμούς έχω δει.Και στο δρόμο έχω δει μπουνίδια ανάμεσα σε οδηγούς,ξέρεις"ποιον είπες μαλάκα,κατέβα κάτω αν είσαι άντρας"...τα γνωστά.Παρατηρώ όμως πως τα τελευταία χρόνια τα πράγματα έχουν χειροτερέψει πάααααρα πολύ.Τα νεύρα μας είναι τεντωμένα σε επικίνδυνο επίπεδο.
    Δεν είναι πια να βγαίνεις από το σπίτι σου....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τεντωμένα δε λες τίποτα. Ολοι ψάχνουν αφορμή να τσακωθούν. Εχω φίλη που δουλευει σε ταμείο τράπεζας και μου λέει συνέχεια "Ο κόσμος δεν πάει καλά. Εχει αγριέψει."

      Διαγραφή
  13. Καλημέρα..που έχουμε φτάσει; πως κατάντησε έτσι ο κόσμος; να φοβάσαι να βγεις από το σπίτι σου καταντήσαμε...και δω έχουμε τέτοια περιστατικά , παρόμοια , χειρότερα..αλλά έχουμε..

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δυστυχώς.. να σεκλεβουν και από πάνω να τρως και της χρονιάς σου... Γι αυτό εάν πάνε να μου κλεψουν το κινητό, εγώ θα τους δώσω δώρο και το πορτοφόλι!

      Διαγραφή
  14. Δεν μπορώ καν να σχολιάσω το περιστατικό γιατι πραγματικά με θλίβει... Δυστυχώς και εγώ σαν και εσένα θα ευχόμουν να ξεκινήσει το τρένο..
    Πάντως αυτό με τα σπίτια το κάνω και εγώ! Τα τελευταία 2 χρόνια όλο σπίτι ψάχνω! Μάλλον είναι χόμπυ όπως λές και εσυ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η μάν του φευγάτου δεν έκλαψε ποτέ! Το έχω κάνει σημαία αυτό τελευταία..

      Λες να σε πετυχω σε κανένα σπίτι? Ασε έχω βαρεθεί... και όλο χαζομάρες βλέπω!

      Διαγραφή
  15. Θλιβερή η κατάσταση έχει γίνει πια...δεν το συζητώ και ειδικά στις μεγαλουπόλεις φαίνεται πολύ έντονα η πτώση των αξιών!!!!!! Παντού επικρατεί χάος που φέρνει φόβο!!!
    Λυπάμαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαντάζομαι ότι εάν στην επαρχία δέρνανε κάποιον σε μια κεντρική πλατεία όλο και κάποιος παπούς θα πλάκωνε τον νταή με τη μαγκούρα του!!!

      Διαγραφή
  16. απαπα! Σικάγο γίναμε! Θυμάμαι ότι όταν ήμουν Σικάγο η μαμά φοβόταν το παραμικρό. Για αυτό μας πήρε και μας έφερε Ελλάδα...
    Δεν το συνεχίζω... Καταλαβαίνεις!
    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οτι γινόταν στην Αμερική πριν δέκα χρόνια γίνεται πλέον εδώ!

      Διαγραφή
  17. Απαπα! Σικάγο γίναμε! Θυμάμαι όταν ήμασταν στο Σικάγο που η μαμά μου φοβόταν να ανοίξει και την πόρτα! Για αυτό μας πήρε και μας έφερε Ελλάδα! Πού να΄ξερε!
    Καλημέρα !

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. http://www.youtube.com/watch?v=9roMKv57VZc

    όχι για τίποτα άλλο αλλά σιχαίνομαι τόσο αυτή τη πόλη...όσο χαρές κι αν μου 'χει δώσει...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Να σου πω την αλήθεια εγώ την αγαπω! Παρά την ασχήμια της και την τρέλα της!

      Διαγραφή
    2. εάν έχεις γεννηθεί και μεγαλώσει εδώ και δεν έχεις ζήσει για πάνω από 2 χρόνια σε άλλη πόλη, καλά κάνεις και την αγαπάς :)

      ...εγώ πάλι όχι :)

      Διαγραφή
    3. Και όμως εχω γεννηθεί και εχω μεγαλώσε σε άλλη πόλη. Στην Αθήνα είμαι τα τελευταία 11 χρόνια. Η αθήνα έχει ζωή, έχει προσωπικότητα... Και ορισμένα σημεία της έχουν πολύ ωραία αυρα!

      Διαγραφή
    4. το νερό εννοείς? :P

      εγώ πάντως τα τελευταία 7,5 χρόνια που την ζω, δεν μ' έχει κάνει να την αγαπήσω...σημεία της ναι, αλλά όχι ολόκληρη (κι είναι τεράστια) αλλά σημεία βρίσκεις σε όλες τις πόλεις...

      Ζωή?...τι εννοείς ζωή?...μεγάλο ερωτηματικό και σίγουρα καθόλου ευκολοαπάντητο...
      Όσο για την προσωπικότητα...

      Άστο, δεν έχει νόημα σήμερα η κουβέντα αυτή, δεν θα είμαι καλός συνομιλητής! :)

      Διαγραφή
    5. Ζωή! Κίνηση! Ανθρώπους να περπατάνε... Σε όλες τις επαρχιακές πολεις τις καθημερινές επικρατεί νέκρα! Η Αθήνα έχει ζωή πάντα!!

      Διαγραφή
    6. Δεν θέλω να σου αμαυρώσω αυτή τη χαρά :) καλά κάνεις και την βλέπεις έτσι, είναι ο μόνος τρόπος να γίνεται υποφερτή :)

      Διαγραφή
  19. Από το κακό στο χειρότερο...τι να πω...σοκαρίστηκα και μόνο που το διάβασα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Φαντάσου να ήσουν εκεί!! Γενικά με θεωρώ ψύχραιμη και απόρησα με τον τροπο που αντέδρασα. Ημουν έτοιμη να μπήξω και εγώ τα κλάμματα μαζί με τη Φιλιππινέζα.

      Διαγραφή
  20. Ποιο κινητό; Σε λίγο θα σκοτώνονται μεταξύ τους οι άνθρωποι για 3 και για 5 ευρώ...
    Αλλά τι λέω; Δεν θα γίνει αυτό, διότι όπου να 'ναι καταφθάνει η ανάπτυξη...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ναι περίμενε την εσύ.

      Εγώ πάντως χθες μπήκα σε διαφορετικό τρένο από την κυρία ανάπτυξη....

      Διαγραφή
  21. Εδώ σφάζονται επειδή του άλλου δεν του άρεσε πώς τον κοίταξε ο απέναντι, για το κινητό δε θα το έκαναν... Τι να πω...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  22. Είναι πολύ λυπηρό να τα βλέπουμε όλα αυτά καθημερινά γύρω μας.Η κατάντια σε όλο της το μεγαλείο.Καλημέρα Χριστινάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  23. Απαντήσεις
    1. Δε φοβάσαι τίποτα , δε σοκάρεσαι από τίποτα... Είσαι λεύτερος!

      Διαγραφή
  24. ζώντας στο κεντρο έχω ζήσει και χειρότερα και από χρυσαυγιτες και πακιστανούς
    δε με σοκάρει τίποτα πια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασωτούλη εμένα ήταν η πρώτη μου φορά που έβλεπα τέτοιο ξύλο. Ηταν κινηματογραφικό!

      Διαγραφή
  25. Moυ είχε τύχει κάτι παρόμοιο πέρυσι στον Ηλεκτρικό.
    Ηταν και οι πρώτες μέρες ζωής μου στην Αθήνα και τα είχα δει όλα....Έτρεμα απο το φόβο μου.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Αυτό πάλι που όλα τα κουλά συμβαίνουν σε όποιον μπαίνει για πρώτη φορά σε ηλεκτρικό, μετρό κτλ με ξεπερνά. η μάνα μου μισεί την αθήνα. Κάθε φορά λοιπόν που έρχεται μας τυχαίνουν τα πάνδεινα στο δρόμο. Λες και κάποιος εκεί πάνω έχει βαλθεί να της αποδείξει ότι αυτή η πόλη είναι όντως χάλια!

      Διαγραφή
  26. Ρε Χριστινάκι πως μου είχε ξεφύγει αυτή σου η ανάρτηση;;; Πραγματικά φαντάζομαι το σκηνικό και τρέμω. Σοκαριστική εμπειρία και πόσο μάλλον γι'αυτόν που τη βιώνει.
    Είναι όπως τα λες. Θέλεις να βοηθήσεις, αλλά φοβάσαι. Πόσο μεγάλο και ανθρώπινο δίλημμα. Δεν ξέρω τι θα έκανα αν ήμουν εκει. Ίσως και να χωνόμουν, δεν ξέρω. Είμαι και χαζή ώρες ώρες και δεν σκέφτομαι πριν ενεργήσω. Παλιότερα που δεν είχα παιδιά δεν φοβόμουν καθόλου. Πλέον σκέφτομαι τι θα γίνει αν πάθω κάτι.
    Ξαναμπήκες στον ηλεκτρικό έκτοτε;

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ο ηλεκτρικός είναι αναπόσπαστο κομμάτι της ζωής μου....

      Εγώ νομίζω ότι όσο μεγαλώνω γινόμαι όλο και μεγαλύτερος χέστης...

      Διαγραφή
  27. Αχ, τι μου θύμισε αυτή η ανάρτησή σου!
    Έτυχε στην Ομόνοια να προσπαθεί ένας να αυτοκτονήσει πέρνοντας φόρα προς τις ραγες την ωρα που ερχοταν το τρένο και το security να κοιμαται τον υπνο του δικαίου. Πηγα σοκαρισμενη και φωναζοντας σαν κατίνα να τον ενημερωσω! Ευτυχως ενας ηλικιωμενος με οση δυναμη ειχε τον κρατησε και μπηκαν στο βαγόνι...Αδιαφορία από τους υπόλοιπους..Κρίμα! Πραγματικά σοκάρεσαι όταν συμβαίνουν τέτοια δίπλα σου :(

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τι λες τώρα????? Αυτό ευτυχως δεν μου έχει τύχει...

      Δε ξέρω εάν είναι αδιαφορία ή αν απλά έχουμε δει πολύ βία (σε ειδήσεις, σινεμά κτλ) και πλέον είμαστε πολύ φοβισμένοι. Σου λέει ο άλλος να πάω να τον βοηθήσω και να με ρίξει εμένα στις ράγες. Κάτσε εδώ που κάθεσαι...

      Εντωμεταξύ το αστείο είναι πως πάντα φωνάζουμε τον σεκιουριτά... Ο οποίος της περισσότερες φορές είναι είτε ένα παιδάκι 18 χρονών, είτε ένας συνταξιούχος 70 χρονών. Και στις δύο περιπτώσεις λίγα μπορεί να κάνει.

      Διαγραφή
  28. Σε ξέχασα εσένα και σήμερα σε θυμήθηκα και σε διάβασα:-)
    Αν σου πω ότι συμμετείχα σε δικαστική διαδικασία φόνου πεθερού από τον γαμπρό του με αιτία (όπως αποκαλύφθηκε μετά) ένα κινητό;
    Για την αντίδραση σου, έχω να σου πω ότι ήταν η αναμενόμενη και απολύτως κατανοητή.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Γεια σου Μπρέντα...

      Περίεργη υπόθεση αυτή.Σκότωσε ο γαμπρός τον πεθερό για να του πάρει το κινητό? Τι κινητό είχε και αυτός ο χριστιανός? Λοιπόν η ιστορία σου μπορεί να πουληθεί άνετα στον Κοκκινόπουλο ή στις οικογενειακές ιστορίες... Σκέψου το!

      Διαγραφή
  29. σ αυτην την περίπτωση λέω καλύτερα να ήταν χρυσαυγίτες. Να ξέρουμε και τους λόγους. Αλβανοί πακιστανοί κουμάντο στη χωρα μας.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε καμία περίπτωση δε λέω καλύτερα να ήταν χρυσαυγίτες... Τουλάχιστον αυτοί πλακώνονταν για κάτι υπαρκτό. Για ένα κινητο. Το να πλακωνόταν γιατί ο ένας είναι άσπρος και ο άλλος μελαψός μου φαίνεται χειρότερο. Είναι σαν λέω ότι καλύτερα να ήταν ο ένας γαύρος και ο άλλος βάζελος! Οτι αυτό θα μου έβγαζε περισσότερο νόημα από το ο ένας έκλεψε τον άλλον...

      Διαγραφή
  30. επειδή ζούσα στο εξωτερικό πριν μία δεκαετία περίπου, όταν έβλεπα κάτι τέτοια σκηνικά σοκαριζόμουν, έλεγα α ρε ελλαδάρα εσύ δεν ζεις έτσι. Αλλά έλα τώρα που ήρθαν κι εδώ και ακόμη χειρότερα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή