Δευτέρα 4 Μαρτίου 2013

Η γιαγιά μου η καλή!

Λένα ότι η  κρίση θα μας φέρει πιο κοντά. Δεν το νομίζω. Γιατί η γενιά μας έχει μάθει να κοιτάει την πάρτη της και μόνο... Δε θα μιλήσω για εσάς, μπορεί να είστε καλύτεροι από μένα, αλλά θα μιλήσω για μένα.

Χθες η γιαγιά μου, μου δίδαξε με μια της κουβέντα το μεγαλείο αυτής της γενιάς. Της γενιάς που νοιαζόταν πραγματικά ο ένας για τον άλλον. Της γενιάς που πέρασε δύσκολα και ξέρει να συμπονάει αυτους που υποφέρουν.

 Η γιαγιά έχει ένα πέτρινο σπιτάκι, το πατρικό της. Το τελευταίο καιρό το νοικιάζει για 80-100 ευρώ σε μια οικογένεια Βούλγαρων. Μου παραπονιόταν λοιπόν το Σάββατο ότι της χρωστάνε 6 νοίκια,  τη ΔΕΗ  και το νερό,  τα οποία επειδή έρχονται στο δικό της όνομα πηγαίνει και τα πληρώνει εκείνη. 

-Καλά της λέω δεν πρόκειται να τα πάρεις ποτέ. Εσύ φταις που τους κρατάς μέσα. Τι το νοικιάζεις  αφού ζημιωμένη βγαίνεις? Που και να στα δίνανε σίγα το ποσό που θα σωθείς. Άστο το σπιτάκι ήσυχο και κάν' τους έξωση.
-Ε να μωρέ του λυπάμαι. Φτωχοί άνθρωποι είναι και αυτοί. Που να πάνε? Το σπίτι έτσι κάθεται, σάμπως θα πάει κανένας μας να μείνει?

Αυτό είναι το μεγαλείο της ψυχής ενός ανθρώπου που ξέρει τι θα πει φτώχεια και πείνα. Αυτό είναι το μεγαλείο της ψυχής που εγώ δεν έχω. Γιατί εγώ δε ξέρω τι θα πει φτώχεια. Φτώχεια για μένα είναι να μην μπορώ να πάρω το i-phone.


 

37 σχόλια:

  1. Μια χαρά τα λες Χριστίνα! Δεν έχουμε καταλάβει εμείς τι θα πει φτώχεια. Και για αυτό και σκεφτόμαστε διαφορετικά από τη γενιά των παππουδογιαγιάδων μας.

    Καλημέρα και καλό μήνα! (είπαμε; δεν είπαμε...)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι εμείς δυσκολευόμαστε να καταλάβουμε τι πάει να πει πείνα. Εγώ ,για παράδειγμα, εάν ακούσω ότι κάποιος τα βγάζει δύσκολα δε θα σκεφτώ ότι δεν έχει να φάει. Θα σκεφτώ ότι δεν έχει πχ να γράψει το παιδί του φροντιστήριο. Το μυαλό μου πάει σε δευτερεύουσες ανάγκες. Θεωρώ αυτονόητο ότι οι βασικές ανάγκες(στέγη, τροφή, ένδυση) είναι καλυμμένες. Δυστυχώς όμως σε πολλές περιπτώσεις σήμερα δεν είναι.

      Διαγραφή
  2. Αχ τι μου θυμίζει αυτή η ιστορία..Την γιαγιά μου! Και πόσες ακόμη γιαγιάδες θα υπάρχουν εκεί έξω! Εμείς δεν μάθαμε στην φτώχεια όπως λες και μας ειχαν όλοι στα ώπα ώπα! Το έκαναν βέβαια για καλό γιατί στερήθηκαν πολλά και ήθελαν να μας βλέπουν ευτυχισμένους! Αλλά έτσι όπως ήρθαν τα πράγματα να δω τι θα κάνουμε...πως θα ξεμάθουμε!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Μεγαλειο ψυχης οπως ειπες που δεν νοιαζονταν και δεν ζηλευαν για υλικα αχρηστα αγαθα.Παλευαν για τα αναγκαια και ξερουν πως ειναι να σου λειπουν.
    Πιστευω και σημερα υπαρχουν ανθρωποι(της γενιας μας)που δεν τους ενδιαφερουν τα αχρηστα υλικα αγαθα σαν τη γιαγια σου απλα χανονται και τσουβαλιαζονται μεσα στο γενικο κακο!
    Αιφον δεν πηρα,ακομα και οταν μπορουσα,και δεν προκειται να παρω γιατι το τηλεφωνο για μενα ειναι απλα ενα τηλεφωνο τιποτα παραπανω!
    Καλο απογευμα να εχεις παω στη τριτη εργασια μου!χαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Μπα νομίζω ότι και τότε ζήλευαν... Για παράδειγμα η μητέρα μου ζήλευε τη γειτόνισσα επειδή αγόραζαν ψωμί από το φουρνο ενώ η δική της μάνα ζύμωνε.

      Βέβαια εγώ τώρα ζηλεύω τη γειτόνισσα που η μαμά της ζυμώνει ενώ εγώ αγοράζω αχυρένιο ψωμί από το φούρνο...

      Αλλες εποχές!

      Διαγραφή
  4. Από τη μια είναι κρίμα που δεν ντρέπονται να την βάζουν να πληρώνει τη ΔΕΗ και το νερό για πάρτη τους - το πρόβλημα είναι πως νοικιάζουν το σπίτι. Αν κάποιος μου πει «Μπορείς να μου χαρίσεις το σπίτι που σου περισσεύει για έναν χρόνο;» είναι στο χέρι μου να κάνω την αγαθοεργία. Όταν όμως συμφωνείς για ενοικίαση, τότε με χαλάει να σπάει ο ένας από τους δύο τη συμφωνία.

    Παρ' όλα αυτά, έτσι πρέπει να είναι η συμπεριφορά μας. Όχι τόσο να λυπόμαστε απαραίτητα τους ανθρώπους, αλλά να μην μας καίει και πολύ το αν πήραμε λίγα λεφτά-αέρα ακόμη κλπ. ;)

    «Το σπίτι έτσι κάθεται, σάμπως θα πάει κανένας μας να μείνει?» <- Αυτό.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι πως για ενοικίαση το ξεκίνησαν , πληρώσαν στην αρχή, αλλά μετά δεν είχαν δουλειές (οικοδόμοι στο επάγγελμα) και ανοίξαμε τα τεφτέρια...

      Πολύ δύσκολο να έχεις αυτή τη νοοτροπία. Πρέπει να είσαι πολύ Γκάντι.Η γιαγιά τα καταφέρνει. Εγώ δε ξέρω... Μπορεί να μη με πείραζε που δε θα έπαιρνα το ενοίκιο αλλά όταν θα άνοιγα το λογαριασμό της ΔΕΗ εκεί μάλλον θα γινόμουν Τούρκος.

      Διαγραφή
  5. Ωχ! Με συγκίνησε η γιαγιά... Μπρος γκρεμός και πίσω ρέμα η ζωή μας κι οι ζωές εκείνων που έχασαν πατρίδες κι ήρθαν εδώ για να σωθούν... "Σωθήκανε"!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Ασ' τους αυτούς... Από όλες τις ΄χωρες που θα μπορούσαν να πάνε επ΄λεξαν εμάς!! Πετυχεσιά μεγάλη.

      Διαγραφή
  6. Να, σαν να ακούω τη μαμά μου (σε διάφορες καταστάσεις). Π.χ. πριν αρκετό καιρό ήρθαν 2 ελαιοχρωματιστές να μας βάψουν δύο δωμάτια. Μόλις μας έκαναν νερά στην αρχική τιμή που μας είπαν και ζητούσαν παραπάνω (τα θυμάμαι και φουντώνω), εγώ τους είπα "Ωραία, σηκωθείτε και φύγετε τότε" και η μαμά μου πετάχτηκε "Όχι, όχι, κάντε το, κάντε το". Όταν πήγα μετά να την κατσαδιάσω, μου είπε την (παρεμφερή με της γιαγιάς σου) ατάκα "Άσε τους καημένους τους ανθρώπους, να βγάλουν ένα μεροκάματο ήρθαν, ας πάρουν κάτι παραπάνω". Από το ίδιο καλούπι βγήκαν! :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Α και εσύ σαν εμένα... Δεν ένιωσες πολύ μικρή μετά από την ατάκα της μαμάς σου?

      Διαγραφή
  7. μωρε είναι κι άλλοι που εχουν πεινάσει αλλά κοιτάνε να σε φάνε ....είναι στο χαρακτήρα ,νομίζω...
    φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η Νάσια με κάλυψε απόλυτα!
      Είναι θέμα χαρακτήρα..
      Καλή εβδομάδα...φιλάκια!

      Διαγραφή
    2. @Νάσια: Υπάρχουν και αυτοί... Η δική τους δικαιολογία είναι ότι όπως τα κατάφερα εγώ να τα καταφέρεις και εσύ... Να πάθεις για να μάθεις!

      @me(maria): Καλή εβδομάδα!

      Διαγραφή
  8. μεγάλη ψυχή η γιαγιά σου Χριστίνα! Καλή εβδομάδα, φιλάκια!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οχι επειδή είναι γιαγιά μου αλλά είναι από τους καλύτερους ανθρώπους που ξέρω... Δε σκεφτεται ποτέ με κακία!

      Διαγραφή
  9. Αν φτώχεια είναι να μην μπορούμε να πάρουμε το i phone γεννήθηκα φτωχή :P
    Πέραν τούτου όμως, η γενιά μας φοβάμαι πως θα καθοριστεί απ' τον ωχαδερφισμό της και εφησυχασμό της σε όσα έχει χωρίς καμιά ανάγκη να διεκδικήσει περισσότερα ή απλά να αλλάξει ότι την ενοχλεί.
    Μακάρι να αλλάξουμε πορεία μωρέ... το εύχομαι!
    Τι καλή που είναι η γιαγιά σου!! :)
    Καλό βραδάκι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εντάξει φτώχεια στα μάτια ενός μεσοαστού. Γιατί εάν το πούμε αυτό και παραέξω θα μας πετάξουν δαγκωμένα μήλα.

      Η γενιά μας (30+-) νομίζω ότι είναι σε καταστολή!

      Διαγραφή
  10. Συμφωνώ πολύ στο μήνυμα που μας περνάς. Δεν έχουν σφίξει τα λουριά για όλους μας πολύ, ακόμα. Όσο έχουμε για freddo, περιοδικά και pedicure, αντέχουμε. Την καλοπέρασή του ο νεοΈλληνας δεν την αφήνει εύκολα.
    Η γιαγιά σου είναι υπέροχη και ψυχάρα.
    Θα συμφωνήσω όμως με κάποιες κοπέλες παραπάνω, είναι θέμα πάστας ανθρώπου αυτό. Συνέβαινε και συμβαίνει. Και εσύ το ίδιο νομίζω θα έκανες.
    Καλή εβδομαδούλα κοριτσάρα!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Δημητρά μου δε ξέρω εάν θα το έκανα... Να πληρώσω τους λογαριασμούς λέω, για το ενοίκιο όντως δε θα είχα πρόβλημα (ειδικά για αυτό το χαμώσπιτο).

      Διαγραφή
    2. Σε εχω καταλάβει τι ψυχάρα είσαι και εσύ...άλλωστε το μήλο κάτω από τη γιαγιά θα πέσει:)

      Διαγραφή
  11. Δεν καταλογιζω απανθρωπιά στις νεότερες γενιές,απλώς επισημαινω διαφορετικές συνθηκες,διαφορετικά κριτηρια,όπως εγραψες κι εσύ,για τη γενιά σου φτώχεια εινα να μην μπορεις να πάρεις το i-phone,όμως θα το συνηθίσετε εκ των πραγμάτων,δε γίνεται αλλιώς...

    Καλημέρα...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Απλά δεν είχαμε έρθει αντιμέτωποι με την πραγματική φτώχεια.

      Διαγραφή
  12. Οι επιπτώσεις της κρίσης διαμορφώνονται σύμφωνα με την περιοχή στην οποία βρίσκονται. Αν θέλεις τη γνώμη μου, στην περιφέρεια της Ελλάδας, ναι...τους έφερε τους ανθρώπους πιο κοντά διότι είναι πιο εύκολο να πεταχτείς μέχρι το σπίτι της φίλης σου και να πιείτε καφέ εκεί αντί στην καφετέρια, για παράδειγμα. Στις μεγάλες πόλεις ο κόσμος πρέπει(δεν μου αρέσει αυτή η λέξη αλλά μερικές φορές ταιριάζει) να κάνει μεγαλύτερες προσπάθειες, να βρει πιο ευφάνταστους τρόπους για να επιβιώσει και να ζήσει καλά, πραγματικά δίπλα στον άλλον. Αν λόγω της οικονομικής κρίσης χάθηκαν φιλίες ή έγιναν οι άνθρωποι πιο απομονωμένοι, αυτό κάτι δείχνει...ότι ίσως, τελικά, αυτό που μας κρατούσε δεμένους ήταν το χρήμα(;). Δεν νομίζω ότι κοιτάμε μόνο την πάρτη μας, απλά μεγαλώνουμε όλοι με τον ίδιο τρόπο και μετά αναγκαζόμαστε να ξεχωρίσουμε μέσα από το πλήθος. Για σ' ένα φτώχεια είναι να μη μπορείς να πάρεις το i-phone και για μένα το i-pad. Ζούμε σε άλλη εποχή από τις γιαγιάδες μας με αποτέλεσμα να έχουμε και διαφορετικές ανάγκες.

    Καλημέραααααα:--)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εχεις ένα δίκιο από την άποψη ότι στην επαρχία γνωρίζεις ποιος έχει πραγματική ανάγκη και τον βοηθάς. Στην Αθήνα τα πράγματα είναι απρόσωπα. Μπορεί στην πολυκατοικία μου κάποιος να μην έχει να φάει και εγώ να μην το ξέρω.

      Πρόσφατα είδα έναν κύριο που μένει σε πολυκατοικία φίλης μου να ψάχνει τα σκουπίδια κάτω από το σπίτι μου...

      Διαγραφή
  13. Είναι κρίμα να μπερδεύουμε την καλοσύνη με την εκμετάλλευση!
    Τη γιαγιά σου την εκμεταλλεύονται αυτή τη στιγμή καθώς όχι μόνο της χρωστάνε αλλά τους πληρώνει κι από πάνω!

    Μεγαλείο ψυχής ναι αλλά να μην τα ισοπεδώνουμε και όλα!

    Καλημέρα!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Τομυ και εγώ έτσι το έβλεπα... Απλά η γιαγιά πιστεύει πως θα την ξεπληρώσουν όταν βρουν δουλειά. Εγώ πάλι το βλέπω σαν μια αγαθοεργία της. Αντί να τα δίνει στην εκκλησία τα δίνει κάπου που έχουν πραγματική ανάγκη και το ξέρει.

      Διαγραφή
  14. Άλλες εποχές Χριστινάκι μου. Η γιαγιά μου κάθεται και φτιάχνει ένα μποστάνι 2 στρέμματα και μεγαλώνει πόσα ζώα για να μπορεί να μοιράζει σε όλους όσους έχουν ανάγκη, μαζί και εμάς. Μία επίσκεψη να παει και θα κουβαλάει μια τσάντα με τα εποχικά είδη. Και ας μην της πάνε ποτέ τίποτα.. Ποιός θα κάνει τα ίδια στις μέρες μας? Να κοπιάσει για να δώσει απλόχερα στους άλλους χωρίς να περιμένει αντάλλαγμα? Κανείς. Εδω βλέπεις πάνε επίσκεψη σε σπίτι και ούτε ενα κουτί γλυκά δεν παίρνουν..

    Ευτυχώς εγώ δεν μεγάλωσα έτσι και όσο μπορώ φροντίζω για τους τρίτους. Όσο για το αιφον, και εγώ το ζήλεψα αλλά δεν θα πεθάνω αν δεν το πάρω κιόλας :P

    Καλημέρα! Σε φιλώ γλυκά

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οπως τα λες ειναι.. Ξαφνικά οι άνθρωποι γίναμε τσιγκουνηδες στα συναισθήματα μας

      Διαγραφή
  15. Οι γιαγιάδες μας ζήσανε αληθινή φτώχεια και κατανοούν.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  16. Έχω χάσει τα λόγια μου... Δύσκολα το λέει αυτό κάποιος. Ο καθένας μας θα σκεφτόταν όπως είπες κι εσύ, πως βγαίνει και ζημιωμένη από πάνω. Δε θα σχολιάσω τη στάση των ενοικιαστών, αλλά ειλικρινά η στάση της γιαγιάς σου με συγκίνησε βαθύτατα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  17. Εγώ σαν μεγαλύτερη από ολους, τα είδα με τα μάτια μου σε διάφορες γειτονιές. Ήμουν τυχερή που γεννήθηκα μέσα σε οικογένεια που είχε την ικανότητα να βοηθά, μέχρι γύφτους βάζανε μέσα στο πλυσταριό για να κάνουν ένα μπάνιο, μέχρι που μας έκλεψαν άσχημα κι εκεί σταμάτησε αυτή η γενναιοδωρία.

    Ήταν άλλη εποχή, άλλη νοοτροπία, δεν υπήρχαν δουλειές όπως και τώρα, φτώχεια μεγάλη αφού είχαν κληρονομήσει τα μεταπολεμικά χρόνια που πολλοί είχαν χάσει αγαπημένους και είχαν πουλήσει τα πάντα για ένα μπουκαλάκι λάδι η λίγο ψωμί, όμως κι ο κόσμος ήταν διαφορετικός και με λιγότερες απαιτήσεις, βοηθούσε ο ένας τον άλλο. Υπήρχαν λιγότεροι άστεγοι και ζητιάνοι, ίσως γιατί στην Αθήνα δεν είχε κατεβεί η επαρχία ακόμη.

    Να είσαι πάντα καλά μαζί και η γιαγιά, να προσέχει, ο κόσμος δεν είναι πλέον ο ίδιος!!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  18. Θεωρω οτι εχουμε φαει γερο χαστουκι. ανθρωποι αυτοκτονουν επειδη δεν εχουν να πληρωσουν χρεη αλλονων ετσι πως γιναμε, αλλοι γιατι δεν εχουν να φανε. πιστευω οτι θα πρεπει σιγα σιγα, να κοιταμε τι συμβαινει γυρω μας. εμενα η "γιαγια" μου , που δεν ειναι ακριβως γιαγια μου. συναντησε ενα κοριτσι προσφατα που της ειπε δεν εχει να φαει, κ να της δωσει λεφτα. την πηρε απο το χερι, την πηγε σε ενα απο αυτα που εχουν τυροπιτες , σαντουιτζ και λοιπα. της πηρε να φαει, νερο, πορτοκαλαδα και της ευχηθηκε να ειναι καλα. δεν ξερω ολο αυτο που θα μας βγαλει και τι θα μαθουμε στην τελικη , παντως νομιζω οτι πρεπει να μαθουμε σιγουρα να προσαρμοζομαστε στα δεδομενα , στα προτευοντα και οχι στα δευτερευοντα.

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νομίζω ότι έχουμε πολλα να μάθουμε εάν παραδειγματιστουμε απο αυτη τη γενια

      Διαγραφή