Άλλα ντ' άλλα, της Παρασκευής το γάλα

Παραμένω στην ίδια φάση "πήρε φωτιά μια καρδιά.. Ώπαλα μάνα μου" που ήμουν και την προηγούμενη εβδομάδα. Μόνο που αυτή την εβδομάδα λόγω των συνθηκών χορεύουμε "τα ριάλια, ριάλια, ριάλια, τα σελίνια μονά και διπλά.Ω, ω..."

 Τη Παρασκευή άφησα στο σπίτι τον Θ και πήγα γήπεδο με μια φίλη μου...Πόσο αστεία είναι αυτή η φράση, ειδικά όταν την λέω εγώ. Πήγαμε σε αγώνα μπάσκετ. ΠΑΟ- Άλμπα. Και κερδίσαμε... Σε γήπεδο δεν είχα ξαναπάει ποτέ. Μόνο μια φορά στο Γυμνάσιο που είχαν έρθει στη πόλη μας κάτι ποδοσφαιριστές της κακιάς ώρας και κάνανε τουρνουά. Τότε πηγαίναμε με τις φίλες μου και χαζεύαμε τα αγόρια τη μπάλα. Αλλά έλα που η φίλη μου "έμπλεξε" με άτομο της ευρύτερης οικογένειας του ΠΑΟ οπότε μάθαμε και τους παίκτες και τους αγώνες και όλα. Μέχρι και αγωνία είχα! Ευτυχώς ο αγώνας ήταν βαρετός,γιατί κερδίζαμε με διαφορά, οπότε μπορούσα να χαζεύω τις γυναίκες των μασκετμπολιστών, τα παιδιά απέναντι στη Θύρα 13 κτλ... Αυτοί πάντως εκεί στη Θύρα 13 μια χαρά γυμνάζουν πόδια σε κάθε αγώνα. Ειδικά σε ένα συγκεκριμένο σύνθημα για τον ολυμπιακό γυμνάζουν  και δικέφαλους-τρικέφαλους. Μετά πήγαμε και στα αποδυτήρια (όχι μέσα καλέ) και χαζεύαμε τους αθλητές. Χάρμα περάσαμε  σου λέω. Θα το καθιερώσω!

Το Σάββατο αποφασίσαμε να καρναβαλίσουμε στην πιο ξενέρωτη πόλη του καρναβαλιού. Την Αθήνα. Η μισή παρέα βαριότανε αλλά εγώ πραγματικά θα έσκαγα εάν δεν έβγαινα. Έτσι τους έπεισα να βγούμε για ένα ποτάκι. Οι μισοί πείστηκαν ενώ οι άλλοι μισοί συνέχιζαν να ρουχλιάζουν σπίτι ,ανάμεσα τους και ο Θ. Αφού έπεισα τους μισούς έμενε το τι θα ντυθώ. Δεν είχα τίποτα και έτσι ντύθηκα νοικοκυρά... Κόντρα ρόλος αλλά τα κατάφερα. Βέβαια δεν παρέλειψαν οι μαλακίες-καμάκι τύπου "μια νοικοκυρά έψαχνα πάντα". Μετά από πολύ χορό και τέσσερα μπουκάλια ,  γυρίσαμε σπίτι ξημερώματα. Τις απόκριες τις λατρεύω. Όλοι είναι τόσοι χαλαροί και έχουν διάθεση απλά να περάσουν καλά. Ακόμα και η μουσική είναι ότι να 'ναι ακριβώς για αυτό το λόγο.

Το Σάββατο κύλησε ήσυχα με βολτούλα στην Πλάκα, το πιο αγαπημένο μου σημείο στην Αθήνα, οικογενειακό φαγητό και βραδυνή ουζοκατάνυξη με συζήτηση-τσακωμό για το τι είναι πολιτισμός, εάν οι αφρικανικές χώρες έχουν πολιτισμό και  άλλα λογια να αγαπιόμαστε...

Τη Δευτέρα, την Καθαρά Δευτέρα, είχαμε κανονίσει να πάμε για πικνίκ. Εάν λοιπόν είδατε τέσσερις χαζούς στου Φιλοπάππου να έχουν στρώσει ένα καρό τραπεζομάντηλο και να τρώνε σαρακοστιανά εδέσματα, δεν είμασταν εμείς. Ο καιρός ήταν χάλια και είπαμε να μην το ρισκάρουμε. Έτσι κάναμε πικνίκ στο σαλόνι. Α όλα και όλα το καρό τραπεζομάντηλο το έστρωσα!

Τέλος ετοιμαζόμαστε για τα ταξιδάκι που λέγαμε στη Σερβία. Τελικά το συνέδριο είναι στο Νόβισαντ και όχι στο Βελιγράδι. Αλλά δε με πειράζει γιατί και εκεί είναι πολύ όμορφα. Θα πάμε οδικώς (για να δουμε τη διαδρομή βρε, όχι γιατί κλάνουμε μέντες στο αεροπλάνο) και φεύγουμε από Αθήνα την Παρασκευή. Θα διανυκτερεύσουμε ένα βράδυ Θεσσαλονίκη και ένα στο Βελιγράδι. Μετά ξεκινάει το συνέδριο και θα μένουμε Νόβισαντ. 

Gold alert: Εάν δε ξαναγράψω εδώ αυτό θα σημαίνει ότι δεν κατάφερα να περάσω τα σύνορα με την ταυτότητα. Ο Θ έξαλλος θα μου φωνάζει "σου το είπα ότι θέλει διαβατήριο, ξεροκέφαλη" και μετά θα με πετάξει σε ένα χαντάκι. Θα το κάνει να φανεί σαν ατύχημα. Μην τον εμπιστεύεστε. Cherchez le Θ...