Συ μου χάραξες πορεία....

Έξω από το παράθυρο μου ακούω φωνές. Ντουντούκες και συνθήματα. Έχει και σήμερα πορεία. Δε βλέπω ποιοι είναι. Μάλλον δάσκαλοι, καθηγητές... Άνθρωποι, μάλλον μορφωμένοι, που πλέον δουλεύουν για 600€. -Έχω μια συμπάθεια για αυτόν τον κλάδο. Οικογενειακές υποθέσεις.- Προσπαθώ να ακούσω τα συνθήματα αλλά δεν τα καταφέρνω. Η ντουντούκα είναι βραχνή και αυτός που εκφωνεί τα συνθήματα έχει ένα περίεργο γρέζι στη φωνή που δεν  μπορώ να καταλάβω εάν είναι από απόγνωση, από οργή ή απλά από συνδικαλισμό.

Ξαφνικά ανοίγει η πόρτα του γραφείου μου και μπαίνει μέσα ένας συνάδελφος μου με ένα νεαρό κύριο. Από αυτούς τους κουστουμαρισμένους με το μπλαζέ ύφος. Γύρω στα τριάντα πέντε με ακριβό κουστούμι και ακριβή κολόνια. "Πώς μπορείς και δουλεύεις με τόση φασαρία? με ρωτάει με ξινισμένο ύφος. Σκέφτομαι να του απαντήσω ότι μου τελείωσε το παντεσπάνι και δεν έχω τι να τους πετάξω για να σταματήσουν αλλά τελικά του απαντώ ότι όλα είναι μια συνήθεια. Ο νεαρός κύριος παίρνει ακόμα πιο μπλαζέ ύφος και συνεχίζει, "Ω ναι, θυμάμαι μια φορά όταν ήμουν στο γραφείο ενός υπουργού και αυτός το ίδιο μου είχε απαντήσει, μμμ ποιος υπουργός ήταν? Δε θυμάμαι... " Εδώ κοντεύουμε να συνηθίσουμε τους μαλάκες πήγα να του πω αλλά τελικά χαμογέλασα γλυκά και τους λέω να περιμένουν γιατί το Big Βoss έλειπε σε μια συνάντηση. Μετά από λίγο έρχεται και το Big Βoss και περνάνε στο γραφείο του. Περιμένω να ακούσω συστάσεις. Nada! Περιμένω να ακούσω κάτι σε τύπου συνέντευξη και ακούω γελάκια και συζήτηση περί ανέμων και υδάτων. Ω, μα ναι μικρή μου ηλίθια, φυσικά γνωρίζονται. Σιγά μην ήρθε να δώσει βιογραφικό. Νέος συνάδελφος λοιπόν! Καλώς τα δεχτήκαμε! 

Έχουν αφήσει τη πόρτα ανοιχτή και ακούω τη συζήτηση. Ο νεαρός κύριος λέει για το δράμα που περνούσε στην προηγούμενη δουλειά του. Δούλευε από το πρωί μέχρι τις 19:00 για 2.500€. Jesus δηλαδή. Έτσι μου ήρθε να ανοίξω το παράθυρο να φωνάξω στους απ' έξω να κάνουν ησυχία για να ακούσουν τα πραγματικά δράματα και να πουν δόξα σοι ο Θεός για την τύχη τους. Που έχουν το θράσος και διαδηλώνουν. Η συζήτηση συνεχίστηκε αλλά εγώ τους βαρέθηκα και σταμάτησα να τους ακούω. Αλλά σε κάποια φάση το αυτί μου έπιασε τη λέξη κλειδί. ΕΡΤ! 

Απολυμένος της ΕΡΤ λοιπόν! Είδες τελικά? Άπαξ και βρεθείς σε γραφείο υπουργού, δεν πας χαμένος!