Στη προηγούμενη ανάρτηση μου έλεγα ότι θέλω να γίνω αεροσυνοδός και εάν με διάβαζε έστω και ένας από τους ανθρώπους που με ξέρουν θα γέλαγε μέχρι δακρύων... Φοβάμαι τα αεροπλάνα!! Τα φοβάμαι πολύ! Η αλήθεια είναι πως παλιότερα (την εποχή που ψαχνόμουν για δουλειά και γενικά ασχολιόμουν με ότι πιο άκυρο) είχα κάνει αίτηση να πάω στην Ολυμπιακή για αεροσυνοδός! Στη συνέντευξη όμως δε παρουσιάστηκα ποτέ...
Ο φόβος μου είναι ηλίθιος και ότι και να μου πείτε , ότι τα αεροπλάνα είναι το ασφαλέστερο μέσον μεταφοράς, δε πείθομαι με τίποτα. Δεν έχω κλειστοφοβία , ούτε υψοφοβία. Ο φόβος μου είναι απλός και ξεκάθαρος. Φοβάμαι ότι το αεροπλάνο θα πέσει και εγώ θα πεθάνω χωρίς να μπορώ να κάνω τίποτα για να το ανατρέψω αυτό. Βασικά δε φοβάμαι απλά. Είμαι σίγουρη ότι το αεροπλάνο θα πέσει. Έτσι φροντίζω να επικοινωνήσω λίγο πριν με τους αγαπημένους μου για να τους αποχαιρετήσω... Σχιζοφρένεια. Το ξέρω. Η ψυχοθεραπεία ίσως να βοηθούσε αλλά φοβάμαι ότι εάν αρχίσω με ψυχοθεραπείες δε θα τελειώσω ποτέ...
Το κακό είναι πως ο Θ είναι μεγαλύτερος χέστης από μένα στο θέμα του αεροπλάνου. Έτσι το ταξίδι με αεροπλάνο είναι υπόθεση "κράτα με να σε κρατώ να ανεβούμε το βουνό". Το καλό με εμένα είναι ότι προσπαθώ να πολεμήσω τον φόβο μου. Δε δέχομαι να μην κάνω ταξίδια εξαιτίας ενός παράλογου φόβου. Σφίγγω τα δόντια, κάνω τον σταυρό μου (πάντα εκείνη τη στιγμή πριν μπω στο αεροπλάνο ξαναβρίσκω τη χαμένη μου πίστη), φοράω το γούρικο μενταγιόν που μου είχε κάνει δώρο η μαμά μου και μπαίνω. Από την άλλη ο Θ το αποφεύγει σαν το διάλο το λιβάνι και το χρησιμοποιεί μόνο σε αναγκαίες περιπτώσεις που σχετίζονται με τη δουλειά του. Εννοείται ότι ταξιδεύει μόνο με AEGEAN. Του είχα πει για να τον πείσω να πρωτομπεί ότι αεροπλάνο της AEGEAN δεν έχει πέσει ποτέ και το έχει δέσει κόμπο. Δε μπαίνει σε άλλο αεροπλάνο και ας βρίσκουμε εισιτήρια στη μισή τιμή με άλλες εταιρείες. Το γελοίο είναι ότι προχθές του προσφέρανε μια δουλειά στην οποία θα πρέπει να πηγαίνει μια φορά το μήνα στο Κατάρ. Ακόμα το σκέφτεται, αν και πιστεύω ότι μέσα του το έχει απορρίψει ήδη.
Και επειδή το ξέρω ότι πεθαίνετε να μάθετε λεπτομέρειες από τις περιπέτειες μου στα ταξίδια με αεροπλάνο θα ακολουθήσει αύριο αναλυτική παρουσίαση των μεγαλειωδών στιγμών μέσα στο όχημα του σατανά...
χαχαχχα τώρα που άρχισα να βλέπω lost(ναι τώρα είπα να το δω εγώ)νίωθω το φόβο σου λιγάκι!Όσες φορές έχω ταξιδέψει με αεροπλάνο ο φόβος μου είναι στη απογείωση μετά χάνεται χαλαρώνω.
ΑπάντησηΔιαγραφήΕγώ έχω υψοφοβία και στην απογείωση νομίζω πως το σκατό θα κυλίσει από την κάλτσα. Αυτή η αίσθηση ότι ανεβαίνει το στομάχι σου...
Διαγραφήκαράβι Vs αεροπλάνο; το 2ο. το καράβι έχει γίνει πια πολυτέλεια συγκριτικά με το αεροπλάνο. είσαι πολύ γρήγορα στον προορισμό σου, ενώ με το καράβι χαιρέτα μου την φαλκονέρα!
Μήπως ο φόβος για το αεροπλάνο έχει άλλες ρίζες;
Εγώ, γάτε, είδα λοστ, αλλά όχι μέχρι το τέλος. Από ένα σημείο κ μετά το χεσαν.
@Gatos se oistro: Καλά ξεμπερδέματα με το Lost είναι τρελό κόλλημα! Εγώ να σου πω την αλήθεια φοβάμαι περισσότερο την προσγείωση.
Διαγραφή@μαυρη γάτα: Μα τα καράβια δεν έχω απολύτως κανένα πρόβλημα. Μου αρέσουν πάρα πολύ! Τι ρίζες λες να έχει το πρόβλημα μου? Λες σε κάποια άλλη ζωή να ήμουν χελιδόνι?
Πήξαμε στις γάτες εδώ μέσα....χαχαχα
Προσφέρουμε στοργή και προδέρμ οι γάτες, με μία δόση ανεξαρτησίας!
ΔιαγραφήΔεν ξέρω. Μήπως έχει συμβεί κάτι με αεροπλάνο στο παρελθόν; Μπορεί και κάτι με τις προηγούμενες ζωές. Είναι ωραία η ιδέα πως ζούμε και ξανά ζούμε σε άλλο δέρμα!
Νιώθω ότι επιτέλους βρήκα το κάρμα μου,χαχαχα!Όχι απλά τα φοβάμαι...μπαίνω και αισθάνομαι ότι θα με πάνε για μπαλονάκι στην καρδιά...Άσε που έχω υψοφοβία,αλλά τρέμω ακριβώς και αυτό που είπες..να μην πέσει και δεν προλάβω να κάνω κάτι.Καραβάκι και πάλι καραβάκι...ακόμα και σε περίπτωση βουλιάγματος,έχω ελπίδες...ξέρω κολύμπι,όλο και κάτι θα προσπαθήσω να κάνω.Αλλά στον αέρα...Απαπάαααα!!!Εδώ σε ταράτσα βγαίνω και παθαίνω ταράκουλο,κάνε με εικόνα στο πετούμενο...
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό ακριβώς φοβάμαι Αυτό που λένε ότι δε καταλαβαίνεις τίποτα άμα πέσει. Θέλω βρε αδερφέ να έχω την επιλογή να προσπαθήσω για την επιβίωση μου... Να κολυμπήσω όπως σωστά λες.
ΔιαγραφήΕγώ πάλι παιδιά μπορώ να σας πώ οτι συνήθισα. Τόσα ταξίδια και μάλιστα υπερατλαντικά (τουλάχιστον 11 ώρες πτήση συνεχόμενη) έχω αναισθητοποιηθεί. Είναι μέχρι να μπω, να συμβεί κάτι και να χεστώ πάνω μου. Και ναι θα κάνω αίτηση για αεροσυνοδός. Τόσα βιογραφικά έστειλα σε χίλιους δυο άσχετους, ας στείλω και εκεί. Την δουλεια τους την έμαθα πλέον, πως δείχνεις τις εξόδους, πως φοράς το σωσιβιάκι, την μάσκα που πέφτει, ακόμα πως πρέπει να χαμογελάς αν ζητήσουν νερό. Είμαι έτοιμη σας λέω! Και αν είναι να πέσω ας πέσω στην τελική. Ίδιες πιθανότητες έχω να με πατήσει νταλίκα. Αναμένω την ανάρτηση με τα συμβάντα σου! Καλημέρα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝα στείλεις. Ειδικά αφού δεν έχεις και πρόβλημα με τα αεροπλάνα!! Θα κάνεις και τα ταξιδάκια σου...
ΔιαγραφήΑυτό με "το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς" δεν το πολυπιστεύω, όπως δεν πολυπιστεύω και κάθε στατιστική που εμφανίζεται κατά καιρούς... Δεν θα αναφερθώ σε λεπτομέρειες (ο καλύτερος εραστής, το μεγαλύτερο π@ος, το πιο μεγάλο αριστερό δάχτυλο ποδιού, το πιο ασφαλές μέσο μεταφοράς, ο πιο ασφαλής ασφαλιστής, τρίφτης τυριού, τέντζερης-καπάκι). Τελικά, αναφέρθηκα σε λεπτομέρειες... Τέσπα, αν είναι να σου τύχει θα σου τύχει και πνίξιμο με λουκούμι. Μη δίνεις σημασία. Τουλάχιστον, αν σκοτωθείς, θα έχεις φάει καραμέλα, θα έχεις πιει καφέ, πρωινό, μεσημεριανό ή βραδινό, αναλόγως. Ποιο άλλο μέσο μεταφοράς σε στέλνει χορτάτο;
ΑπάντησηΔιαγραφήΞερεις σε αυτό με τις στατιστικές έχουν ένα δίκιο. Από την άποψη ότι δε πέφτουν τόσο συχνά αεροπλάνα όσο συχνά γίνονται τρακαρίσματα. Αλλά από την άλλη άμα πέσει το αεροπλάνο κλαφτα Χαράλαμπε. Ενώ από το αυτοκίνητο μπορεί να τη γλιτώσεις και με γρατσουνιές.
ΔιαγραφήΓια τις υπόλοιπες στατιστικές των ανύπαρκτων πανεπιστημίων των ανυπαρκτων πόλεων, δε σχολιάζω άλλο....
Εγώ απεναντίας τα λατρέυω, μόνο μια φορά που παραλίγο να πέσουμε αλλά φοβηθήκαμε εκ του ασφαλούς γιατί το καταλάβαμε αφού είχαμε προσγειωθεί... έκτακτα είχαμε περάσει!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα τι ωραία... Και μετά τι σας το είπανε?? Οτι περάσατε από Χάρου και Παραδείσου γωνία?
ΔιαγραφήΕπειδή μας είχαν κλεισμένους και δεν βγαίναμε για αρκετή ώρα αφού είχαμε προσγειωθεί, μόλις άρχισαν οι γκρίνιες μας είπε ο κύριούλης ο καλός ότι πρέπει να ευχαριστούμε την Παναγία που είμαστε ακόμα ζωντανοί γιατί είχαν
Διαγραφήα. Χαθεί κατά την πτήση τα υγρά του υδραυλικού συστήματος και μετά θαύματος βγήκαν οι ρόδες και φρέναρες
β. Τα καύσιμα
Περάσαμε ωραιότατα και μετά βγήκαμε για να πάρουμε όλο κέφι την επόμενη πτήση για Αθήνα γιατί είχαμε 2 πτήσεις!!!
Με τα πόδια θα γύριζα στην Αθήνα... Σε αεροπλάνο πάντως δε θα έμπαινα!!!
ΔιαγραφήΚι εγώ φοβάμαι τα αεροπλάνα και δεν έχω ταξιδέψει ποτέ!! Ιταλία πήγα με πλοίο και Κωνσταντινούπολη οδικώς( έτσι ήταν κανονισμένα βασικά αλλά ήθελα να μπω μήπως και το ξεπεράσω!) Και μενα απλός και ξεκάθαρος είναι ο φόβος!! Ελπίζω να το ξεπεράσουμε!! Ανυπομονώ για τις επομενες αναρτήσεις!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΜα σημασία δεν έχει ο προορισμός αλλά το ταξίδι. Ετσι δε λένε?? Ε εσυ απολαμβάνεις και το ταξίδι...
ΔιαγραφήΆλλη μια ομοιότητα Χριστινάκι! Έχω μπει μια φορά μόνο σε αεροπλάνο...στα 28 μου παρακαλώ! Το αποφεύγω σαν τις ψείρες! Σε καταννοώ φυσικά αλλά και μπράβο σου που παλεύεις με το στοιχειό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΑυτό είναι το λάθος μας ότι μπήκαμε μεγάλες πρώτη φορά σε αεροπλάνο...
Διαγραφήτι να κάνουμε, υπάρχουν κι οι φοβίες!!! :) απόλαυσέ το πάντως!!! σκέψου πως και να πέσει θα έχεις βρεθεί έστω και για λίγο παρέα με τα σύννεφα!
ΑπάντησηΔιαγραφήΝαι... Θα προτιμούσα να μην κάνουμε και πολύ παρέα με τα σύννεφα. Ελπίζω να μην παρεξηγηθούν...
Διαγραφή