Μόνο η αγάπη φτάνει?

Για να συνεχίσουν δυο άνθρωποι να είναι μαζί τι χρειάζεται? «Αγάπη»θα απαντήσουμε όλοι…., «όλα τα άλλα βρίσκονται»! Κι όμως δε είμαι σίγουρη…

Κι αν αγαπιέστε αλλά υπάρχουν πράγματα που κάνει ο άλλος που σε στεναχωρούν? Που σε προσβάλουν ? Τότε τι? Αρκεί και τότε μόνο η αγάπη για να τα ξεχάσεις και να τα ξεπεράσεις όλα, μέχρι να ξανασυμβούν και να θυμηθείς ότι τίποτα δεν άλλαξε αλλά απλά ξεχάστηκε για λίγο!

Κάθε φορά που τσακωνόμαστε είναι σαν να σηκώνεται ένας ανεμοστρόβιλος και να γεμίζει το σπίτι μας με σκουπίδια…Μετά τελειώνει και εμείς μένουμε να σκουπίσουμε.. Αλλά τα σκουπίδια είναι πολλά, έχουν κρυφτεί πίσω από γωνίες, κάτω από τα χαλιά, έχουν μπει στα μάτια μας και μας έχουν προκαλέσει δάκρυα. Μετά για λίγο νομίζουμε ότι καθαρίσαμε, ότι αυτό ήταν τελείωσε. Τη βγάλαμε καθαρή και αυτή τη φορά.. Αλλά μετά ξαναφυσάει και τότε αποκαλύπτονται όλα.. Τα παλιά καλά κρυμμένα σκουπίδια έρχονται στο φώς και τώρα έρχονται να προστεθούν και τα καινούρια που ήρθαν απ’ έξω!

Στους πόσους τσακωμούς άραγε καίγεσαι? Πειράζει που ότι και αν γίνεται μετά δε μπορώ να κρατήσω μούτρα? Που δε μπορώ να τον βλέπω στεναχωρημένο? Θα ήθελα να μην υπάρχουν αυτές οι μέρες τσακωμού.. Ή έστω όταν περνούν να μην αφήνουν πίσω τους αυτή τη γεύση της απογοήτευσης.

Eίναι πιεσμένος από τη δουλειά του.. Είναι αυτό όμως πανάκεια για να έχεις νεύρα και να συμπεριφέρεσαι άσχημα σε κάποιον που απλά τυχαίνει να σου δίνει εκείνη την ώρα μια μικρή αφορμή! Πως είναι φυσιολογικό να αντιδράς και πως όχι  όταν έχεις νεύρα? Είναι επιτρεπτό να βρίζεις και μετά να ζητάς συγνώμη?

Όταν εγώ όμως ξέρω ότι το συγνώμη δεν έχει νόημα γιατί η ίδια κατάσταση θα επαναληφθεί και σε συγχωρώ, τότε μήπως φταίω και εγώ? Που σου επιτρέπω να τη γλιτώνεις πάντα με μια μικρή επίπληξη? Που σου επιτρέπω να φέρεσαι έτσι?