Δευτέρα 25 Ιουνίου 2012

Οι βαρετές Κυριακές, ο Ίκαρος και η προπαίδεια.

(Ο τίτλος προέρχεται από το πρώτο κεφάλαιο του αγαπημένου μου παιδικού βιβλίου " Το Καπλάνι της Βιτρίνας", Ζωρζ Σαρή)


Τι ζέστη ειναι αυτή? Ψηνόμαστε για τα καλά! Τόσο πολύ που δεν έχω όρεξη να κάνω τίποτα που δεν προϋποθέτει την ύπαρξη κλιματιστικού!

Το Σάββατο πήγαμε για μπάνιο στη Χαλκίδα. Μου αρέσει πολύ αυτή η πολή. Νομίζω ότι θα έμενα μόνιμα άνετα. Έχει όλα τα καλά της επαρχίας συν το ότι είναι τόσο κοντά στην Αθήνα που είναι σαν να ζεις σε αυτήν. Γιατί εντάξει μπορεί να τη βρίζω τώρα την Αθήνα αλλά μη ξεχνάμε ότι κάποτε- φοιτητική ζωή- την αγάπησα παράφορα... Και τώρα την αγαπώ , απλά τώρα είναι έρωτας που πάλιωσε!

Στη Χαλκίδα συνάντησα δυο από τους καλούς μου φίλους, που έχουν μετακομίσει μόνιμα εκεί, έτσι κουβέντα στη κουβέντα κάτσαμε 7 ώρες στον ήλιο και δε το κατάλαβα καθόλου. Ευτυχώς φρόντιζα να βάζω αντηλιακό γιατί αλλιώς τώρα θα ήμουν σαν τον αστακό! Το πόσο μου έχουν λείψει οι φίλοι μου το έχω αναλύσει και εδώ. Βέβαια οι συζητήσεις αλλάξανε, πλέον δε κουβεντιάζουμε για το πως ονομάστηκε το νέο μαγαζί στη παραλιακή αλλά το αν σε πληρώνουν στη δουλειά, αν απολύσανε τον τάδε κτλ. Δυστυχώς και στις δυο παραπάνω ερωτήσεις οι απαντήσεις δεν είναι θετικές. Και άλλος ένας φίλος μου βρίσκεται χωρίς δουλειά και μέχρι τέλος του μήνα μάλλον θα προστεθούν και άλλοι δύο στο κλαμπ των ανέργων! Είμαστε η καταραμένη γενιά των κάτω των 30 βλέπεις. Εύκολος στόχος. Εσύ δεν έχεις οικογένεια και παιδιά οπότε τον πούλο! Νιώθω τυχερή που έχω ακόμα δουλειά και ακόμα πιο τυχερή που έχω καταπληκτικό εργοδότη. Άσχετα αν μερικές φορές γκρινιάζω. Μετά κοιτάζω τριγύρω μου και συνέρχομαι. Αν και ο καθένας θέλει το καλύτερο για τον εαυτό του και προσπαθεί για αυτό.

Μετά τη Χαλκίδα γυρίζοντας σπίτι ένιωθα πτώμα τόσο που κοιμήθηκα δυο ώρες με τα αλάτια.. Μετά ξύπνησα έκανα μπάνιο και......ξανακοιμήθηκα!! Μάταια προσπαθούσε ο Θ να με ξυπνήσει για να βγούμε, τελικά είδε και απόειδε και βγήκε μόνος του. Πήγε και αυτός λοιπόν σε ένα σπίτι όπου και εκεί μιλούσαν για τη κρίση , για το ότι δε βγαίνουν πια και το ότι σκέφτονται να γυρίσουν πίσω στις πόλεις απ' όπου κατάγονται! Αλλο ένα ευχάριστο Σαββατόβραδο για τον Θ! Πάλι καλά που κοιμήθηκα....

Τη Κυριακή  φάγαμε pancakes για πρωινό, ο Θ απορρούσε γιατί τα λέω pancakes ενώ ολοφάνερα ήταν τηγανίτες... Τι μπανάλ τύπος.....Oh mon dieu! Και μετά αρράξαμε και δε κάναμε τίποτα μέχρι το βράδυ. Το βράδυ είχαμε τρεις επιλογές ή να πάμε θερινό σινεμά ή να πάμε για ποτό ή να πάμε για ποδηλατάδα. Τελικά νίκησε η τεμπελιά μου και καθήσαμε για τσίπουρο στο μπαλκόνι. Εκεί πάνω σε συζητήσεις σχετικά με τα παλιά με ρωτάει ο Θ "πες μου πέντε πολύ ευτυχισμένες στιγμές από τα παιδικά σου χρόνια". Κόλλησα. "Δε θυμάμαι" του λέω. "Πως είναι δυνατόν;" μου απαντάει. Και όμως μου πήρε χρόνο για να απαντήσω. Δυστυχώς δεν έχω πολλές μνήμες από τα παιδικά μου χρόνια. Τα γεγονότα ,και ειδικά τα ευχάριστα, μοιάζουν με πολύ μακρινά θολά όνειρα. Ίσως και αυτός είναι ο λόγος που πάντα κράταγα ημερολόγιο , για να θυμάμαι πράγματα τα οποία ήξερα ότι θα ξεχάσω. Ναι είχα ευτυχισμένες στιγμές αλλά τις top 5 μου ήταν πολύ δύσκολο να τις ξεχωρίσω. Τελικά τα κατάφερα:

1. Τη μέρα που γεννήθηκε ο μικρός μου αδερφός. Θυμάμαι τη χαρά του πατέρα μου όταν ήρθε να μας πάρει από το σχολείο.Την αδερφή μου που χοροπηδούσε πάνω του.Εγώ ήμουν πρώτη δημοτικού και η αδερφή μου μου έμοιαζε πολυυυύ μεγάλη (έκτη δημοτικού) για να χοροπηδάει πάνω σε ανθρώπους.
2. Μία πρωτομαγιά. Δε θυμάμαι έτος μόνο εμάς σε ένα λιβάδι, με τις ξαδέρφες μου να τρέχουμε μέσα στα λουλούδια. Να τι θέλουν τα παιδιά!
3. Κάτι Σαββατόβραδα που ερχόταν η αγαπημένη μου ξαδέρφη σπίτι και εγώ την έκρυβα στη ντουλάπα για να τη ξεχάσουν φεύγοντας οι γονείς της και να κοιμηθεί σε εμάς! Έπιανε μερικές φορές..
4. Το πάρκο που πηγαίναμε μετά το σχολείο με τις φίλες μου. Κάποιος μας είχε πει ότι εκεί πάνε οι σατανιστές και εμεις το θεωρούσαμε ύψιστη επίδειξη θάρρους το ότι πηγαίναμε εκεί! Μια φορά συναντήσαμε ένα άνθρωπο με μια μαύρη σακούλα που στο τότε δικό μας το μυαλό ισούταν με μια μαύρη σακούλα γεμάτη ανθρώπινα κόκκαλα. Ούτε θυμάμαι πως φύγαμε απο εκεί!Κουβάρια!!!!
5. Το παιχνίδι με τα playmobil με τα αδέρφια μου που πάντα φρόντιζε ο μεγάλος μου αδερφός να το μετατρέπει σε πόλεμο μεταξύ καλών και κακών playmobil. "Ναι αλλά θα παίξουμε ειρηνικα" κάναμε εμείς την εξήγηση πριν ξεκινήσει το παιχνίδι. Έλα όμως που πάντα κάτι συνέβαινε, συνήθως μας τη πέφτανε Ινδιάνοι, και ο πόλεμος δεν αργούσε να ξεσπάσει.. Το παιχνίδι τελείωνε συνήθως με τη λέξη κλειδί της αδερφής μου "βαρέθηκα". Μα πώς γίνεται να βαριέσαι το παιχνίδι?? Αδιανόητο μου φαινόταν...

Αλήθεια εσείς θυμάστε εύκολα τις πέντε πιο ευτυχισμένες στιγμές των παιδικών σας χρόνων?

Παρασκευή 22 Ιουνίου 2012

Ηλεκτρονικό Φαρμακείο

Το blog μου όπως έχετε ήδη καταλάβει είναι λίγο από όλα... Όταν το πρωτοέφτιαξα ο blogger μου πρότεινε να διαλέξω ένα θέμα έτσι ώστε να με βρίσκουν πιο εύκολα οι αναγνώστες. Αντ' αυτού εγώ  αποφάσισα να  γράφω ότι μου κατεβαίνει κάθε φορά.

Σήμερα λοιπόν μου ήρθε να μιλήσω για καλλυντικά. Οχι δε θα σας πω ποια χρησιμοποιώ και ποια είναι τα καλύτερα. Είμαι πολύ ερασιτέχνης στο μακιγιάζ. Αλλά θα πω για ένα ηλεκτρονικό φαρμακείο το οποίο έχει όλα τα φαρμακευτικά καλλυντικά σε πολύ καλύτερες τιμές από ότι στα Hondos, Sephora ή στα αντίστοιχα φαρμακεία.

Εγώ αγοράζω μέικ απ και κρέμες της La Roche Posse και εκεί τα έχω βρει πραγματικά φθηνότερα . Ρίξτε μια ματιά και αποφασίζετε μόνοι σας.

http://www.pharmacy4u.gr/
Price incl. VAT: 8.93€

Έχει ότι έχει ένα κανονικό φαρμακείο από προϊόντα που δε χρειάζονται συνταγογράφηση. Η έδρα τους είναι στη Πάτρα και τα στέλνουν σε όλη την Ελλάδα δωρεάν για παραγγελία πάνω από 29€. Τη πρώτη φορά που παρήγγειλα μου τα φέραν μέσα σε δυο μέρες τη δεύτερη καθυστερήσαν γύρω στις 10 μέρες λόγω ενός προβλήματος στην αποθήκη.

Αρκετά συχνά έχει και προσφορές. Παρήγγειλα αντηλιακό της ROC με 50 δείκτη προστασίας με 6€!!

Υπάρχουν και άλλα ηλεκτρονικά φαρμακεία αλλά δεν έχω παραγγείλει ποτέ. Εάν ξέρετε κάποιο, που να είναι φθηνότερο, να κάνει προσφορές και άλλα τέτοια χαριτωμένα μη διαστάσετε να το μοιραστείτε μαζί μας!!More than welcome!!!



Πέμπτη 21 Ιουνίου 2012

Coming soon : Ρώμη-Φλωρεντία!!


Ετοιμάζω ταξίδι μοναχά για πάρτυ μας! λαλαλαλα

Το καλό με το να δουλεύει και να διαβάζει πολλές ώρες ο φίλος σου είναι ότι αρκετά συχνά έχει συνέδρια! Το μοναδικό καλό, γιατί κατά τα άλλα είναι σπάσιμο νεύρων. Παλιότερα είχε πιο συχνά ταξίδια, τώρα λιγότερα, βλέπε κρίση. Παρόλα αυτά πέρασε πρόταση του για συνέδριο στη Ρώμη και σιγά που δε θα πήγαινα μαζί...Για κάτι τέτοια ζω εγώ.

Ρώμη είχα ξαναπάει και παλιότερα, όταν έκανε μεταπτυχιακό εκεί ένα φίλος μου. Δε ξέρω τι σκεφτόμουνα  τότε και είχα πάει μόνο για 6 μέρες; Τώρα που το σκέφτομαι έπρεπε να έχω πάει να του κατσικωθώ για κανά μήνα.. Αλλά που μυαλό τότε! Εντωμεταξύ ήμουν και η τελευταία από τους φίλους του που τον επισκέφτηκε και ο κακομοίρης είχε πήξει να πηγαίνει στα αξιοθέατα. Βαριόταν τόσο πολύ που με πήγαινε απ'έξω και έβρισκε ένα σορό δικαιολογίες για να μην μπούμε μέσα. Το κολοσσαίο είναι μούφα μέσα , δεν αξίζει να μπεις. Απ' έξω φαίνεται καλύτερα μου έλεγε. Το είδα και εγώ το κολοσσαίο απ' έξω. Στο Βατικανό με τα χίλια ζόρια τον έσυρα. Σε αυτό όμως το έρμο το Πάνθεον δε με ήθελε καθόλου. Κάθε μέρα του έλεγα αύριο να πάμε στο Πάνθεον. Ναι, ναι απο εκεί περνάμε μου έλεγε. Και όντως από εκεί περνάγαμε απλά τη μία μέρα  είχε πολύ κόσμο , την άλλη πείναγε, την επομένη περνάγαμε τόσο αργά που είχε κλείσει! Το είδα λοιπόν και αυτό απ'έξω.

Όλα και όλα όμως τη νυχτερινή ζωή της Ρώμης την έμαθα απ' έξω και ανακατωτά! Πρώτη φορά πήγα σε κλάμπ στο εξωτερικό, συνήθως είμαι τόσο πτώμα από το περπάτημα όλη μέρα που το βράδυ κοιμάμαι από τις 11. Ε λοιπόν οι Ιταλοί δε λένε όπως εμείς να βγούμε για ένα ποτό, αλλά λένε πάμε να χορέψουμε (andare a ballare  ή κάτι τέτοιο). Και όντως χορεύουνε. Τους φαινόταν εξωγήινο το γεγονός ότι κράταγα ένα ποτό όλο το βράδυ. Αυτοί το πίνουν σε 5' και μετά αρχίζει ο χορός. Λες και ήμουν σε video clip της Rihanna. Τέτοιο χορό δεν έχουν δει τα Αθηναικά clubs ούτε από τις χορεύτριες πάνω στη μπάρα! 

Όμορφος λαός οι Ιταλοί, και πολύ περιποιημένοι. Αυτό που μου είχε κάνει εξαιρετική εντύπωση ήταν οι άντρες. Ήταν τόσο κομψοί σε σχέση με τους δικούς μας- sorry guys. Αλλά από αγγλικά τα βασικά, you beautiful ragazza, άντε να συνεννοηθείς. Τις γυναίκες τις περίμενα πιο όμορφες. Η πιο όμορφη κοπέλα που είδα στη Ρώμη αποδείχθηκε Ελληνίδα...Πάντως μοιάζουμε πάρα πολύ σα λαοί, una fatsa una ratsa!

Μπορεί εγώ να έχω ξαναπάει Ρώμη αλλά ο Θ δεν έχει ξαναπάει. Οπότε θέλω να το βλέπω σαν έναν καινούριο προορισμό. Άσε που πιστεύω ότι θα είναι τελείως διαφορετικά τώρα. Άλλο να πας με γκόμενο και άλλο με τον κολλητό σου και τα μυαλά πάνω από το κεφάλι!

Ρώμη θα μείνουμε 6 μέρες , μετά θα πάρουμε τον ιταλικό "ΟΣΕ" και θα πεταχτούμε Φλωρεντία για δύο μέρες. Φλωρεντία-Ρώμη είναι 1,30 ώρα με το γρήγορο τρένο και το εισητήριο είναι 77€ πήγαινε-έλα! Από Φλωρεντία δεν έχει απευθείας πτήση για Αθήνα οπότε αναγκαστικά επιστρέφεις Ρώμη. Αυτό που με προβληματίζει είναι ότι μου φαίνονται λίγες οι δύο μέρες στη Φλωρεντία- στην ουσία μια διανυκτέρευση- αλλά δε μας (μου)  βγαίνουν οι μέρες άδειας για παραπάνω. Έχω αποφασίσει στη Φλωρεντία να μην επισκεφτούμε μουσεία αλλά να χαρούμε απλά τη πόλη. Να φάμε , να πιούμε κρασί και να πάρουμε μια γεύση από Τοσκάνη. Ε το πολύ πολύ αν δούμε ότι δε μας έφτασε, ξαναπάμε!!!χιχιχι

Προς το παρόν συλλέγω πληροφορίες. Πού έχει το καλύτερο παγωτό. Πού έχει τη καλύτερη πίτσα. Πού να βγούμε βράδυ. Πού να ψωνίσουμε, θα έχουν και εκπτώσεις όταν πάμε! Ωχ ποιος μαζεύει τον Θ. Δε σας έχω ενημερώσει σχετικά αλλά εμείς είμαστε από τα αντίθετα ζευγάρια. Που ο άντρας είναι μέσα στο δοκιμαστήριο και εγώ ψάχνω καναπέ να καθήσω! Φίλοι άντρες σας νιώθω...Εντάξει μου αρέσει και εμένα να ψωνίζω αλλά πάω πάντα μόνη μου και πάντω αποφασίζω σχεδόν αμέσως τι θέλω. Μπορεί να αγοράσω κάτι χωρίς καν να το δοκιμάσω. Από την άλλη ο Θ μπορεί να βγάζει και να βάζει δυο μπλουζάκια για μισή ώρα μέχρι να αποφασίσει πως τελικά θα τα πάρει και τα δυο! Τράτζικ....


Τρίτη 19 Ιουνίου 2012

Κουλά όνειρα

Τι σημαίνει άραγε αν ονειρεύεσαι συνεχώς έναν πρώην σου με τον οποίο είχες χωρίσει πριν από τέσσερα χρόνια, δεν είχες στεναχωρηθεί καθόλου όταν χωρίσατε και δεν τον είχες ξανασκεφτεί ΠΟΤΕ μέσα σε αυτά τα τέσσερα χρόνια?

Μάλλον ότι είσαι του γιατρού....

Όταν μάλιστα τον ψάχνεις και στο facebook (και για καλή σου τύχη δε τον βρίσκεις) τότε μάλλον είσαι τελειωμένη υπόθεση!

Ας δεχτούμε απλά ότι είναι προγαμιαίο άγχος. Το οποίο επείδη με (μας) έπιασε για τα καλά αποφασίσαμε να αναβάλλουμε τον γάμο για του χρόνου...

Μικροί είμαστε ακόμα βρε!!

Σε μια πρόχειρη αναζήτηση στο internet βρήκα άρθρα για το προγαμιαίο άγχος που πιάνει τους άντρες. Ότι τι δηλαδή, εμείς δεν είμαστε άνθρωποι? Δεν μπορούμε να φρικάρουμε ? Πρέπει δηλαδή όλες οι γυναίκες να σχεδιάζουμε το νυφικό μας από τα τέσσερα μας?

Ουφ!

Δευτέρα 18 Ιουνίου 2012

Ψώνια από το Dorothy Perkins

Ένα από τα καλά του ότι παραμένουμε στο ευρώ είναι ότι μπορούμε να ψωνίζουμε ακόμα από το εξωτερικό.

Εγώ πρόσφατα άρχισα το e-shopping αλλά μπορώ να πω ότι είμαι κατενθουσιασμένη. Ναι ξέρω ότι πρέπει να στηρίζουμε την ελληνική αγορά αλλά τι γίνεται όταν βλέπουμε ότι η ελληνική αγορά μας κατακλέβει. Ο Θ αγόρασε παπούτσια και μπλουζάκια Fred Perry στη μισή τιμή από ότι τα βρίσκουμε στα εμπορικά στην ελλάδα. Εγώ δε ψωνίζω τόσο φιρμάτα οπότε δε με ενδιαφέρουν και τα εν λόγω εμπορικά.

 Στα περισσότερα sites και blogs αναφέρονται πολύ στο asos.com για γυναικεία ρούχα. Εγώ έχω αγαπήσει το http://www.dorothyperkins.com. . Έχει απίστευτα φορέματα κυρίως για πιο καλές εμφανίσεις. Το φόρεμα που φορούσα όταν έγινα νονά το πήρα από εκεί καθώς και η αδερφή μου όταν βάφτιζε τον μπέμπη της. Ενώ μετανιώνω ακόμα για τα 300€ που έσκασα για το κουμπαροφόρεμα μου όταν έγινα κουμπάρα στο γάμο της φίλης μου. Ναι το καλό ντύσιμο είναι ακριβό αλλά αξίζει να δίνουμε τόσα χρήματα για ρούχα που θα φορέσουμε μία, άντε δύο, φορές;

Dorothy Perkins 45£


Οι τιμές είναι πολύ καλές , σε επίπεδο zara, και το κυριότερο δε κινδυνεύεις να βρεθείς με το ίδιο φόρεμα με κάποια άλλη.

Dorothy Perkins 39,50£
Αρκετά συχνά μέσα στο χρόνο κάνουν εκπτώσεις μέχρι και 70%. Επιπλέον συμφέρει να εγγραφείς στο newsletter για να λαμβάνεις κωδικους για free delivery. Τα έξοδα αποστολής δεν είναι πολλά έτσι και αλλιώς , είναι 6£.

Dorothy Perkins 49£
 Τα νούμερα τους εμένα μου κάθονται πολύ καλά. Αρκεί να μετρηθείς και να δεις που ανήκεις στο size guide τους. Εγώ που εδώ φοράω 36 εκεί είμαι στο 10.

Dorothy Perkins 28£
Για τυχόν επιστροφές προϊόντων πληρώνεις τα έξοδα αποστολής και επιστρέφεις ότι δε θέλεις μέσα στον ειδικό φάκελο. Αργούν  βέβαια κανα 15νθήμερο να σου επιστρέψουν τα χρήματα.

Dorothy Perkins 25£
Tέλος η ποιότητα των ρούχων είναι πάρα πολύ καλή. Αυτό δε το λέω μόνο εγώ , που είμαι και η πλέον άσχετη, αλλά και η μοδίστρα που της πήγα το ένα για μικροδιορθώσεις είπε ότι είναι καλοραμμένα.


Μη φοβηθείτε να το δοκιμάσετε..Καλά ψώνια!


Back to reality...

Κοινώς τέρμα το διάλειμμα τα κεφάλια μέσα!

Το Πεμπτοπαρασκευοσαβαττοκύριακο είχα φύγει από Αθήνα για να πάω να ψηφίσω. Έφυγα με βαριά καρδιά και γυρισα ανάλαφρη σαν πουλάκι!! Όχι, δεν ήταν λόγω του αποτελέσματος των εκλογών.

Απλά πέρασα ένα ΠΠΣΚ κοντά σε αγαπημένους μου ανθρώπους, κοντά στη φύση και χωρίς να ανοίξω καθόλου τηλεόραση!! Καλά οκ το παραδέχομαι , είδα την εκπομπή του Παρλιάρου για το πως γίνεται το frozen yogurt αλλά ως εκεί. Έτσι γλίτωσα τη καταστροφολογία των ΜΜΕ, τη κατάθλιψη και τις θερμίδες καθώς για άλλη μια φορά ο Παρλιάρος έβαλε κρέμα γάλακτος και εγώ έχω αποφασίσει πως δε θα κάνω συνταγές που την περιέχουν.

Βρήκα όμως μια συνταγή για  frozen yogurt χωρίς κρέμα γάλακτος. Τη συνταγή τη βρήκα στο http://www.sintagespareas.gr/sintages/frozen-yoghurt.html και δεν την έχω δοκιμάσει ακόμα.. Είναι στα προσεχώς και τη παραθέτω αυτούσια.

ΥΛΙΚΑ:
  • 700 γρ. γιαούρτι πλήρες (όχι light!)
  • 200-250 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική
  • 2-3 βανίλιες
ΕΚΤΕΛΕΣΗ:
  1. Σ'ένα μπωλ ανακατεύουμε όλα τα υλικά μαζί μέχρι να λιώσει τελείως η ζάχαρη (δοκιμάζουμε μ'ένα κουτάλι για να βεβαιωθούμε).
  2. Ρίχνουμε το μείγμα στην παγωτομηχανή ή βάζουμε κατευθείαν στην κατάψυξη και βγάζουμε κάθε 1/2 με 1 ώρα για 4-5 φορές και ανακατεύουμε ζωηρά για να αφρατέψει.

Τώρα εγώ παγωτό μπορεί να μην έφαγα κατάφερα όμως να κρυώσω.. Έτσι βήχω και φταρνίζομαι μέσα στο κατακαλόκαιρο. Σήμερα ήπια ζεστό καφέ και προβλέπεται να συνεχίσω με τσάι. Όχι ice tea και φλωριές..Κανονικό τσαγάκι του βουνού, μπορεί να βάλω και μέλι για τρελά χειμωνιάτικα κέφια.





Τετάρτη 13 Ιουνίου 2012

Μπορείς να με λες και Κασσάνδρα.


Γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Τον τελευταίο καιρό όμως τα βλέπω όλα μαύρα. Δε μιλάω για την προσωπική μου ζωή αλλά για την κατάσταση του τόπου. Φοβάμαι! Φοβάμαι για όλα αυτά που ίσως κληθούμε να αντιμετωπίσουμε και το πόσο ανέτοιμοι είμαστε για όλα αυτά.
 
Την έξοδο από το Ευρώ εγώ πλέον την βλέπω μπροστά μας. Οι περισσότεροι από τους γύρω μου λένε ότι δε θα μας αφήσουν να βουλιάξουμε. Ότι έτσι θα τους παρασύρουμε μαζί στον πάτο. Δε το πιστεύω! Άντε το πολύ-πολύ να πιούνε λίγο νερό! Εμείς όμως θα πνιγούμε.

Όλα αυτά σκεφτόμουνα όταν τη Δευτέρα άνοιξα τηλεόραση και έπεσα πάνω στην εκπομπή της Χούκλη για την επιστροφή στη δραχμή. Προσπαθούν αν μας τρομάξουνε λέει ο Θ, ή να μας προετοιμάσουνε λέω εγώ. Και αν το σκεφτείτε πριν κόψουν τα δώρα λέγανε ότι δε θα τα κόψουν , πριν ρίξουν τους μισθούς λέγανε ότι δε θα τους ρίξουν. Γενικά ότι συζητιέται μετά από λίγο καιρό γίνεται. Ε και τώρα συζητιέται πολύ η επιστροφή στη δραχμή.

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που λένε ότι με τη δραχμή θα είμαστε καλύτερα ότι δε βγαίνει άλλο έτσι, με εκβιασμούς για την κάθε δόση και συνεχώς νέα μέτρα. Ότι θα πιάσουμε πάτο αλλά μετά θα αρχίσουμε να ανεβαίνουμε. Ότι θα μάθουμε να καταναλώνουμε τα δικά μας προϊόντα, ότι θα τρώμε τις δικές μας πατάτες και όχι αυτές τις Αιγύπτου. Ότι η οικονομία μας θα ξαναγίνει ανταγωνιστική. Εγώ βέβαια δε τα πιστεύω αυτά. Θεωρώ ότι η Ελλάδα δε μπορεί και δε πρέπει να απομονωθεί οικονομικά. Είμαστε αδύναμοι. Ναι έχουμε ντομάτες και ελιές αλλά δεν έχουμε τρακτέρ. Ναι το Αιγαίο μας έχει πετρέλαιο αλλά θα το ρουφήξουμε με καλαμάκια για να το βγάλουμε?

Αγχώνομαι! Για τις οικονομίες μιας ζωής που έχουν οι γονείς μου στην άκρη, για να μας βοηθήσουν να φτιάξουμε σπίτια και να παντρευτούμε, και τις βλέπω να κινδυνεύουν. Αγχώνομαι για τον αδερφό μου που θα πάει φαντάρος σε αυτή την εποχή που ακροδεξιοί χτυπούν μετανάστες και «κουμούνια»(πόσο καιρό είχα να την ακούσω αυτή τη λέξη και τι άσχημους συνειρμούς που φέρνει). Στεναχωριέμαι για τα ανιψάκια μου που θα μεγαλώσουν δύσκολα. Εξοργίζομαι με όλους αυτούς που έχουν βγάλει τα χρήματα τους έξω και τώρα περιμένουν σαν αρπαχτικά να χρεοκοπήσουμε για να τα τριπλασιάσουν σε μια νύχτα.

Χθες έβλεπα ειδήσεις και αντί να συζητάνε το πώς ο καθένας έχει σκοπό να βγάλει τη χώρα από τη κρίση, τσακωνότανε ο εκπρόσωπος της Ν.Δ με αυτόν του ΣΥΡΙΖΑ για το αν τον Δεκέμβρη του 2008 είχαν γράψει στο site του ΣΥΡΙΖΑ υβριστικά κάλαντα για την αστυνομία. Ποιος χέστηκε ρε παιδιά? Εδώ έχει αρπάξει φωτιά ο κώλος μας. Προσπαθούν με παλαιωμένες πολιτικές να κερδίσουν τον κόσμο. Την αλήθεια θέλει ο κόσμος. Την επομένη των εκλογών όποιος και να βγει δε θα υπάρχει κερδισμένος. Είμαστε όλοι χαμένοι από χέρι. Ας το αντιληφθούμε για να το αντιμετωπίσουμε. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν και οι μηχανές που κόβουν λεφτά και τα μοιράζουν στον κόσμο δυστυχώς δημιουργούν πληθωρισμό.

Συγνώμη που σας μαύρισα τη ψυχή αλλά έτσι αισθάνομαι. Σαν Κασσάνδρα!

Τρίτη 12 Ιουνίου 2012

Πάνω από όλα ΕΓΩ!

Φέτος ήταν ένας δύσκολος χειμώνας. Κλειστήκαμε πολύ μέσα στο σπίτι και αυτό είχε αρνητικό αποτέλεσμα στη ψυχολογία μου. Δεν υπήρχε κάποιος ουσιαστικός λόγος που συνέβη αυτό, απλά ρουτινιάζαμε. Ο Θ είχε πολύ δουλειά και έδειχνε να μην τον ενδιαφέρει τίποτε πέρα από αυτό. Οι περισσότεροι φίλοι ,ζευγάρια πια, έκαναν και αυτοί τα δικά τους σπίτια και κλείστηκαν στο μικρόκοσμο τους. Δουλειά-σπίτι-ύπνος –δουλειά. Άλλοι έκαναν και παιδιά, οι μόνοι δικαιολογημένα απόντες κατά τη γνώμη μου.
Φέτος επίσης η παρέα μου δοκίμασε τη συνοχή της. Είμαστε μια παρέα 12 ατόμων που έως τώρα δεν είχαμε τσακωθεί ποτέ. Μικροπαρεξηγήσεις πάντα υπήρχαν αλλά πάντα ήτανε μικρές ! Φέτος γίνανε χοντροπαρεξηγήσεις. Του στιλ μη πεις σε αυτόν να έρθει δε τον γουστάρω. Εγώ ήμουν στη μέση και από το να μη πω σε κάποιον  να έρθει προτιμούσα να μην πάω και εγώ.
Αυτό που ανακάλυψα είναι ότι αλλάζουμε και αυτό δε μου αρέσει καθόλου. Χάνουμε  τη παιδικότητα μας , τα παίρνουμε όλα σοβαρά και παρεξηγιόμαστε με κάθε τι που θα μας πούνε. Μου λείπει εκείνη η παρέα που γέλαγε στα μπαλκόνια παίζοντας χαρτιά. Που δεν άφηνε τους γείτονες να κοιμηθούνε! Ναι τέτοιοι παλιοχαρακτήρες ήμασταν. Που δεν κοιμόμασταν αν δεν πέρναγε το σκουπιδιάρικο στις 06:50 κάθε πρωί! Τώρα ξυπνάω αυτή την ώρα και αν δεν έχω κοιμηθεί μέχρι τις 12 είμαι σαν ζόμπι την επόμενη! Χτες μόλις ξάπλωσα άκουσα μια παρέα παιδιών που μένουν στον πρώτο να είναι στο μπαλκόνι και να παίζουν χαρτιά! Χαμογέλασα και έκλεισα τα μάτια να κοιμηθώ γλυκά. Δε με ενοχλούσαν οι φωνές τους. Με νανούριζαν. Σε λίγο όμως βγήκε η κυρία από τον δεύτερο και τους διαολόστειλε.. Τα παιδιά φύγανε και εμείς κοιμηθήκαμε μακάριοι στην ησυχία μας. Αύριο μας περίμενε μια περιπετειώδης μέρα στο γραφείο εμένα και μια συγκλονιστική μέρα στη κουζίνα της εκείνη. Πόσο μίζεροι γινόμαστε μεγαλώνοντας! Βάζω στοίχημα ότι και αυτή κάποτε θα είχε ξενυχτήσει κάποιους άλλους με τα γέλια της απλά τώρα είναι πολύ σοβαρή οικογενειάρχης για να το θυμάται.
Πολλά μέλη τη παρέας  μου γύρισαν πίσω στις πόλεις τους. Εξακολουθούμε να βρισκόμαστε, μια φορά το δίμηνο, αλλά δεν είναι το ίδιο. Μου λείπουν οι μεσημεριανοί μας καφέδες. Οι συζητήσεις χωρίς θέμα. Μου λείπουν οι ίδιοι!  Ο Θ δε μπορεί να καταλάβει αυτό μου το δέσιμο . Δεν είχε ποτέ τόσο μεγάλη παρέα και του φαίνεται αλλόκοτο να κανονίζεις με 12 άτομα να βγεις το βράδυ. Αυτός ήτανε περισσότερο των σχέσεων. Πριν από εμένα είχε τη σχέση του άντε κανά 2 φίλους  για να βγαίνουνε μαζί μία στο τόσο. Στην αρχή ρίχναμε απίστευτους καυγάδες . Πάλι με τους φίλους σου κανόνισες , δε μπορούμε να πάμε πουθενά δυο μας μου έλεγε. Σιγά-σιγά νομίζω ότι με επηρέασε , άρχισα να μη βγαίνω τόσο μαζί τους , να μην τους ακολουθώ σε σαββατοκύριακα που κανόνιζαν όταν δε βόλευε τον Θ.
Αυτό τώρα προσπαθώ να το αλλάξω. Έχω μάθει να περιστοιχίζομαι από πολλούς ανθρώπους. Ίσως να φταίει το γεγονός ότι μεγάλωσα σε μια πολύτεκνη πολυμελή οικογένεια που μονίμως γινόταν χαμός! Χωρίς ανθρώπους τριγύρω μου νιώθω μόνη, δυστυχισμένη. Μου αρέσει να γνωρίζω νέο κόσμο. Να μου ανοίγονται νέοι ορίζοντες μέσα από τα λεγόμενα τους, τα βιώματα τους, τις σκέψεις τους. Μετά από ένα μήνα και κάτι αυτοψυχανάλυσης αποφάσισα να κάνω ένα δώρο στον εαυτό μου. Να κάνω πράγματα που ευχαριστούν εμένα. Να σταματήσω να σκέφτομαι ποιοι θα στεναχωρηθούν , τι είναι σωστό και να κοιτάξω εμένα. Να βγαίνω από το σπίτι συχνότερα. Να βρω φίλους που έχω χάσει. Να ξεκινήσω νέες δραστηριότητες. Να μη ρουχλιάζω και το κυριότερο να μην καίγομαι…

Πέμπτη 7 Ιουνίου 2012

Ένα κομμάτι επίγειου παραδείσου

Από τη Μονεμβασιά φύγαμε Κυριακή πρωί! Είπαμε στην ότι να 'ναι ρεσεψιονίστ ότι κάτι μας έτυχε και πρέπει να γυρίσουμε κατεπειγόντως Αθήνα και την κάναμε! Το καμάρι μου βέβαια παραλίγο να ζητήσει και οδηγίες για το πώς θα πάμε στην Ελαφόνησο. Άντρες...

Ο δρόμος Μονεμβασιά-Ελαφόνησος γεμάτος στροφές και για μένα αυτό είναι θανατηφόρο.. Ευτυχώς δε χρειάστηκε να κάνουμε στάσεις! Μόλις φτάναμε στο λιμάνι της Νεάπολης για να πάρουμε το καραβάκι, το καραβάκι σάλπαρε! Ευτυχώς βέβαια μέσα σε 20 λεπτά ήρθε το επόμενο. Με 12,50€(αυτοκίνητο +2 άτομα) και 10' αργότερα είμασταν απέναντι στην Ελαφόνησο. Κατευθείαν φύγαμε για τη φημισμένη παραλία Σίμος και για να βρούμε κάπου να μείνουμε. Δυστυχώς δεν είχαμε προνοήσει να πάρουμε μαζί μας τη σκηνή και οπότε ψάχναμε αναγκαστικά για δωμάτιο. Βρήκαμε ένα απέναντι από το κάμπινγκ με 40€, που μετά την κρυολουσία της Μονεμβασιάς μας φάνηκε τσάμπα!


Η παραλία Σίμος προκειται ουσιαστικά για δύο παραλίες τον Μικρό Σίμο, κατά τη γνώμη μου τη πιο όμορφη , και τον Μεγάλο Σίμο , όπου και βρίσκεται το κάμπινγκ..  Η φύση έχει απλά μεγαλουργήσει όταν σχεδίαζε τον Σίμο! Αμμόλοφοι, μια παραλία τεράστια με τόσο ωραία άμμο που δε χορταίνεις να περπατάς πάνω της.. Η θάλασσα μέχρι μέσα έχει την ίδια άμμο παντού. Είναι βέβαια πολύ ρηχή για τα δικά μου γούστα αλλά δε με ενόχλησε καθόλου αυτό!



Το κάμπινγκ και αυτό πολύ οργανωμένο. Παντού παρέες , νιάτα ,ζωή!! Αχ καλοκαιρινές διακοπές....Το βράδυ πήγαμε για φαγητό στη χώρα που επίσης με άφησε άφωνη! Το πρωί που φθάσαμε δεν είχα παρατηρήσει πόσο μεγάλη και όμορφη παραλία είχε! Πολλά ταβερνάκια, λιγότερες καφετέριες αλλά και εδώ πολύς κόσμος να βολτάρει! Φάγαμε δίπλα στο κύμα στη προβλήτα και ταίζαμε με ψωμί κάτι ψαρούκλες που αν ήτανε ο πατέρας μου μαζί θα είχε βουτήξει να τα πιάσει με τα χέρια (μεγάλος ψαράς)!


Αφού φάγαμε , ήπιαμε , βολτάραμε μετά είπαμε να φύγουμε για το σπίτι . Ελα όμως που είχε ένα φεγγάρι που δε μας άφηνε! Έτσι πήγαμε στη παραλία για να χαζέψουμε το φεγγάρι και τα αστέρια! Οι φωτογραφίες που βγάλαμε εκεί δε βγήκαν καλές αλλά ΄για μένα ήτανε από τα πιο μαγικά μέρη που έχω πάει στη ζωή μου.

Βγάλαμε τα παπούτσια γιατί η άμμος ήταν απλά απολαυστική έτσι όπως ήταν νωπή και περπατούσαμε μέσα στο σκοτάδι μόνο με το φως του φεγγαριού! Σε αυτή τη παραλία υπήρχαν και αρκετοί που κάναν ελεύθερο κάμπινγκ! Πραγματικά τους ζήλεψα..

Το αστείο ήταν πως στην αρχή δε βρίσκαμε τη παραλία και έτσι βλέπουμε ένα ζευγαράκι που κατευθυνόταν προς τα εκεί που εμείς θεωρούσαμε πως είναι η παραλία και το πήραμε από πίσω! Τα παιδιά βέβαια πηγαίναν στη σκηνή τους και εμείς γίναμε για άλλη μια φορά ρεζίλι..

Θα μου πεις τώρα πόσο δύσκολο είναι να βρεις τη παραλία κοπελιά αλλά πραγματικά επειδή διασχίζεις πολύ άμμο μέσα από κατι σχίνα μέχρι να βγεις στη παραλία είναι λίγο δύσκολο εάν δεν έχεις ξαναπάει.


Στη παραλία ήταν και άλλες παρέες. Δίπλα μας ένα ζευγαράκι χόρευε, δε ξέρω καν εάν είχαν μουσική-εγώ δεν άκουγα κάτι. Σκηνή από ταινία που πίστευα ότι δε γίνεται ποτέ στη πραγματικότητα.. Αγριοκοίταξα τον δικό μου για να πάρω την απάντηση : τι θες να χορέψουμε τώρα?
Οπότε λούφαξα στη γωνιά μου. Μετά από καμια ώρα φύγαμε και εμείς γιατί το καμάρι μου είχε ξεπαγιάσει και εγώ δεν υπήρχε πιθανότητα να του δώσω πίσω το μπουφάν του! Ε έκανε λίγο κρύο..

Υποσχεθήκαμε ότι θα ξαναπάμε, με παρέα αυτή τη φορά για κάμπινγκ. Ξέχασα να ρίξω κέρμα όμως για να πραγματοποιηθεί σίγουρα η ευχή μου αλά Fontana di Trevi..

Και αν δεν πιστευετε ότι είναι παράδεισος το μέρος΄ορίστε και η απόδειξη.

Τετάρτη 6 Ιουνίου 2012

Μονεμβάσια-Μονεμβασιά-Μονεμβασία

Ένας τόπος τρεις διαφορετικές ονομασίες. Στην ουσία μία, απλά ο καθένας βάζει τον τόνο όπου γουστάρει. Εγώ τη ξέρω Μονεμβασιά, οι ταμπέλες γράφουν Μονεμβασία και οι ντόπιοι τη λένε Μονεμβάσια.


Όπως και να τη πεις το σίγουρο είναι ότι είναι ένας τόπος μαγικός. Βγαλμένος σαν από σκηνικό ταινίας. Ξεχασμένος στο χρόνο και όμως τόσο σύγχρονος!

Είχαμε καιρό να φύγουμε για τριήμερο με τον Θ μόνοι μας! Τον τελευταίο καιρό πηγαίναμε διακοπές σχεδόν πάντα με παρέα και στην Αθήνα μας είχε φάει η ρουτίνα!! Πολύ όμως... Έτσι το τριήμερο του Αγ. Πνεύματος μας έκατσε κουτί. Μονεμβασιά δεν είχαμε ξαναπάει κανένας μας και η αλήθεια είναι ότι ήμουν λίγο επιφυλακτική λόγω της απόστασης. Μας είχαν πει κιόλας ότι ο δρόμος είναι χάλια. Τελικά  ο δρόμος είναι πολύ καλός, εγώ που έχω ζαλιστεί ακόμα και στη Κηφισίας, εκεί ήμουν πολύ cool και είναι γύρω στις 4,30 ώρες!


Φτάνοντας έπαθα πλάκα. Η Μονεμβασιά είναι ένας βράχος μέσα στη θάλασσα που συνδέεται με τη Πελοπόννησο με μια λωρίδας γης! Από τη πίσω μεριά του βράχου είναι το κάστρο της Μονεμβασιάς! Τόπος απίστευτος που πρέπει όλοι να επισκεφτούν τουλάχιστον μία φορά. Όχι απαραίτητα να διανυκτερεύσουν εκεί καθώς είναι λίγο τσιμπημένα τα δωμάτια! Απέναντι στη "Νεα" Μονεμβασιά άκουσα ότι είναι φθηνότερα!


Εμείς μείναμε δύο βράδια εκεί και νομίζω ότι τα είδαμε όλα! Δεν είναι και για περισσότερο , μετά αρχίζεις να καλλιτεχνείς,να γράφεις ποιηματα, να ζωγραφίζεις , να ανακαλύπτεις γενικά τη χαμένη σου καλλιτεχνική φλέβα...

Πάντως και από ζωή το μέρος δε πάει άσχημα... Το Σάββατο το βράδυ είχε πάρα πολύ νέο κόσμο, κυρίως από τις γύρω περιοχές. Όσο για τουρισμό λίγοι ξένοι και πολλά ΚΑΠΗ...(μη με βρίζετε οι άνω των 60, ξέρω και εσείς ψυχή έχετε!)


Θεωρώ πάντως ότι η καλύτερη επόχη για να την επισκεφτεί κανείς είναι Άνοιξη ή Φθινόπωρο! Σίγουρα όμως όχι καλοκαίρι , εκτός αν δε σας ενδιαφέρει να κάνετε μπάνιο. Θάλασσα της προκοπής εκεί κοντά δεν έχει ή τουλάχιστον δεν είδαμε. Η από πάνω φωτογραφία είναι από τη παραλία Βλυχάδα που απέχει περίπου μία ώρα από Μονεμβασιά, είναι όμως απίστευτη και απίστευτα κρύα!


 Τελικά φύγαμε από Μονεμβασιά χορτασμένοι (κυριολεκτικά και μεταφορικά μιας και φάγαμε τα πάντα) μια μέρα νωρίτερα.. Μας κέρδισε η παραλία και το όνειρο της ξαπλώστρας και των ρακετών.. Ναί είμαστε τάκα τούκα τύποι!

Η Ελαφόνησος δεν είναι μακριά ε??