Μπορείς να με λες και Κασσάνδρα.

Γενικά είμαι αισιόδοξος άνθρωπος. Τον τελευταίο καιρό όμως τα βλέπω όλα μαύρα. Δε μιλάω για την προσωπική μου ζωή αλλά για την κατάσταση του τόπου. Φοβάμαι! Φοβάμαι για όλα αυτά που ίσως κληθούμε να αντιμετωπίσουμε και το πόσο ανέτοιμοι είμαστε για όλα αυτά.
 

Την έξοδο από το Ευρώ εγώ πλέον την βλέπω μπροστά μας. Οι περισσότεροι από τους γύρω μου λένε ότι δε θα μας αφήσουν να βουλιάξουμε. Ότι έτσι θα τους παρασύρουμε μαζί στον πάτο. Δε το πιστεύω! Άντε το πολύ-πολύ να πιούνε λίγο νερό! Εμείς όμως θα πνιγούμε.

Όλα αυτά σκεφτόμουνα όταν τη Δευτέρα άνοιξα τηλεόραση και έπεσα πάνω στην εκπομπή της Χούκλη για την επιστροφή στη δραχμή. Προσπαθούν αν μας τρομάξουνε λέει ο Θ, ή να μας προετοιμάσουνε λέω εγώ. Και αν το σκεφτείτε πριν κόψουν τα δώρα λέγανε ότι δε θα τα κόψουν , πριν ρίξουν τους μισθούς λέγανε ότι δε θα τους ρίξουν. Γενικά ότι συζητιέται μετά από λίγο καιρό γίνεται. Ε και τώρα συζητιέται πολύ η επιστροφή στη δραχμή.

Υπάρχουν βέβαια και αυτοί που λένε ότι με τη δραχμή θα είμαστε καλύτερα ότι δε βγαίνει άλλο έτσι, με εκβιασμούς για την κάθε δόση και συνεχώς νέα μέτρα. Ότι θα πιάσουμε πάτο αλλά μετά θα αρχίσουμε να ανεβαίνουμε. Ότι θα μάθουμε να καταναλώνουμε τα δικά μας προϊόντα, ότι θα τρώμε τις δικές μας πατάτες και όχι αυτές τις Αιγύπτου. Ότι η οικονομία μας θα ξαναγίνει ανταγωνιστική. Εγώ βέβαια δε τα πιστεύω αυτά. Θεωρώ ότι η Ελλάδα δε μπορεί και δε πρέπει να απομονωθεί οικονομικά. Είμαστε αδύναμοι. Ναι έχουμε ντομάτες και ελιές αλλά δεν έχουμε τρακτέρ. Ναι το Αιγαίο μας έχει πετρέλαιο αλλά θα το ρουφήξουμε με καλαμάκια για να το βγάλουμε?

Αγχώνομαι! Για τις οικονομίες μιας ζωής που έχουν οι γονείς μου στην άκρη, για να μας βοηθήσουν να φτιάξουμε σπίτια και να παντρευτούμε, και τις βλέπω να κινδυνεύουν. Αγχώνομαι για τον αδερφό μου που θα πάει φαντάρος σε αυτή την εποχή που ακροδεξιοί χτυπούν μετανάστες και «κουμούνια»(πόσο καιρό είχα να την ακούσω αυτή τη λέξη και τι άσχημους συνειρμούς που φέρνει). Στεναχωριέμαι για τα ανιψάκια μου που θα μεγαλώσουν δύσκολα. Εξοργίζομαι με όλους αυτούς που έχουν βγάλει τα χρήματα τους έξω και τώρα περιμένουν σαν αρπαχτικά να χρεοκοπήσουμε για να τα τριπλασιάσουν σε μια νύχτα.

Χθες έβλεπα ειδήσεις και αντί να συζητάνε το πώς ο καθένας έχει σκοπό να βγάλει τη χώρα από τη κρίση, τσακωνότανε ο εκπρόσωπος της Ν.Δ με αυτόν του ΣΥΡΙΖΑ για το αν τον Δεκέμβρη του 2008 είχαν γράψει στο site του ΣΥΡΙΖΑ υβριστικά κάλαντα για την αστυνομία. Ποιος χέστηκε ρε παιδιά? Εδώ έχει αρπάξει φωτιά ο κώλος μας. Προσπαθούν με παλαιωμένες πολιτικές να κερδίσουν τον κόσμο. Την αλήθεια θέλει ο κόσμος. Την επομένη των εκλογών όποιος και να βγει δε θα υπάρχει κερδισμένος. Είμαστε όλοι χαμένοι από χέρι. Ας το αντιληφθούμε για να το αντιμετωπίσουμε. Μαγικές συνταγές δεν υπάρχουν και οι μηχανές που κόβουν λεφτά και τα μοιράζουν στον κόσμο δυστυχώς δημιουργούν πληθωρισμό.

Συγνώμη που σας μαύρισα τη ψυχή αλλά έτσι αισθάνομαι. Σαν Κασσάνδρα!