Εσύ μη μιλάς, είσαι βολεμένη.

"Εσύ μη μιλάς, είσαι βολεμένη."

Αυτή είναι η ατάκα που ακούω συχνότερα τον τελευταίο καιρό. Επειδή δουλεύω. Επειδή δουλεύω και πληρώνομαι. Το λογικό έγινε παράλογο. Δικαιολογημένα. Γιατί να ακούσεις εμένα να σου μιλάω για κρίση όταν εσύ την κρίση τη ζεις κάθε μέρα στο πετσί σου. Έτσι και εγώ σταματάω, αφήνω τους άλλους να μιλήσουν και εγώ σιωπώ. Τι να πω? Για ανεργία? Εγώ δουλεύω. Τι να πω? Για έλλειψη χρημάτων? Εγώ πληρώνομαι. Έτσι προτιμώ να σιωπώ. Όμως μου τη δίνει αυτό το εσύ μη μιλάς είσαι βολεμένη.

Το Σάββατο όμως έπιασα τον εαυτό μου να θέλει πολύ να το πει. Γιατί δε μπορείς ενώ παίρνεις τον παχουλό μισθό σου εσύ και η γυναίκα σου να λες σε κάποιον που απολύθηκε, που συζεί με άνεργη, που δουλεύει ανασφάλιστος για 600€ και συμπληρώνει με το ταμείο ανεργίας "ααα μια χαρά λεφτά βγάζεις". Καλύτερα να σωπαίνεις. Τα ποσοστά ανεργίας στην Ελλάδα είναι τεράστια αλλά δεν είναι τα πραγματικά. Όπως τίποτα σε αυτή τη χώρα δεν είναι πραγματικό.  Τουλάχιστον δύο φίλοι μου δουλεύουν μαύρα. Η δε μία, Παρασκευή απολύθηκε, Δευτέρα την προσλάβανε ανασφάλιστη. Να κάνει ακριβώς την ίδια δουλειά με τα μισά λεφτά. Θα μου πεις γιατί δέχτηκε? Προσωρινά λέει μέχρι να βρει κάτι καλύτερο.Το αστείο στην υπόθεση είναι ότι το αφεντικό της την κανει να νιώθει ευγνώμων που παίρνει τα 450€ από το ταμείο ανεργίας. "450+ 400 που σου δίνω εγώ μια χαρά είναι. Τι δε σου φτάνουν?Αφού δε πληρώνεις ενοίκιο..." Πλέον ο μισθός μας καθορίζεται από τι ανάγκες έχεις και όχι από την εργασία που προσφέρεις. Είσαι ανύπαντρος και ζεις με τους γονείς σου? Πάρε ένα χαρτζηλίκι και πες και ευχαριστώ.

Πριν κανα 15ημερο είχα ακούσει για μια αγγελία σε μια φαρμακευτική για υπάλληλο γραφείου. Το λέω σε μια φίλη μου ,άνεργη με πτυχίο Οικονομικών και δεκάχρονη προϋπηρεσία, και τους στέλνει το βιογραφικό της. Την επόμενη μέρα τη καλούν για συνέντευξη. Ολα καλά. Μετά από τρείς μέρες την καλούν για δεύτερη συνέντευξη. Πανηγύρια. Μετά από δυο μέρες για τρίτη. Χαράς ευαγγέλια. Είμαστε πια σίγουροι πως θα τη πάρουν. Το απόγευμα της μέρας που είχε τη συνέντευξη με πήρε τηλέφωνο  "με πήρανε" μου είπε κλαίγοντας. " 680€ καθαρά. Δε μου αναγνωρίζουν ούτε το πτυχίο ούτε την προϋπηρεσία." πλέον το κλάμα έχει γίνει λυγμός. "Δε μου αναγνωρίζουν το πτυχίο!!!!!".

Πατσαβούρια. Πάρτο Λίζα και κάντο κορνίζα και βάλτο στην πρίζα να κάνεις σουφλέ!

Γαμώ τα πτυχία μας μέσα. Από όταν έψαχνα εγώ για δουλειά  (το 2007) το ίδιο πρόβλημα αντιμετώπιζα. Με προόριζαν για θέσεις που το μόνο που χρειαζόταν ήταν να μιλάς ελληνικά και να ξέρεις ότι το ποντίκι του Η/Υ δε δαγκώνει. Κάθε φορά που γύριζα από συνέντευξη έκλαιγα. Για τα χρόνια μου τα χαμένα. Για τη σχολή που διάλεξα. Παρόλο που τα πράγματα στη ζωή μου επαγγελματικά εξελίχθηκαν καλά ακόμα μου έχει μείνει η πίκρα. Είμαι οικονομολόγος αλλά οι δουλειές που μπορούσα να κάνω ήταν ή να γίνω λογίστρια (δεν είχα δίπλωμα για μηχανάκι και θεωρούταν προαπαιτούμενο) ή να δουλέψω σε τράπεζα (που τις μισούσα αλλά τελικά έπεσα στην ανάγκη τους) ή να γίνω υπάλληλος γραφείου (δε χρειαζόμουν πτυχίο για αυτό). Ζηλεύω τους μηχανικούς, τους μαθηματικούς, τους γιατρούς κτλ γενικά επαγγέλματα που εάν δεν τα έχεις σπουδάσει δε μπορείς να τα κάνεις. Εγώ στην προηγούμενη δουλειά μου είχα συνάδελφο, που κάναμε ακριβώς τη ίδια δουλειά, που ήταν θεολόγος. Αεριτζίδικα επαγγέλματα.

Για την ιστορία να πω ότι η φίλη μου έκανε την ανάγκη φιλότιμο και την Παρασκευή ξεκινάει δουλειά. Η επανάσταση μπορεί να περιμένει, η ΔΕΗ όχι.

11+ 1

Τρέχει ένα παιχνιδάκι- βραβειάκι αυτές τις μέρες στις μπλοκογειτονιές. Σήμερα λοιπόν καλέστηκα από την γλυκύτατη blogoliciousEditoriolista  να παραλάβω το βραβείο και να πω και 11 πράγματα για μένα. Οπως θα έχετε καταλάβει ήδη μέσα από το μπλοκ μου έχω μια δυσκολία να μιλάω για τον εαυτό μου (ειρωνικό σχόλιο) αλλά επειδή η blogolicious Editoriolista με αποκάλεσε νιάτο δε μπορώ να μην απαντήσω!!! Σε ευχαριστώ πολύ και ξεκινάω:

1.Λατρεύω τη βροχή. Τρελαίνομαι όταν μπουμπουνίζει, αστράφτει, βρέχει καρεκλοπόδαρα. Μου αρέσει να περπατάω στη βροχή με γαλότσες και τη μεγάλη μου πουά ομπρέλα. 

2.Μισώ τη βροχή όταν έχω ισιώσει τα μαλλιά μου. Είμαι σγουρομάλλα και τα μαλλιά μου τα ισιώνω σπάνια. Χθες είχα πάει κομμωτήριο και τα είχα ισιώσει και σήμερα έριξε καρεκλοπόδαρα. Αλλά οργανώθηκα και τη γλίτωσα. Φόρεσα σκούφο, πήρα την ομπρέλα παραλιάς για προστασία από τη βροχή, ποδοπάτησα έναν κύριο που κοντοστάθηκε μπροστά μου στο πεζοδρόμιο και δεν κουνήθηκε τρίχα! Δε φρίζαρα καθόλου...

3.Μου αρέσει που είναι Παρασκευή. Έρχεται Σαββατοκύριακο. Θα βγω, θα ξενυχτήσω , θα κοιμηθώ μέχρι αργά.

4.Μου τη σπάει που είναι Παρασκευή. Πότε πέρασε κιόλας αυτή η βδομάδα? Πόσο γρήγορα κυλάνε οι μέρες? Έφτασε κιόλας τέλος Φεβρουαρίου. Πώς περνάει έτσι ο καιρός? Μαμά γερνάω...

5.Μου αρέσει που ξαναέβαψα τα μαλλιά μου κόκκινα. Μου πάνε και μου θυμίζω τη Jessica Rabbit.

6.Μου έχουν λείψει οι ξανθιές μου ανταύγειες. Με φώτιζαν και το ξανθό γράφει καλύτερα στις φωτογραφιες.

7.Βαριέμαι τα κομμωτήρια. Και το φυσικό μου χρώμα, το μελί, είναι πολύ ωραίο. Μήπως να το ξαναγυρίσω?

8.Λατρεύω τα ταξίδια .Θέλω να πηγαίνω συνεχώς σε νέα μέρη ,να βλέπω νέα πράγματα, νέες κουλτούρες. Να ξεφεύγω από τη καθημερινότητα.

9. Βαριέμαι να φτιάχνω τη βαλίτσα μου για να πάω ταξίδι. Πάντα την κάνω τελευταία στιγμή και ποτέ δε ξέρω τι να πάρω μαζί μου. Στο τέλος πάντα πάντα παίρνω τα λάθος ρούχα. Έχει ζέστη? Εγώ θα πάρω μάλλινα και θα σκάσω. Έχει κρύο? Εγώ θα πάρω μια καπαρτινούλα και θα τουρτουρίζω. Θα πάρω σπορ ρούχα? Θα βγούμε στα μπουζούκια. Θα πάρω καλά ρούχα? Θα πάμε για κάμπινγκ. Πάντα είμαι εκτός θέματος. Πάντα!

10.Μου αρέσει να μαγειρεύω νέες συνταγές. Ψάχνω και βρίσκω περίεργες συνταγές που ούτε έχω ξαναφάει ούτε έχω ξαναδεί και προσπαθώ να τις μαγειρέψω. Π.χ Αγριογούρουνο πανσέτα με κυδώνι και αρμπαρόριζα  μαριναρισμένο με χαρουπόμελο.Συνήθως δεν τις πετυχαίνω.

11. Βαριέμαι να μαγειρεύω καθημερινά. Δε βρίσκω κανένα ενδιαφέρον στο κοτόπουλο με πατάτες στο φούρνο. 

Να βάλω bonus track?  E Tremens? Θα βάλω...

12. Λατρεύω το πόσο συγκροτημένο άτομο είμαι.

 Το βραβειάκι δε το δίνω σε κανέναν... Είναι δικό μου. Ολόδικο μου....
Άσε που οι περισσότεροι το έχετε ήδη πάρει!

Καθήκον και νοσταλγία

Έτσι μπορώ να χαρακτηρίσω αυτό το σαββατοκύριακο που μας πέρασε. Καθήκον γιατί αποφάσισα να τελειώσω με μια πτυχιακή που μου έχει γίνει φόρτωμα και νοσταλγία γιατί συναντήθηκα με έναν παλιόφιλο σε παλιολημέρια.

Ένα από τα μεγαλύτερα ελαττώματα μου είναι η αναβλητικότητα μου. Εάν μου πεις ότι έχω 30 μέρες για σου παραδώσω μια εργασία τότε εγώ θα ξύνομαι για 28 μέρες και την 29η μέρα θα πάρει φωτιά ο κώλος μου. Θα αγχωθώ , θα ξενυχτήσω, θα νευριάσω με τον εαυτό μου, θα υποσχεθώ ότι δε θα ξαναφήσω ποτέ τίποτα για αύριο και τελικά την επόμενη φορά θα ξανακάνω ακριβώς τα ίδια. Γιατί άλλωστε να κάνεις κάτι σήμερα αφού μπορείς να το κάνεις αύριο? Ή ακόμα καλύτερα γιατί να κάνεις κάτι σήμερα αφού μπορείς να μην το κάνεις ποτέ?

Η πτυχιακή μου  εάν ήταν σίριαλ θα ήταν η Τόλμη και Γοητεία. Μετράει πολλά επεισόδια. Πολλά και βαρετά. Τελοσπάντων ελπίζω να ξεμπερδεύω γιατί πραγματικά μου έχει γίνει μεγάλος βραχνάς. Ο μεγαλύτερος που είχα ποτέ. Το Σάββατο λοιπόν το πέρασα κλεισμένη μέσα με παρέα ένα λάπτοπ και σημαία μου μια φούστα.

Ευτυχώς για την Κυριακή είχα κανονίσει καφεδάκι με φίλο από τα παλιά. Συγκεκριμένα το παιδί αυτό τα είχε για 3 χρόνια με τη συγκάτοικο μου. Οπότε όπως καταλαβαίνετε για 3 χρόνια σχεδόν συγκατοικούσα και με αυτόν. Πλέον δε μένει Αθήνα και τον βλέπω σπάνια. Με τη συγκάτοικο μου έχουν χωρίσει αλλά εμείς έχουμε κρατήσει επαφή. Το παρακάτω σκηνικό θα έπρεπε να το εντάξω στην ανάρτηση Περί συμπτώσεων ο λόγος.

Αρχικά βγήκαμε δυο μας και επειδή δεν είχαμε βρει μεγάλο τραπέζι είχαμε κάτσει σε μια μπάρα. Μετά από λίγο που ήρθανε και οι άλλοι πήγαμε σε μεγαλύτερο τραπέζι. Μεταφέραμε καφέδες , μπουφάν κτλ και καθόμαστε για καφεδάκι στην τραπεζάρα μας. Μετά από καμιά ώρα χτυπάει το κινητό της Χαράς και γράφει πάνω Χριστινάκι. "Χριστίνα που έχεις το κινητό σου" με ρωτάει. Ψάχνω εγώ το κινητό μου και παράλληλα απαντάει η Χαρά στην κλήση και ρωτάει εάν βρήκανε το κινητό μου. Εκείνη τη στιγμή σκέφτομαι ότι αποκλείεται να το έχασα γιατί πριν λίγο μέσα στο μαγαζί είχα μιλήσει για να τους πω που καθόμαστε. Κοιτάω στη μπάρα που καθόμασταν πριν και βλέπω μια κοπέλα να μιλάει στο κινητό. Την πλησιάζω για να της πω ότι εγώ είμαι αυτή που ξέχασε το κινητό της και τότε γυρίζει και ήταν μια παλιά μου φίλη που είχα να τη δω από τη Γ' Γυμνασίου. Ε εντάξει τώρα πείτε μου μου πόσο μικρός είναι ο κόσμος...Σημειωτέον ότι και εγώ και η κοπέλα είμαστε από επαρχία. Δεν την έχω δει τόσα χρόνια στη μικρή μου πόλη και την πέτυχα στην Αθήνα σε μια καφετέρια στο πουθενά γιατί βρήκε το τηλέφωνο μου. Μετά το σοκ και τα γέλια η παλιοπαρέα , εγώ και το κινητό μου συνεχίσαμε για ουζάκι και κουβεντούλα παππουδίστικη σε στυλ "θυμάσαι τότε που.." 

Το βράδυ είχε κανονίσει ο Θ να έρθουνε στο σπίτι μας για πόκερ κάποιοι φίλοι του και μας γδύσανε κανονικά. Εγώ αποχώρησα πρώτη ξελαφρωμένη από κάτι € που με βαραίνανε... Μου τη δίνει το πόκερ. Ευτυχώς τουλάχιστον που είμασταν στο δικό μας σπίτι και μπορούσα να πάω να πλύνω κανά πιάτο κυριολεκτικά. Μου τη δίνει το πόκερ. Και ακόμα περισσότερο μου τη δίνει ένα συγκεκριμένος φίλος του Θ. Άμα ήθελα καλέ μου να παίξω με τον Τάραμας θα πήγαινα να τον βρω. Μου τη δίνει να χάνω.

Τέλος ένα από τα λάθη που είχα πει ότι δε θα ξανακάνω μετά το Lost ήταν το να κολλήσω με σειρές. Δυστυχώς δε το τήρησα. Κόλλησα με το Game of Thrones. Είδα τη πρώτη σεζόν σε δυο μέρες και το βράδυ έβλεπα ιππότες στον ύπνο μου. Ξύπνησα Σερ. Από ότι μαθαίνω στην Αμερική τώρα θα βγει η τρίτη σεζόν οπότε τον ήπιαμε. Πάλι θα περιμένουμε πώς και πώς να βγει καινούριο επεισόδιο. Το μόνο καλό που βγήκε από όλη την ιστορία είναι ότι συνέδεσα ότι ο Tommy προέρχεται από τον γνωστό οίκο των Stark  και πολύ τον εκτίμησα.

Άγιος Βαλεντίνος έρχεται και δε μας καταδέχεται...

Δεν πιστεύω στον Άγιο Βαλεντίνο. Όπως δεν πιστεύω και στον Άγιο Βασίλη. Όπως δεν πιστεύω και σε πολλούς άλλους αγίους. Αυτό που δεν καταλαβαίνω είναι γιατί κάθε τέτοια μέρα γίνεται αυτός ο κακός χαμός. Γιατί την πρωτοχρονιά δε βγαίνει κανείς να πει "μου τη σπάει ο χοντρός με τα κόκκινα" ή "αν ξαναμυρίσω άλλον έναν κουραμπιέ θα κάνω εμετό"?

Εντάξει το παραδέχομαι το έχουν παρακάνει οι έμποροι με αυτή τη γιορτή αλλά ας μην τρελαινόμαστε. Δε μας έχωσε κανείς τη μούρη με το ζόρι μέσα σε ροζ σαντιγύ. Υπάρχουν η μέρα της μητέρας, η μέρα των αδέσποτων, η μέρα της αποταμίευσης κτλ. Η μέρα των ερωτευμένων γιατί μας εξοργίζει τόσο?

Δεν έχω γιορτάσει ποτέ αυτή τη μέρα, με την έννοια βάζω τα καλά μου και βγαίνω για φαγητό. Δεν έχω λάβει και δεν έχω κάνει ποτέ δώρο αυτή τη μέρα. Μου φαίνονται χαζά όλα αυτά τα αρκουδάκια, τα οποία εκτός από το μαγαζί που τα πουλάνε, εκεί δείχνουν χαριτωμένα, οπουδήποτε αλλού είναι τόσο κιτς. Ο Θ κάθε τέτοια μέρα μου φέρνει σοκολατάκια (τις καρδούλες με φράουλα της Lacta, τις οποίες τις λατρεύω), ο Θ βέβαια κάθε μέρα θα μπορούσε να μου φέρνει σοκολατάκια για να τα τσακίζει μετά αυτός. Ευτυχώς του έχω βάλει χέρι και πλέον δεν αγοράζει  παχυντικές βλακείες. Πέρισυ δυστυχώς μου έφερε λουλούδια. Μου τη σπάνε τα λουλούδια. Στην αρχή είναι όμορφα αλλά μετά μαραίνονται. Προτιμώ τις γλάστρες. Αν και αυτές τις ξεχνάω απότιστες και μετά μαραίνονται. Τελικά καλύτερα τα σοκολατάκια....

Συνελήφθη ο τοξοβόλος

Φέτος δε ξέρω τι θα κάνουμε τη μέρα των ερωτευμένων. Πέρυσι είχα μαγειρέψει, φέτος δεν προβλέπεται. Θα πάρουμε φαγητό απ' έξω. Απεργώ για το σχέδιο Αθηνά ή κάτι τέτοιο.Τελοσπάντων βαριέμαι.Είδα και ένα πολύ άσχημο όνειρο και με έχει επηρρεάσει. Σήμερα η ψυχολογία μου είναι μυστήρια. 

ΥΓ: Το πρωί διάβασα μια ανάρτηση από εδώ για το πως να γράψεις ένα γράμμα στον εαυτό σου και να σου το στείλεις μελλοντικά. Εννοείται ότι το έκανα. Οι σκέψεις μου σήμερα το πρωί ήταν μαύρες, ήθελα να τις γράψω αλλά δεν ήθελα να τις μοιραστώ με κανέναν. Το γράμμα θα μου σταλλεί σε ένα χρόνο. Ευχομαι όταν το διαβάσω να πω "κοριτσάκι με τι μαλακίες ασχολιόσουνα πέρισυ" και να γελάσω.

Χρόνια Πολλά για σήμερα είτε γιορτάζετε είτε όχι. Είτε πιστεύετε είτε όχι. Μια ευχή είναι αυτή πες την και ας πέσει χάμω.

Εάν θέλετε να στείλετε το δικό σας γράμμα πατήστε εδώ.

Lincoln - Twilight σημειώσατε Χ

Τι ξέρετε για τον Αβραάμ Λίνκολν?

Ότι ήταν πρόεδρος των Ηνωμένων Πολιτειών Αμερικής?

Ότι ήταν γιος αγρότη?

Ότι η μητέρα του πέθανε όταν αυτός ήταν 9 χρονών?

Ότι ίδρυσε το Ρεπουμπλικανικό Κόμμα και ασχολήθηκε με το θέμα της δουλείας?

Ξεχάστε τα όλα! Εγώ θα σας πω τι πραγματικά συνέβη. Ο Αβραάμ Λίνκολν ήταν όντως  γιος αγρότη. Και η μητέρα του πέθανε όντως όταν ήταν 9 χρονών. Αλλά από τι???

Τη δάγκωσε ένας βρικόλακας.

Για αυτό και ο Αβραάμ ορκίστηκε να τους εκδικηθεί και άρχισε να τους σκοτώνει με ένα τσεκούρι επάργυρο... Μετά βέβαια έγινε πρόεδρος των ΗΠΑ και αυξήθηκαν οι υποχρεώσεις του. Δε προλάβαινε βλέπεις και να  ελευθερώνει σκλάβους και να αποκεφαλίζει βρικόλακες. Έτσι για λίγο καιρό αποσύρθηκε από το κυνήγι και αφιερώθηκε στον αμερικανικό λαό. Αλλά όλα τα ωραία κρατάνε λίγο και ο πόλεμος δεν άργησε να ξεσπάσει. Ο εμφύλιος πόλεμος είχε ξεκινήσει και αυτή τη φορά τα πράγματα ήταν χειρότερα από ποτέ. Οι Νότιοι είχαν συμμαχήσει με τους βρικόλακες.Αλλά είναι να μην τα πάρει ο Λίνκολν. Άμα τα πάρει... Βουτάει το τσεκούρι και bye-bye Έντουαρτ.

Σας έκαψα?? Συγνώμη... Δε φταίω εγώ αλλά ο Tim Barton.

Πριν μέρες είχε έρθει ένας φίλος από το σπίτι και μεταφέραμε από τον σκληρό του πάρα πολλές ταινίες. Μέσα σε αυτές και το Λίνκολν. "Έλα ρε συ" του λέμε "πού το βρήκες και σε τέτοια ανάλυση? Ακόμα δεν έχει βγει στους κινηματογράφους..." Αυτός είχε πάρει το ύφος " εντάξει τώρα γατάκια , δε μιλάτε με κανέναν τυχαίο".

Χθες λοιπόν ενώ σκεφτόμασταν με τον Θ να πάμε σινεμά , τελικά βαρεθήκαμε και είπαμε αφού έχουμε το Λίνκολν ας δούμε αυτό στο σπίτι... Ξεκινάει η ταινία δείχνοντας τον Αβραάμ μικρό. Ως εδώ όλα οκ. Συνεχίζει η ταινία δείχνοντας ότι κάποιος σκότωσε τη μαμά του. Ως εδώ όλα οκ. Μετά δείχνει τον Αβραάμ έφηβο να πυροβολεί το δολοφόνο της μαμάς του. Εδώ έχω αρχίσει να σκέφτομαι καλά ήταν δολοφόνος ο Λίνκολν? Και μετά έρχεται το αποκορύφωμα. Ο δολοφόνος της μαμάς του ήταν βρικόλακας  και δεν πεθαίνει. Εδώ λέω ώπα κάτι δε πάει καλά, μάλλον τα ονειρεύεται. Αλλά όχι η ιστορία συνεχίζει με βρικόλακες, αίμα και έναν Λίνκολν στο ρόλο του Χαϊλάντερ.

Την ταινία την είδαμε ολόκληρη. Τώρα αυτός ο φιλός μου χρωστάει δυο ώρες από τη ζωή μου. Καλά τη παλεύουν? Ποιος ανώμαλος σκέφτηκε να βάλει τον Λίνκολν να σκοτώνει βρυκόλακες? Μάλλον ξέρω ποιος. Ο Τιμ Μπάρτον. Το έκτρωμα βέβαια πριν γυριστεί ταινία ήταν βιβλίο...

Πάρτε μια γευση και προς Θεού... Μη το δείτε!!!!

 

Abraham Lincoln Vampire Hunter

Αποκλειστηκές πληροφορίες που έχω από σίγουρη πηγή μου αναφέρουν ότι ο Τιμ σκέφτεται να γυρίσει και sequel. Τον Παπανδρέου κυνηγό μαγισσών.

Για πολλά όσκαρ...

Να μείνεις μαζί του ή να μη μείνεις? Ιδού η απορία!

Μετά από μια μακροχρόνια σχέση το επόμενο λογικό βήμα είναι να συζήσεις με τον άλλον. Αυτό βέβαια δεν είναι για όλους το επόμενο λογικό βήμα. Πρόσφατα ένα φιλικό μου ζευγάρι χώρισε γιατί ενώ αυτή ήθελε να μείνουν μαζί αυτός το καθυστερούσε. Όλοι μας αγχωνόμαστε  όταν είναι να μείνουμε μαζί με τον άλλον (όχι εγώ παραδόξως) αλλά στην τελική η ζωή προχωράει και εαν δεν προχωράς και εσύ μαζί της τότε μένεις στάσιμος. Και η στασιμότητα ποτέ δεν ήταν αρετή. Υπάρχουν τόσοι λόγοι για να μην μείνεις με κάποιον και άλλοι τόσοι για να μείνεις.

Γιατί να μη μείνεις με εκείνον?

- Για να μη μαζεύεις τις κάλτσες του από το πάτωμα. Σόβαρά τώρα τι  είδους κόλλημα είναι αυτό? Πόσο δύσκολο είναι? Βγάζουμε καλτσούλες, ανοίγουμε το καλάθι απλύτων και τις πετάμε μέσα. Τέλος. Μπράβο τα καλά παιδιά. Πάμε αλλή μία για να δούμε εάν το μάθατε.

- Για να μην παρασύρεσαι και σαβουριάζεις τα βράδια. Είναι πολύ δύσκολο να αρνηθείς να φας όταν ο άλλος προσπαθεί να σε παρασύρει. "Θα φας τίποτα? Εγώ λέω να παραγγείλω". Αποδεδειγμένο, τους πρώτους 6 μήνες σχέσης τα ζευγάρια παίρνουν βάρος. Εγώ είχα πάρει 3 κιλά σε 3 μήνες. Ευτυχώς δεν έγινα όπως αυτοί:

- Για να μην αναγκάζεσαι να βλέπεις αγώνες ποδοσφαίρου. Ή ακόμα χειρότερα για να μη βλέπεις αγώνες ποδοσφαίρου μαζί με τους φίλους του.

- Γιατί λυπάμαι που το λέω αλλά τέρμα τα ρομαντικά ραντεβουδάκια. Όσο και να λένε οι συμβουλοι σχέσεων ότι πρέπει να δίνετε ραντεβού έξω κτλ είναι πολύ δύσκολο να γίνει. Κακά τα ψέματα. Χάνεται κάτι από τη μαγεία.

Γιατί να μη μείνεις με εκείνη?

- Γιατί δε θα ξανακάνεις ποτέ μπάνιο με ζεστό νερό. Όση ώρα και αν ανάψεις το θερμοσίφωνο , το τονίζω ΟΣΗ ώρα, δε θα είναι ποτέ αρκετό για εκείνη... Τρεις συγκάτοικοι μου μπορούν να το επιβεβαιώσουν.

- Γιατί την ώρα που θα βλέπεις ποδόσφαιρο με τα φιλαράκια σου θα σου μυρίσει κάτι άσχημο. Ασετόν!! Τολμάει να βάφει τα νύχια της... Και χρησιμοποιεί και αυτό το τραγικό υγρό που ονομάζεται ασετόν. Το έχετε όλοι το κόλλημα να μη μπορείτε να αντέξετε τη μυρωδιά του ή εμένα μου έτυχαν όλοι οι κουλοί?

- Γιατί όταν τσακωθείτε δε θα έχεις που να πας και κατά πάσα πιθανότητα εσύ θα είσαι αυτός που θα κοιμηθεί στον καναπέ. 

- Γιατί τα Fitness με σοκολάτα πλέον δε θα έχουν σοκολατένιες νιφάδες. Θα τις έχει φάει εκείνη. Σας παρακαλώ πείτε μου ότι το κάνετε και εσείς για να μην αισθάνομαι μόνο εγώ γουρούνα? Τρώτε όλες τις σοκολατένιες νιφάδες από το κουτί των δημητριακών και στο τέλος σας μένουν μόνο τα κανονικά για να βάλετε στο γάλα? Γιατί τα δικά μου καταραμένα Fitness  με σοκολάτα δεν περιέχουν την ίδια ποσότητα σοκολατένιων νιφάδων όπως αυτά στη παρακάτω φωτογραφία?

Ο καημένος ο Θ χθες άνοιξε καινούριο κουτί και του έκανε εντύπωση πόσα σοκολατένια κομμάτια βρήκε μέσα. Συνήθως βρίσκει ένα ή δυο και αυτά επειδή δε τα είδα νωρίτερα εγώ.

Γιατί να μείνεις με εκείνη?

+ Για να κοιμάσαι σε καθαρά σεντόνια τα οποία δεν αλλάζεις εσύ. (Δεν ισχύει σε περιπτώσεις ατόμων που πριν έμεναν με τη μαμά τους. Σε αυτές τις περιπτώσεις την έκατσες φιλενάδα).

+ Για να τρως που και που κανά φαγητό της προκοπής. 

+ Για να μένεις επιτέλους σε ένα σπίτι που έχει καναπέ με μαξιλάρια, κουρτίνες, τραπεζάκια, πίνακες και γενικά έπιπλα .

+ Για να βρίσκεις κάποιον όταν γυρνάς σπίτι για να βρίσεις τους συναδέλφους σου και το αφεντικό σου.

+ Για να μην πηγαίνει ο μισός μισθός σου στους τηλεφωνικούς λογαριασμούς.

+ Γιατί μπορείς να κάνεις σεξ όποτε και όπου θέλεις.

Γιατί να μείνεις με εκείνον?

+ Γιατί πλέον όταν θα ακούς περίεργους θορύβους τα βράδια και θα χέζεσαι πάνω σου θα μπορείς να ξυπνάς εκείνον για να τον στείλεις στην κουζίνα να δει από που προέρχεται ο ήχος.

+ Γιατί πλέον δε θα χρειάζεται να ξενιτεύεσαι και να κουβαλάς τη προίκα σου  για να μείνεις σπίτι του για ένα βράδυ.

+ Γιατί δε θα χρειάζεται πια να κάνεις όλες αυτές τις βαρετές δουλειές ( αλλαγή λάμπας, ξεβούλωμα νεροχύτη, πέταγμα σκουπιδιών κτλ). Καλά οκ σε μερικές περιπτώσεις θα χρειαστεί να συνεχίσεις να τα κάνεις εσύ. Μερικοί άντρες είναι τελείως ατσούμπαλοι (βλέπε Θ).

+ Θα μοιράζεσαι το ενοίκιο και θα έχεις έτοιμη τη δικαιολογία κάθε φορά που αργείς το ενοίκιο: 

"Αα συγνώμη νόμιζα πως το πλήρωσε ο Θ, και αυτός νόμιζε πως το πλήρωσα εγώ. Παρεξήγηση. Αύριο κιόλας θα σας το έχω βάλει".

+ Γιατί συνήθως έχουν αμέτρητα γκατζετάκια (playstation, ipad κτλ) τα οποία δε τα χρησιμοποιούν ποτέ και είναι ολόδικά σου!!!

+ Για να έχεις κάποιον να βρίζεις όταν το σπίτι είναι κώλος. Το ξέρεις και το ξέρω ότι δε φταίει μόνο αυτός.

+ Γιατί είναι ωραία να μένεις με κάποιον και ειδικά με αυτόν.

Περί συμπτώσεων ο λόγος

Οταν ήμουνα μικρή η μαμά μου έλεγε συνεχώς, πρόσεχε με ποιον τσακώνεσαι γιατί δε ξέρεις πότε θα τον ξαναβρείς μπροστά σου... Συμβουλή που την ακολουθησα και βγήκα κερδισμένη.Ο διαολός έχει πολλά ποδάρια και η μοίρα απίστευτο χιούμορ.

Σας έχει τύχει με κάποιον να είναι χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο η ζωή σας μπλεγμένη μαζί του? Να τον συναντάται παντού. Να έχετε κοινούς γνωστούς από το πουθενά? Εμένα μου έχει συμβεί πολλές φορές, με τελευταίο παράδειγμα έναν συμμαθητή μου από το Λύκειο. Είχα να τον δω 4 χρόνια και τον είδα μέσα στις τελευταίες δυο εβδομάδες 3 φορές και στα πιο άκυρα μέρη. Ή ένας άλλος πρώην μου που καθώς χάζευα φωτογραφίες του στο fb είδα ότι παντρεύτηκε την αδερφή μιας συμφοιτήτριας μου.

Ένα άλλο πολύ τρανταχτό παράδειγμα ήταν με έναν άλλον πρώην μου. Πρώτη φορά άκουσα για αυτόν όταν ήμουν Β' Λυκείου. Τον είχε γνωρίσει μια συμμαθήτρια μου σε ένα πάρτυ και είχε ερωτοκεραυνοβοληθεί. Ο έρωτας της όμως έμεινε ανεκπλήρωτος και απλά ζάλιζε εμάς στα διαλλείματα. Οταν πια σπουδάζαμε, σε μια διαδρομή με το τρένο προς Αθήνα έτυχε να καθόμαστε δίπλα-δίπλα. Πιάσαμε κουβέντα, συστηθήκαμε και με το που μου λέει το όνομα του μου χτύπησε συναγερμός Λυκείου μέσα στο μυαλό μου. Παρόλα αυτά, επειδή ήταν όντως ωραίος, αλλάζουμε τηλέφωνα, βγαίνουμε στην Αθήνα και κάνουμε μια σχέση ζωής που διήρκεσε 2 βδομάδες...  Εγώ εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζα πολύ "ώριμα" όλα μου τα προβλήματα και  αντί να του πω να χωρίσουμε σαν άνθρωποι σηκώθηκα και πήγα στη φίλη μου την Ελένη που σπούδαζε στα Γιάννενα και τον άφησα αυτόν να με ψάχνει. Όταν με βρήκε με ξέχεσε και εκεί τελείωσε το love story μας. Μετά από κανά χρόνο με παίρνει τηλέφωνο η συμμαθήτρια, που ήταν κολλημένη μαζί του στο Λύκειο, για να μου πει ότι τον πέτυχε σε ένα γυμναστήριο στο Βύρωνα και ότι ξεκινήσανε να βγαίνουνε. Τελικά πάλι άδοξα έληξε για αυτούς. Το αποκορύφωμα όμως ήταν δυο χρόνια αργότερα. Η Ελένη (από τα Γιάννενα) έχει κατέβει Αθήνα για δουλειά. Μέσω μιας κοινής παρέας γνωρίστηκε μαζί του,ερωτευθήκαν σφόδρα και τώρα μένουνε μαζί και είναι έτοιμοι να παντρευτούν...Ευτυχώς που τότε που είχα πάει εγώ στα Γιάννενα δεν τον έβριζα πολύ... Πάντως δε μπορείτε να πείτε? Τον τραβούσε η παρέα μας.

Ένα άλλο παράδειγμα κουλής σύμπτωσης ήταν όταν πριν τρία χρόνια αποφάσισε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που έμενα να το πουλήσει. Ετσι κάθε απόγευμα ερχόταν υποψήφιοι αγοραστές για να δούνε το σπίτι. Εμείς ανάλογα εάν το θέλανε για ιδιοκατοίκηση ή για να το νοικιάζουν τους λέγαμε τα χειρότερα ή τα καλύτερα αντίστοιχα για το σπίτι. Τελικά καταφέραμε και το πήρε μια κυρία που μας το νοικιάζει ακόμα και σε καλύτερη τιμή από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη. Anyway ξέφυγα. Έγώ εκείνη την περίοδο δούλευα στο ταμείο μιας τράπεζας. Αρκετά συχνά ερχόταν ένας τύπος ο οποίος είχε απίστευτο χιούμορ και είχε γίνει ο αγαπημένος μου πελάτης. Κάθε φορά που ερχόταν μου έφτιαχνε το κέφι. Ένα απόγευμα λοιπόν καθώς γύριζα σπίτι μου  ανοίγω την πόρτα και τον βλέπω μέσα.  Είχε έρθει να αγοράσει το σπίτι. Είχε μιλήσει με την συγκάτοικο μου και είχαν κανονίσει το ραντεβού....Το τι σοκ τράβηξε και αυτός και εγώ όταν είδαμε ο ένας τον άλλον δε λέγεται.... Μετά γελάγαμε για αρκετό καιρό και με κορόιδευε για το ξέστρωτο κρεβάτι μου!

Πολλές φορές σκέφτομαι πόσους από εσάς ίσως να ξέρω? Με πόσους να έχουμε κοινούς γνωστούς? Με πόσους έχουμε συναντηθεί τυχαία στο δρόμο. Είναι κουλό. Ξέρετε για μένα και ξέρω για εσάς πολλά πράγματα και όμως δε γνωριζόμαστε. Αυτή είναι η μαγεία του μπλόκ ή η μαλακία του. Θα δείξει...

Πολλά φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο.