Περί συμπτώσεων ο λόγος

Οταν ήμουνα μικρή η μαμά μου έλεγε συνεχώς, πρόσεχε με ποιον τσακώνεσαι γιατί δε ξέρεις πότε θα τον ξαναβρείς μπροστά σου... Συμβουλή που την ακολουθησα και βγήκα κερδισμένη.Ο διαολός έχει πολλά ποδάρια και η μοίρα απίστευτο χιούμορ.

Σας έχει τύχει με κάποιον να είναι χωρίς κάποιο συγκεκριμένο λόγο η ζωή σας μπλεγμένη μαζί του? Να τον συναντάται παντού. Να έχετε κοινούς γνωστούς από το πουθενά? Εμένα μου έχει συμβεί πολλές φορές, με τελευταίο παράδειγμα έναν συμμαθητή μου από το Λύκειο. Είχα να τον δω 4 χρόνια και τον είδα μέσα στις τελευταίες δυο εβδομάδες 3 φορές και στα πιο άκυρα μέρη. Ή ένας άλλος πρώην μου που καθώς χάζευα φωτογραφίες του στο fb είδα ότι παντρεύτηκε την αδερφή μιας συμφοιτήτριας μου.

Ένα άλλο πολύ τρανταχτό παράδειγμα ήταν με έναν άλλον πρώην μου. Πρώτη φορά άκουσα για αυτόν όταν ήμουν Β' Λυκείου. Τον είχε γνωρίσει μια συμμαθήτρια μου σε ένα πάρτυ και είχε ερωτοκεραυνοβοληθεί. Ο έρωτας της όμως έμεινε ανεκπλήρωτος και απλά ζάλιζε εμάς στα διαλλείματα. Οταν πια σπουδάζαμε, σε μια διαδρομή με το τρένο προς Αθήνα έτυχε να καθόμαστε δίπλα-δίπλα. Πιάσαμε κουβέντα, συστηθήκαμε και με το που μου λέει το όνομα του μου χτύπησε συναγερμός Λυκείου μέσα στο μυαλό μου. Παρόλα αυτά, επειδή ήταν όντως ωραίος, αλλάζουμε τηλέφωνα, βγαίνουμε στην Αθήνα και κάνουμε μια σχέση ζωής που διήρκεσε 2 βδομάδες...  Εγώ εκείνη την περίοδο αντιμετώπιζα πολύ "ώριμα" όλα μου τα προβλήματα και  αντί να του πω να χωρίσουμε σαν άνθρωποι σηκώθηκα και πήγα στη φίλη μου την Ελένη που σπούδαζε στα Γιάννενα και τον άφησα αυτόν να με ψάχνει. Όταν με βρήκε με ξέχεσε και εκεί τελείωσε το love story μας. Μετά από κανά χρόνο με παίρνει τηλέφωνο η συμμαθήτρια, που ήταν κολλημένη μαζί του στο Λύκειο, για να μου πει ότι τον πέτυχε σε ένα γυμναστήριο στο Βύρωνα και ότι ξεκινήσανε να βγαίνουνε. Τελικά πάλι άδοξα έληξε για αυτούς. Το αποκορύφωμα όμως ήταν δυο χρόνια αργότερα. Η Ελένη (από τα Γιάννενα) έχει κατέβει Αθήνα για δουλειά. Μέσω μιας κοινής παρέας γνωρίστηκε μαζί του,ερωτευθήκαν σφόδρα και τώρα μένουνε μαζί και είναι έτοιμοι να παντρευτούν...Ευτυχώς που τότε που είχα πάει εγώ στα Γιάννενα δεν τον έβριζα πολύ... Πάντως δε μπορείτε να πείτε? Τον τραβούσε η παρέα μας.

Ένα άλλο παράδειγμα κουλής σύμπτωσης ήταν όταν πριν τρία χρόνια αποφάσισε ο ιδιοκτήτης του σπιτιού που έμενα να το πουλήσει. Ετσι κάθε απόγευμα ερχόταν υποψήφιοι αγοραστές για να δούνε το σπίτι. Εμείς ανάλογα εάν το θέλανε για ιδιοκατοίκηση ή για να το νοικιάζουν τους λέγαμε τα χειρότερα ή τα καλύτερα αντίστοιχα για το σπίτι. Τελικά καταφέραμε και το πήρε μια κυρία που μας το νοικιάζει ακόμα και σε καλύτερη τιμή από τον προηγούμενο ιδιοκτήτη. Anyway ξέφυγα. Έγώ εκείνη την περίοδο δούλευα στο ταμείο μιας τράπεζας. Αρκετά συχνά ερχόταν ένας τύπος ο οποίος είχε απίστευτο χιούμορ και είχε γίνει ο αγαπημένος μου πελάτης. Κάθε φορά που ερχόταν μου έφτιαχνε το κέφι. Ένα απόγευμα λοιπόν καθώς γύριζα σπίτι μου  ανοίγω την πόρτα και τον βλέπω μέσα.  Είχε έρθει να αγοράσει το σπίτι. Είχε μιλήσει με την συγκάτοικο μου και είχαν κανονίσει το ραντεβού....Το τι σοκ τράβηξε και αυτός και εγώ όταν είδαμε ο ένας τον άλλον δε λέγεται.... Μετά γελάγαμε για αρκετό καιρό και με κορόιδευε για το ξέστρωτο κρεβάτι μου!

Πολλές φορές σκέφτομαι πόσους από εσάς ίσως να ξέρω? Με πόσους να έχουμε κοινούς γνωστούς? Με πόσους έχουμε συναντηθεί τυχαία στο δρόμο. Είναι κουλό. Ξέρετε για μένα και ξέρω για εσάς πολλά πράγματα και όμως δε γνωριζόμαστε. Αυτή είναι η μαγεία του μπλόκ ή η μαλακία του. Θα δείξει...

Πολλά φιλιά και καλό Σαββατοκύριακο.