Γιατί καλέ γειτόνισσα?

Σήμερα το πρωί βγαίνοντας από το σπίτι έπεσα πάνω στο γείτονα με τον οποίο δεν ανταλλάζουμε και πολλές κουβέντες. Δεν είναι ότι είναι κακός απλά είχε τη φαεινή ιδέα τον πρώτο μήνα που είχαμε μετακομίσει στο σπίτι να μας κάνει παρατήρηση. Είχαμε καλέσει φίλους για φαγητό και απλά συζητούσαμε. Σε κάποια φάση χτυπάει το κουδούνι και ήταν ο γείτονας ο οποίος μας την είπε ότι κάνουμε φασαρία. "Μα δεν έχουμε καν μουσική" του απάντησα. "Δεν έχει σημασία, μιλάτε δυνατά". Και σαν να μην έφτανε αυτό αποφάσισε να το τερματίσει λέγοντας "συνεχώς κάνετε φασαρία, χοροπηδάτε διαρκώς". Από τότε δεν έχουμε πολλά πάρε δώσε. Φασαρία και συγκεντρώσεις εννοείται ότι συνεχίζουμε να κάνουμε και εννοείται ότι δε μας ξαναέκανε παρατήρηση μετά από εκείνη τη φορά που τον στείλαμε "ευγενικά" σπίτι του.

Σήμερα το πρωί όταν βγήκα από το σπίτι έπεσα πάνω του. Μετά τις κλασικές καλημέρες-καλημέρες παρατήρησα από την ανοιχτή πόρτα του σπιτιού ότι όλα τα  μικροπράγματα ήταν μαζεμένα και τα έπιπλα ήταν καλυμμένα. "Μετακομίζετε?" τον ρώτησα. "Όχι απλά ανακαινίζουμε το μπάνιο" μου λέει καθώς μπαίνουμε μαζί στο ασανσέρ. "Ωχ του λέω θα έχετε φασαρία, σκόνη. Καλό κουράγιο. Εάν χρειαστείτε κάτι, νερό, οτιδήποτε, χτυπήσετε μου" του λέω. Και τότε το πρόσωπο του άστραψε, τα μάτια του χαμογέλασαν και μου είπε με την πιο γλυκιά φωνούλα "Αλήθεια το λες? Θα είστε σπίτι? Σε ευχαριστώ."

Ωρε λέω κοίτα χαρά που έκανε ο άνθρωπος επειδή του είπα να του δώσω λίγο νερό. Αλλά μόνο όταν απομακρύνθηκα συνειδητοποίησα ότι μόλις είχα πει σε έναν άνθρωπο που θα μένει σε ένα σπίτι χωρίς τουαλέτα για τρεις μέρες ότι εάν χρειαστεί ΟΤΙΔΗΠΟΤΕ να μου χτυπήσει!

Εμ για αυτό άστραψε το προσωπάκι του!!

Και τώρα έχω ηθικό δίλημμα! Να γυρίσω σπίτι μετά τη δουλειά έτσι ώστε να πάει και ο άμοιρος τουαλέτα ή να πάω για καφέ και να τον αφήσω να τσουρουφλιστεί?