Η δική μου Σχοινούσα!

Παρασκευή ώρα 17:00, Λιμάνι Πειραιάς

Βαλίτσα, τσάντα παραλίας με όσα δεν χωρούσαν στη βαλίτσα περασμένη από τον ώμο, μικρό τσαντάκι με εισιτήρια και πορτοφόλι κρεμασμένο από το λαιμό, ομπρέλα παραλίας κρεμασμένη στην πλάτη και είμαστε έτοιμοι για αναχώρηση. Στο πλοίο έχει ξεκινήσει η επιβίβαση και εμείς περιμένουμε στη σειρά. Ξαφνικά βλέπουμε μια κάμερα του STAR να κατευθύνεται προς το μέρος μας. Σε χρόνο dt ο δρόμος μπροστά μου έχει ανοίξει και εγώ βρίσκομαι με το μαρκούτσι κολλημένο στο πρόσωπο "Που πάτε διακοπές? Ήταν οικονομικά?". Γυρίζω στον Θ και τον βλέπω να παίζει με το κινητό και να κάνει πως δε με ξέρει, γυρίζω στη φίλη μου και τη βλέπω να μου έχει γυρίσει τη πλάτη και να ψάχνει δράκους μέσα στη τσάντα της. "Σχοινούσα, ναι" απαντάω τελικά και η κοπελιά με τον κάμεραμαν απομακρύνονται... Έτσι κέρδισα το 1' διασημότητας  που μου αναλογούσε και περιμένω εναγωνίως για τα άλλα 9'.

Το ταξίδι ήταν καλό αν και λίγο κουνιστό λόγω μποφόρ. Τελικά τα μεσάνυχτα φτάσαμε Σχοινούσα. Η Σχοινούσα είναι από αυτά τα νησιά που πριν χρόνια δε θα 'ξερα κατά που πέφτουν. Πολύ άδικο αυτό! Είναι ένα πανέμορφο νησί με πολύ ωραίες παραλίες και με ζεστούς ανθρώπους. Τα δωμάτια που είχαμε κλείσει ήταν πάνω από μια ταβέρνα και όταν φτάσαμε καθήσαμε να πιούμε μια μπύρα και να φάμε κάτι. Η ώρα ήταν περασμένη και η κουζίνα είχε κλείσει αλλά παρόλα αυτά μας σέρβιραν ένα νοστιμότατο χοιρινό ρολό. Όταν ζητήσαμε να πληρώσουμε μας είπαν ότι είχαν κλείσει την ταμιακή οπότε δε βαριέσαι, κερασμένα. Αυτό ονομάζεται φίλοι μου φιλοξενία και επαγγελματισμός... Η κίνηση αυτή μας κέρδισε πολύ και έτσι "αναγκαστικά" φάγαμε εκεί και τις υπόλοιπες μέρες...

Δυστυχώς τις μέρες που ήμασταν στο νησί φυσούσε διαρκώς βοριάδες οπότε δεν καταφέραμε  να πάμε στις βόρειες παραλίες.Έτσι κατασκηνώσαμε στη παραλία που είναι κοντά στο χωριό, τόσο κοντά που πας και με τα πόδια, στο Τσιγκούρι. Μια πολύ όμορφη παραλία με άμμο, γαλαζοπράσινα  νερά, αλμυρίκια για σκιά και ένα beach bar με αιώρες στην παραλία. Εμείς πηγαίναμε από νωρίς το πρωί μεσημέρι στη παραλία και φεύγαμε αργά το βράδυ. Κολυμπούσαμε ,παίζαμε ρακέτες, διαβάζαμε βιβλία (έζησα να δω τον Θ να διαβάζει λογοτεχνικό βιβλίο, μεγάλη η χάρη Σου), κοιμόμασταν. Το απόγευμα αφού είχαμε λιώσει στον ήλιο ανεβαίναμε στο beach bar για να φάμε μια σαλάτα και να παίξουμε scrabbe. O φίλος μας είναι από αυτούς τους τύπους που δε μπορούν να χάνουν, ειδικά στο scrabbe που είναι ο "καλύτερος" όπως βιάστηκε να μας δηλώσει. Έτσι το να τον βλέπεις να χάνει και να μουρλαίνεται ήταν από τις πιο απολαυστικές στιγμές του καλοκαιριού. Εντάξει η αλήθεια είναι ότι ήταν καλός αλλά εγώ με τον Θ αλλάζαμε γράμματα κατω από το τραπέζι και κάναμε πάντα λεξάρες.... Είμαστε μαλακισμένα αλλά είχε πολύ πλάκα να τον βλέπεις να χάνει... Δυστυχώς ο Θ την τελευταία μέρα του το είπε και για τον λόγο αυτό με βούτηξε στη θάλασσα μέχρι να βγάλω βράγχια...

Το βράδυ παραμέναμε στην παραλία ως αργά. Aνοίγαμε μια καράφα ούζο και καθόμασταν κοιτάζοντας τα αστέρια! Οι μέρες περάσαν πολύ γρήγορα και εμείς έπρεπε να αναχωρήσουμε για Κουφονήσια. Φύγαμε όμως με μια υπόσχεση. Ότι θα ξαναπάμε στη Σχοινούσα. Για περισσότερες μέρες....

Γιατί εκεί κάνεις πραγματικές διακοπές!