Δευτέρα 3 Δεκεμβρίου 2012

Αεροπλάνα και βαπόρια!

Το δεύτερο ταξίδι μου με αεροπλάνο (μην αγχώνεστε δε θα σας ζαλίσω για πολύ ακόμα δεν έχω κάνει πολλά) ήταν για την Κέρκυρα. Είχαμε μια βάφτιση και θα πηγαίναμε για τριήμερο με τον Θ. Εγώ -τρομάρα μου- προσπαθούσα να τον πείσω ότι θα μας έρθει φθηνότερα να πάμε με το αεροπλάνο και ότι δεν αξίζει να χάσουμε δυο μέρες στον δρόμο με το αυτοκίνητο.Τελικά τον έπεισα και κλείσαμε τα αεροπορικά. Του Θ θα ήταν η πρώτη φορά που θα έμπαινε σε αεροπλάνο και έτσι εγώ προσπαθούσα να το παίζω δυνατή για να τον εμψυχώσω. Πήγαμε στο Ελ. Βενιζέλος μπήκαμε στο αεροπλάνο κάναμε τη γνωστή τελετουργία [τηλέφωνο σε αγαπημένους,σταυρό, μενταγιόν], απογειωθήκαμε, πετάξαμε και προσγειωθήκαμε. Τόσο απλά, χωρίς κανένα παρατράγουδο. Μόνο που στη διαδρομή ο Θ ήταν σφιγμένος σαν τσολιάς έξω από τη Βουλή. Είχαμε και κάτι τύπους από πίσω με κάτι ηλεκτρονικά μαραφέτια και μας ενημέρωναν ανά λεπτό στα πόσα πόδια πετάμε και με τι ταχύτητα πάμε! Ο Θ ήθελε πολύ να γυρίσει πίσω και να δαγκώσει κάποιον από αυτούς αλλά δε προλάβαμε γιατί σε μισή ωρίτσα φτάσαμε!

Τα παιδιά που βαφτίζαν το παιδάκι τους μας είχαν κλείσει ένα ωραιότατο ξενοδοχείο στο κανόνι με θέα τα αεροπλάνα που προσγειωνότανε. Αυτό ονομάζεται κακό χιούμορ! Τελικά στη Κέρκυρα περάσαμε ωραίοτατα και έφτασε η μέρα της αναχώρησης. Εκείνη τη μέρα για κακή μας τύχη είχε πάλι συννεφιά και ψιλόβροχο. Ο Θ από το πρωί είχε αρχίσει να κοιτάει τον ουρανό και να μελετάει τα σύννεφα. Είχε κάνει και μετεωρολόγος στο στρατό (κωλόβυσμα) και είχε πάρει σοβαρά τον ρόλο του Αρνιακού.

Πήγαμε λοιπόν στο αεροδρόμιο, δώσαμε τις αποσκευές μας και περιμέναμε να έρθει το αεροπλάνο για να επιβιβαστούμε. Τον Θ τον έβλεπα ότι δεν ήταν καλά αλλά δε του έδινα και πολύ σημασία. Μόλις ήρθε το αεροπλάνο και άρχισε να ξεκινάει η επιβίβαση ο Θ πετάγεται πάνω και μου λέει με το βλέμμα του τρελού "δε μπαίνω στο αεροπλάνο, εάν θες μπες μόνη σου". Βρε καλέ μου  σε μισή ώρα θα είμαστε Αθήνα προσπαθούσα να τον πείσω εγώ. Τίποτα, δεν άλλαζε γνώμη. "Κοίτα βγάζουν σακούλες σκουπιδιών από το αεροπλάνο" μου λέει. Δε ξέρω τι νόμιζε εκείνη την ώρα, μάλλον ότι πετάγανε τα πτώματα από την προηγούμενη πήση. Έτυχε να εμφνιστεί τότε στο χώρο προσγείωσης και ένα ασθενοφόρο και τον αποτελείωσε. Κανονική κρίση πανικού. Ευτυχώς τον είδε μια υπάλληλος και μας άνοιξε τη πόρτα για να βγούμε από τον χώρο αναμονής.

Στο γκισέ άλλο πανυγήρι. "Δε μπαίνουμε στο αεροπλάνο" λέει ο Θ στην υπάλληλο. Τι να πει και  αυτή η κακομοίρα μας ενημέρωσε ότι αυτό δε γινόταν γιατί είχαμε αποσκευές μέσα στο αεροπλάνο. Ο Θ πως δεν την έπιασε από το λαιμό!" Στείλτε τες μόνες τους τις αποσκευές και θα πάμε αυριο να τις πάρουμε".Ούτε αυτό όμως γινότανε για λόγους ασφάλειας και το μόνο που θα μπορούσε να γίνει ήταν να ψάξουν να βρουν τις βαλίτσες μας και να μην τις φορτώσουν. Αυτό όμως σήμαινε μισή ώρα καθυστέρηση για το αεροπλάνο! Φαντάζομαι τι βρίσιμο φάγαμε από τους υπόλοιπους επιβάτες! Εγώ όλη αυτή την ώρα σχεδόν δε μίλαγα. Από τα νεύρα μου μου ερχόταν να κλάψω. Το μόνο που ρώτησα όταν πια περιμέναμε να βρουν τις βαλίτσες μας ήταν για ποιο λόγο είχε έρθει το ασθενοφόρο. Τελικά είχε έρθει για να μεταφέρει ένα παιδάκι στην Αθήνα! Με το που το άκουσε ο Θ μετά είχα να τον παρηγορώ κιόλας. " Τι άνθρωπος είμαι εγώ, που καθυστερώ το αεροπλάνο και το παιδάκι πρέπει να πάει στην Αθήνα..."Δράμα!

Τελικά πήραμε ταξί από το αεροδρόμιο και προλάβαμε στο τσακ το τελευταίο λεωφορείο από Κέρκυρα. Οσο είμασταν στο καράβι συνειδητοποίησα ότι εάν είμασταν στο αεροπλάνο τώρα θα προσγειωνόμασταν Αθήνα και μου ήρθε να ξαναβάλω τα κλάμματα και να ταίσω τον Θ στα ψάρια! Τελικά κάναμε 8 ώρες για να ερθουμε με το ΚΤΕΛ στην Αθήνα. Ο οδηγός ήταν μουρλός και πήγαινε με 140 στο αντίθετο ρεύμα σε όλη τη διαδρομή. Τελικά το να ταξιδεύεις με το ΚΤΕΛ είναι πιο επικύνδυνο από το να ταξιδεύεις με αεροπλάνο.Στο δρόμο μας σταμάτησε η τροχαία και του έκοψε κληση. Αλλά επειδή υπάρχει θεός ο Θ καθόταν στη μοναδική χαλασμένη καρέκλα του λεωφορείου και δε μπορούσε να ρίξει την πλάτη της πίσω σε αντίθεση με όλους τους άλλους. Επίσης διπλά του καθόταν και ένας που βρώμαγε! Τελικά 6:00 το πρωί φτάσαμε Αθήνα και εγώ στις 07:00 έπρεπε να ξυπνήσω για να πάω για δουλειά.

Ευτυχώς σε όλη τη διαδρομή εγώ κοιμόμουν αλλά όποτε άνοιγα τα μάτια έβλεπα τον Θ να με κοιτάει και να μου λέει "συγνώμη..."!

23 σχόλια:

  1. αααααααααααααααααχαχαχαχαχα
    βρε Θ παιδί μου σύνελθε!
    το αερόπλανο (που έλεγε η γιαγιά μου) είναι το ασφαλέστερο μέσο...
    έχω κάνει τόσα ταξίδια που πια και να πέφτει με τη μούρη σαν στούκας συνεχίζω την εφημερίδα μου...
    οκ, τώρα άνευ πλάκας, έπρεπε να το περάσετε αυτό...τουλ για να μην το επαναλάβει...
    και βέβαια σεβόμαστε απόλυτα την φοβία των αεροπλάνων, την έχει πολύς κόσμος και δεν είναι για γέλια...
    η Austrian Airlines έχει κυκλοφορήσει και ένα βιβλίο στα ελληνικά για αυτό το θέμα...
    και βρε Θ....την Κέρκυρα διάλεξες για να πεις όχι??? μιλάμε ότι να γυρίσεις με Κτέλι από εκεί είναι σα να περνάς τον Αμαζόνιο...
    Χριστίνα έλυωσα με τον τρόπο που τα περιγράφεις χαχαχαχαχα....θεά...απλά...

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Έχουμε και εμείς ένα βιβλίο "χωρίς φόβο στο αεροπλάνο" αλλά πλέον καταλήξαμε στο ότι το καλύτερο φάρμακο για την καταπολέμηση αυτού του φόβου είναι η κατανάλωση αλκόολ! Πίνει ο Θ δυο τρία κρασάκια και ταξιδεύει ήρεμος!!

      Καλά τη δική σου αναισθησία ούτε καν την αγγίζουμε...

      Διαγραφή
  2. Καλημέρα Χριστίνα! Πράγματι συγκλονιστικά γεγονότα αλλά και η περιγραφή σου δεν παίζεται!!! Να είσαι καλά!!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. σε ευχαριστώ πολύ! Τώρα τα σκεφτόμαστε και γελάμε. Εκείνη τη στιγμή ήθελα να τον σκοτώσω...

      Διαγραφή
  3. Και εξακολουθω να γελάω με τα περιστατικά που περιγράφεις. Ειλικρινά, φανταζόμουν τον Θ να προσπαθεί να αντέξει ταξίδι 11 ωρών σερί και πέθανα στα γέλια με τα σενάρια που ήρθαν στο μυαλό μου. Έχω γίνει και εγώ αναίσθητη στο θέμα αυτο, το ταξιδάκι Αθήνα- Κέρκυρα θα ήταν για εμένα απο το σπίτι μου στην διπλανή περιοχή για καφεδάκι (3τέταρτα κάνεις αν πέσεις σε κίνηση για να πας κάπου).

    Επίσης, έχω και εγώ ρίξει βρίσιμο για καθυστέρηση, οταν ταξίδευα πάλι απο Κίνα προς Αθήνα και στον ενδιάμεσο σταθμό Ταυλάνδης, που σήμαινε οτι μπροστά μου είχα κανα 9ωρο ταξίδι να με περιμένει, μας καθυστέρησαν μισή ώρα για να αδειάσουν βαλίτσες γιατι ένα ζευγάρι έχασε τα boarding pass και τα διαβατήρια και έπρεπε να παραμείνει εκεί. Παρ'ολα αυτά, ποτέ δεν κατάλαβα πως φτάσαμε στην προγραμματισμένη ώρα και μάλιστα και κάποια λεπτά νωρίτερα. Μάλλον δεν θα βρηκε κίνηση στο δρόμο και θα γκάζωσε! αχααχαχαχαα

    Καλημέρα! Τα φιλιά μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Χαχα μπορεί να μην τον πιάσαν τα φανάρια...

      Καλά εσύ παίζεις σε άλλο επίπεδο.. 11 ώρες! Ουτε εγώ δε θα άντεχα , όχι ο Θ! Πάντως έχει κάνει προόδους από τότε. Ταξιδεύει για πτήσεις 3 ωρών!

      Διαγραφή
    2. Άντε και σε ανώτερα τότε! Και να ξέρεις αν αποφασίσετε να πάτε προς Ασία μεριά, συνήθως οι 11 ώρες είναι οι ενδιάμεσοι σταθμοί. Εγώ για να φτάσω σε τελικό προορισμό έπαιρνα και δεύτερο αεροπλανο μετά απο κανα μισάωρο (που στην ουσία μισή ώρα ήταν ο χρόνος για να διασχίσεις το αεροδρόμιο και να εντοπίσεις την επόμενη πτήση) και ακολουθούσε κανα 3ωρο πτήση επιπλέον. Έκανα κανα 2μερο να συνέλθω! Αλλά μου άρεσε..και μου έχει λειψει

      Διαγραφή
  4. χαχαχαχα τηλέφωνο σε αγαπημένους,σταυρό, μενταγιόν χαχαχχααχα πέθανα να'σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η τελετουργία είναι απαραίτητη για να πάνε καλά τα πράγματα! Είναι αστείο το πόσο προληπτικοί γινόμαστε στο αεροπλάνο!!

      Διαγραφή
  5. Το κορυφαίο θα ήταν να έμενε και το λεωφορείο, εγω το σκεφτόμαι και γελάω αλλά ο Θ. μάλλον δεν θα ήταν μαζί σου τώρα.
    Μπουαχαχαχαχαχα

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εαν έμενε το λεωφορείο τότε θα είμασταν αυτός στο χώμα και εγώ στη φυλακή!!

      Διαγραφή
  6. Bλέπω ανάρτησή σου με τίτλο αεροπλάνο και πίνω χάπι ιλίγγου πριν την διαβάσω,τόσο σε νιώθω για να καταλάβεις...χαχαχαχαχαχα
    Φιλί μεγάλο κοριτσάρα :)

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  7. Βρε τον Θ.! Απορω βεβαια που κοτεψε αφου για να ειναι μαζι σου, μια γυναικα δυναμικη, μια γυναικα τυφωνας, σαρωτικη, ειναι απο μονο του μια προκληση που απ´ οτι φαινεται ανταπεξερχεται επαξια:)
    Καλη εβδομαδα Χριστινακι γλυκο!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. "μια γυναικα δυναμικη, μια γυναικα τυφωνας, σαρωτικη,"

      Μα σας παρακαλώ, δε θα θελα... Μια απλή συνηθισμένη κοπέλα είμαι σαν όλες εσάς...


      χαχαχα Σε ευχαριστώ πολύ Δήμητρα μου και τα λόγια σου.. Απ' ότι φαίνεται εμένα με αντιμετωπίζει μια χάρα. Με τα boeing έχει το πρόβλημα!

      Φιλάκια

      Διαγραφή
  8. Απόλαυσα την ανάρτηση σου και γέλσα πολύ!!! Τελικά υπάρχει θεός αλλά να τη βγάλει στη χαλασμένη καρέκλα ο καημενούλης....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Εαν θυμάμαι καλά έχεις και εσύ φόβο με τα αεροπλάνα... Οπότε μεταξύ κατεργαρέων ..κατανόηση!!

      Διαγραφή
  9. Τι ιστορία!! Ο Θ. είδε από την καλή δλδ τι πάει να πει θεία Δίκη, χαχαχαχ!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Οταν γυρίσαμε και έλεγε ο Θ στους φίλους του τι είχαμε κάνει για να γυρίσουμε από Κέρκυρα νομίζανε ότι τους κάνει πλάκα και με παίρνανε τηλέφωνο για να το επιβεβαιώσουνε.

      Η εκδίκηση είναι ένα πιάτο που τρώγεται κρύο...

      Διαγραφή
  10. τώρα να σου πω οτι εγώ θα πήγαινα μόνη μου με το αεροπλάνο;.... (κι εγώ τα φοβάμαι αλλά όχι για μισή ωρίτσα).....

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Η αλήθεια είναι ότι αυτό έπρεπε να κάνω εξαρχής! Αλλά έλα που είμαι και εγώ φοβιτσιάρα και προληπτική μ το αεροπλάνο! Λέω που ξέρεις μπορεί για να κάνει έτσι αυτός να έχει κανένα όραμα τύπου βλέπω το θάνατο σου... Μη παίζω και με την τύχη μου!

      Διαγραφή
  11. Χαχα...τελικά γιατί του έκαναν τόση εντύπωση οι σακούλες σκουπιδιών?

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Νόμιζε ότι ήταν τόσο χάλια η πτήση που οι επιβάτες ξερνούσαν, τους έφευγαν τα φαγητά από τα χέρια, πετιόταν οι αποσκευές στον αέρα.. Τι ψάχνεις? Δεν υπάρχει λογική!

      Διαγραφή