Pride or Bride to be...

Χάθηκα! Το ξέρω. Με έπιασε η Άνοιξη. Λίγο τα πουλάκια που κελαηδούν, λίγο οι πεταλουδίτσες που φτερουγίζουν, λίγο οι μελισσούλες. Κυρίως  οι μελισσούλες. Αυτές που πετάνε από λουλουδάκι σε λουλουδάκι και μεταφέρουν τη γύρη και ανθίζει ο τόπος και κάνουν και άλλα λουλουδάκια. Μωρά λουλουδάκια. Λουλουδάκια? Μωρά?  Εγώ πότε θα γίνω μάνα? Ρε μπας και να κάνουμε κανένα παιδί? Παιδί εκτός γάμου? Γιατί όχι? Και τότε διαβάζω αυτό. Και λέω όχι δε μπορώ να στερήσω το μουσείο του μέλλοντος από την αφεντομουτσουνάρα μου ντυμένη νύφη.

Καθίζω που λέτε τον Θ κάτω και του λέω άκου να δεις. Το και το. Ποιο και ποιο μου απαντάει. Τα λόγια είναι φτώχεια. Το λοιπόν. Εγώ σε ένα χρόνο τριανταρίζω και πότε θα γίνω μάνα? Δεν έχει μα.. Αν μέσα σε μια βδομάδα δεν έρθεις να με ζητήσεις θα βάλω τα αδέρφια μου (που τα 'χω πολλά και μοβόρικα ) να σε κάνουν μαύρο στο ξύλο. Τι τα θες? Και ο άγιος φοβέρα θέλει. Πόσο μάλλον ο Θ, που εντάξει άγιο δεν τον λες.

Έτσι που λέτε καθίσαμε, τα υπολογίσαμε και ώριμα σκεπτόμενοι αποφασίσαμε να παντρευτούμε. Πότε? Οπότε! Εκεί θα κολλήσουμε τώρα. Χρόνος υπάρχει (από λεφτά ξεμείναμε)! Ο γάμος θα γίνει στον τόπο της νύφης που είναι ονειρικός, βγαλμένος από σκηνικό κινηματογράφου και παραμύθι συνάμα. Ναι ρε στη Ρούμελη... Γιατί δεν είναι παραμυθένια?

Αληθινή ιστορία όλο το παραπάνω. Έτσι ακριβώς όπως τα λέω έγιναν. Μη με βλέπετε εδώ που το παίζω γλυκούλα. Κατά βάθος είμαι μεγάλη bitch! Λοιπόν παντρευόμαστε τον Οκτώβρη! Κλείσαμε κέντρο (που μεταξύ μας ήταν η πιο εύκολη δουλειά γιατί δεν είχαμε επιλογή). Δυο φίλοι των γονιών μου έχουν ένα χώρο εκδηλώσεων και η μαμά μου καθόλου εκβιαστικά μου είπε ότι ή θα παντρευτώ εκεί ή να μην τολμήσω καθόλου! Ξέρω ακούγεται κάπως  αλλά welcome to επαρχία.. Ντάξει είναι λίγο κυριλέ για τα γούστα μας αλλά η τιμή είναι σούπερ κυριλέ οπότε έχω αρχίσει και το βλέπω παλατάκι!!!!

Οπότε όπως καταλαβαίνετε έχουμε λίγα τρεξιματάκια! Που θα μας πάει όμως θα τα οργανώσουμε. Και τον γάμο, και το γαμήλιο ταξίδι και τις καλοκαιρινές διακοπές!