Relax, Take It Easy

 Έχετε παρατηρήσει πόσοι άνθρωποι εκεί έξω είναι συνεχώς μουτζούφληδες και γκρινιάρηδες; Ξέρω μια κοπέλα που όποτε και αν τη συναντήσω δε θα μου πει ποτέ ότι είναι καλά. Πάντα κάποιος την αδίκησε, πάντα έχει μπλεξίματα με χαζούς δημόσιους υπαλλήλους, πάντα τρέχει να προλάβει να διορθώσει τη μαλακία κάποιου άλλου. Και αναρωτιέμαι σε εμένα γιατί δε συμβαίνουν ποτέ όλες αυτές οι αναποδιές; Μήπως απλά με τη στάση μας προκαλούμε κάποιες συμπεριφορές;

Για παράδειγμα όποτε έχω συναλλαγή με το δημόσιο ΠΑΝΤΑ τυχαίνω σε υπαλλήλους που είναι  εξυπηρετικοί και ευγενικοί. Οι φίλοι μου λένε ότι απλά είμαι τυχερή. Εγώ όμως πιστεύω ότι η αντιμετώπιση μου τους έκανε ευγενικούς. Δε μπορείς να πηγαίνεις στον εκάστοτε υπάλληλο με τον αέρα " σιγά τι κάνετε, ξύνεστε" και " εγώ σε πληρώνω" και να περιμένεις χαμόγελα και ευγένειες.

Εάν δεν έχεις δουλέψει σε εξυπηρέτηση πελατών δε μπορείς να καταλάβεις τι ζόρι τραβάνει όσοι βρίσκονται πίσω από τα γκισέ. Είναι αναγκασμένοι να παραμένουν επί ένα 8ωρο στη θέση τους, μου έχει τύχει να σηκωθεί ο ταμίας για να πάει τουαλέτα και να του βάλουν τις φωνές. Να ακούν τον κάθε κατακαημένο που επειδή τρώει ξύλο σπίτι του πήγε εκεί και θέλει να το παίξει και μάγκας. Επιπλέον έχουν να απαντούν σε κάθε λογής ερώτηση, από το που είναι η τουαλέτα μέχρι εάν θεωρείται καλή κίνηση η αγορά σπίτιου τη σήμερον ημέρα. Για αυτό λοιπόν μη πυροβολείτε τον πιανίστα και σταματήστε να είστε αρνητικοί με τα πάντα (είναι συμπαθέστατα αρκουδάκια).

Πλέον παίζω ένα παιχνίδι όταν μπαίνω σε κάποιο δημόσιο χώρο. Ψάχνω να βρω ποιος θα κάνει τη φασαρία. Συνήθως είναι γυναίκα, νέα γύρω στα 30-40, που νομίζει ότι χειραφέτηση σημαίνει να κάνεις τη ζωή των άλλων πατίνι. Πρόσφατα ήμουν στο γκισέ του ΟΣΕ και περίμενα στη σειρά, που μεταξύ μας καλά να πάθω αφού πλέον μπορείς να κλείσεις τα εισητήρια σου μέσω internet και με έκπτωση, και τότε την είδα. Νέα, γύρω στα 30, φαινομενικά γελαστή και ευγενική αλλά με αυτό το ψεύτικο ευγενικό χαμόγελο που σε κάνει να παγώνεις. Όταν έφτασε η σειρά της ο υπάλληλος της είπε ότι του τελειώσανε τα εισητήρια με θέσεις και μπορεί να της δώσει μόνο για όρθιους αλλά αν βρει θέση να κάτσει. Ποιος είδε το Θεό και δεν τον φοβήθηκε! Ισχυριζόταν ότι ο υπάλληλος επίτηδες δε της έδινε θέση γιατί της κράταγε για τους δικούς του. Ότι θα του έκανε αναφορά και ότι αυτή ξέρει πολύ καλά τον νόμο.. ΟΚ....Αφού της έδωσε ο ανθρωπάκος το όνομα του, πήρε το εισητήριο  (χωρίς θέση) και έφυγε. Βασικά δεν έφυγε. Κρύφτηκε πίσω από τη κολώνα και περίμενε να δει εάν θα έδινε στους υπόλοιπους θέση. Για κακή της τύχη εκείνη την ώρα μια κυρία έκλεινε εισητήριο για άλλη μέρα , με άλλο τρένο που είχε θέσεις. Πετάγεται λοιπόν η κοπελιά και άρχιζε να φωνάζει" τώρα βρήκες θέση, ε; Θα δεις τι θα πάθεις". Προσπαθήσαμε να της εξηγήσουμε όλοι μαζί ότι η κυρία ήταν για άλλο τρένο αλλά του κάκου. Τελικά μπήκαμε στο τρένο, και εγώ βρήκα να κάτσω όσο αυτή τηλεφωνούσε στα κεντρικά για να πρήξει και κάποιον άλλον. Με αποτέλεσμα... να μη βρει θέση!!

Τι μας διδάσκει αυτή η ιστορία; Ότι τελικά το μόνο που έχουμε είναι να χάσουμε  όταν τραβάμε πολύ τα πράγματα. Ούτε εγώ είχα θέση αλλά το αντιμετώπισα αλλιώς. Και εγώ δε χαλάστηκα και θέση βρήκα. Ενώ η κοπελιά και όρθια πήγε και όπως την έκοψα και το Lexotanil της το χτύπησε! 

Γι αυτό χαλαρώστε...  Το moto μου είναι ότι όλα γίνονται για καλό. Οτι εάν εμείς δούμε τη ζωή μας θετικά τότε και αυτή θα μας ανταμοίψει. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι τα λεφτά πάνε σε αυτούς που δε τα κυνηγάνε. Γι αυτό λοιπόν relax και take it easy!!!