Γράμμα σε εκείνον...

Δεν ήθελα ποτέ να σε κάνω να τρέχεις από πίσω μου. Το μόνο που ζήτησα ήταν να είμαστε αγαπημένοι. Ποτέ δε πίστεψες πόσο σε αγάπησα , πόσο σε ερωτεύτηκα . Πάντα έβλεπες φαντάσματα και σκιές ανάμεσα μας και μου ζητούσες αποδείξεις. Αποδειξεις ότι σε αγαπούσα, αποδείξεις ότι σε ήθελα. Ναι ήμουν πολύ διαφορετική από ότι είχες συνηθίσει. Ναι δεν ανοίχθηκα αμέσως. Ναι είμαι κρυψίνος σαν χαρακτήρας αλλά σε εσένα παραδόθηκα. Άλλαξα για σένα, για να είσαι εσύ καλά . Για να είμαστε εμείς αγαπημένοι. Ήταν τόση η αγωνία μου να είμαστε καλά . Να είμαστε μαζί που δεν έβλεπα ότι χανόμουν. Ότι εξαφανιζόμουν μέσα σε αυτό που προσπαθούσα να γίνω για να σου αρέσω. Για να με αποδεχτείς και να με καταλάβεις. Δε με κατάλαβες όμως ποτέ. Εξακολούθησες να με πιέζεις , να αλλάξω και άλλο. Να μην δίνω τόση σημασία στους φίλους μου. Να μην πηγαίνω διακοπές αν δεν ερχόσουν και εσυ. Να κάνω δουλειές στο σπίτι. Να μαγειρεύω καθημερινά. Πράγματα τα οποία θεωρούνται δεδομένα και ναι θα τα έκανα και μόνη μου χωρίς πίεση αν υπήρχε λίγη κατανόηση. Αν δεν υπήρχε τόσος ανταγωνισμός. Ποιός δουλευει περισσότερο, Ποιός κουράζεται περισσότερο. Ποιός κοιμάται περισσότερο. Έτσι δε προχωράει καμία σχέση. Δεν είμασταν ποτέ μαζί, Είμασταν πάντα απέναντι. Περιμέναμε στη γωνία για να βρούμε κάτι αρνητικό να προσάψουμε στον άλλον. 

Μέσα σε όλα αυτά προστέθηκαν και οι καυγάδες. οι βρισιές και οι προσβολές. και εγώ τα ανεχόμουν. Με μια αξιοπερίεργη απάθεια. Σαν να μου άξιζαν. Σε κάθε τσακωμό στο τέλος μου έλεγες "εσύ φταις. Με βλέπεις ότι νευριάζω και με εξωθείς στα άκρα. Οταν νευριάζω μη μου μιλάς" . Έπρεπε όταν νευριάζεις να σε ακούω να με προσβάλλεις, εμένα και την οικογένεια μου, χωρίς να μιλάω. Να περιμένω να ηρεμήσεις και μετά να σου έλεγα τα παράπονα μου. Δε το έκανα όμως . Εγω φώναζα, τσακωνόμουν μαζί σου, προσπαθούσα να σου δείξω ότι έχεις λάθος. Μετά δε μιλάγαμε για λίγες ώρες και μετά πάλι μαζί. Με έκανες να νιώθω ότι φταίω πάντα εγώ. Στο τέλος του καυγά δε θυμόμουν καν γιατί τσακωθήκαμε. Τώρα όμως το βρήκα γιατί τσακωνόμασταν. ΓΙΑΤΙ ΜΕ ΚΑΤΑΠΙΕΖΕΣ. Γιατί όλα σε ενοχλούσαν. Το λάθος μου ήταν ότι δε μίλαγα. Δε σε διαολόστειλα νωρίς για να ξυπνήσεις. Να δεις ότι εδω δε σε παίρνει να συμπεριφέρεσαι όπως γουστάρεις. Έγώ όμως φοβόμουν μην ξανατσακωθούμε. Μην σε χάσω. Σε αγαπούσα μάλλον περισσότερο από ότι είχα καταλάβει.

Τώρα βλέπω ξεκάθαρα. Από την αρχή έτσι ήταν. Θυμάμαι ότι λίγο πριν φύγεις για φαντάρος είχαμε πάει τσακωμένοι στο πάρτυ της Μ. Πίστευες ότι σου κρύβω πράγματα από το παρελθλόν μου. Είμασταν μόλις δύο εβδομάδες μαζί!Θυμάμαι ακόμα τα λόγια της Ε. "είναι πολύ νωρίς για να τσακώνεστε. Πρόσεχε". Δε πρόσεξα όμως. Ήθελα τόσο πολύ να πετύχει που αγνοούσα όλα τα σημάδια. Για τέσσερα χρόνια λειτουργούσα σε safe mode. Μεταμορφώθηκα σε ζόμπι. Το πήρα απόφαση πως με τους καυγάδες δε βγαίνει τίποτα και τους σταμάτησα. Όταν νευρίαζες έκανα την κότα. Εσυ χαιρόσουν " είδες αν δε το συνεχίζεις εσύ δε τσακωνόμαστε" μου έλεγες και εγώ σε κοίταγα απαθέστατη. Φέτος σε ενοχλούσε η απάθεια μου. Ότι δε κουνιόμουν από το σπίτι. Ότι έβλεπα τηλεόραση. Ναι τα ζόμπι δεν έχουν πολλές δραστηριότητες. Μέσα μου όμως επεξεργαζόμουν όλα αυτά που είχαν συμβεί. 

Είμαι 28 χρονών αρραβωνιασμένη με κάποιον που δεν αντέχω τη συμπεριφορά του πια. Σκέφτηκα τη ζωή μου στο μέλλον και τρόμαξα. Είδα τον πατέρα σου πως συμπεριφέρεται στη μάνα σου και φρίκαρα. Είμαι μικρή ακόμα δε θα παραιτηθώ. Μου αξίζουν τα καλύτερα. Έβλεπα φωτογραφίες μου παλιές και ζήλευα εκείνη τη σπίθα στο μάτι. Εκείνη τη φλόγα που με έπειθε ότι μπορώ να καταφέρω τα πάντα. Οτι είμαι δυνατή. Σιγά -σιγά καθώς ξεφυλιζα τις φωτογραφίες η φλόγα έσβηνε. Το κορίτσι που γέλαγε με τα μάτια είχε μετατραπεί στο κορίτσι που γέλαγε συμβατικά. Δε θυμάμαι από πότε έχω να νιώσω χαρούμενη. Πραγματικά χαρούμενη. Μέσα στην απελπισία μου αναζήτησα τον πρώην μου. Το έμαθες και σε ταρακούνησε αρκετά. Στην αρχή για όλους τους λάθος λόγους. Αντί να σκεφτείς γιατί να κάνω κάτι τέτοιο σκέφτηκες ότι ήθελα να σε κερατώσω. Στάθηκες έξυπνος αυτή τη φορά όμως. Κατάλαβες ότι περίμενα ένα μικρό σου στραβοπάτημα , μια μικρή βρισιά, μια υποψία φωνής, για να πείσω τον εαυτό μου ότι το σωστό είναι να χωρίσουμε και δε μου την έδωσες την ευκαιρία.

Είπαμε να μείνουμε για λίγο μόνοι. Να σκεφτούμαι τι θέλουμε και πως θέλουμε να συνεχίσουμε. Γύρισες πίσω. Μου ζητησε συγνώμη για όλα όσα έχεις κάνει. Αναγνώρισες ότι η συμπεριφορά σου ήταν λάθος. Μου ζήτησες μια δεύτερη ευκαιρια...

Το ξέρω ότι με αγαπάς πολύ. Το ξέρω ότι υποφέρεις τώρα που χωρίσαμε. Δε θέλω να σε στεναχωρώ αλλά μου είναι αδύνατον να προσπαθήσω. Για να καταφέρω να παραδεχτώ όλα όσα με πλήγωναν χρειάστηκε να κάψω πολλά πράγματα μέσα μου. Πλέον δε νιώθω τίποτα παρά μόνο μια απέραντη ανακούφιση. Σε αγαπώ πάρα πολύ. Δε θέλω να είσαι στεναχωρημένος. Δε θέλω να ακούσω από κανέναν κακό λόγο για σένα. Φοβάμαι όμως να  προσπαθήσω. Φοβάμαι ότι δε θα έχω τη ψυχική δύναμη να φύγω όταν τα πράγματα θα ξαναχαλάσουν. Ότι θα συνεχίσω να βουλιάζω.

Μακάρι τα πράγματα να ήταν αλλιώς. Να μην είχε χρειαστεί ποτέ να τα σκεφτώ όλα αυτά που σκέφτηκα.