Χωρίς υπερβολές αυτό το ταξίδι στη Ρώμη ήταν ένα απο τα πιο αγαπημένα μου ταξίδια. Ακολουθεί εκείνο στο Άμστερνταμ! Ξέφυγα τελείως από όλα αυτά που μας επηρρεάζουν καθημερινά. Ξεκουράστηκε το μυαλό μου και το πνεύμα μου. Με τον Θ ήρθαμε πιο κοντά και περάσαμε αγαπησιάρικα. Όπως λέει εκείνος τελικά πρέπει να πηγαίνω διακοπές όλη την ώρα για να είμαι καλά!
Από Αθήνα φύγαμε Δευτέρα με ηλιοφάνεια και 40οC . Ξύπνησα αξημέρωτα και έφυγα με τη βαλιτσάρα μου για να συναντήσω τον Θ στο μετρό.Ο Θ με την ακόμα μεγαλύτερη βαλιτσάρα του με περίμενε στη Δουκίσης Πλακεντίας Αποφασίσαμε να πάρουμε τον προαστιακό που θα ερχόταν σε 10' αντί για το μετρό που θα ερχόταν σε 20 λεπτά. Ατυχής απόφαση καθώς ο προαστιακός δεν ήρθε ποτέ και εμεις χάσαμε και το μετρό. Το επόμενο θα ερχόταν σε μισή ώρα. Έτσι πήραμε ταξί και πληρώσαμε 25 ωραιότατα ευρωλάκια χωρίς κανένα λόγο. Το αεροπλάνο το προλάβαμε στο τσακ. Μας είχαν φωνάξει από τα μεγάφωνα και ήταν έτοιμοι να κατεβάσουν τις βαλίτσες μας. Αφού μας μάλωσε η κατα τα άλλα συμπαθητική κοπελίτσα μπήκαμε στο αεροπλάνο και ξεκινήσαμε. Παρόλο που έχω ένα θέμα με τα αεροπλάνα, η απογείωση ήταν πολύ καλή. Φτάνοντας στο αεροδρόμια της Ρώμης ο πιλότος μας ανακοίνωσε ότι ίσως να έχουμε λίγες αναταράξεις λόγω βροχόπτωσης και μας ενημέρωσε για τις χαμηλές θερμοκρασίες που επικρατούσαν στη Ρώμη. Εντωμεταξύ εγώ είχα φτιάξει μια βαλίτσα γεμάτη σορτσάκια για να αντέξω τον "καύσωνα" της Ρώμης. Ευτυχώς είχα πάρει μαζί μου κάτι εσπαντρίγιες τις οποίες και διέλυσα λόγω του ότι τσαλαβουτούσα στα νερά με αυτές. Τελικά η θερμοκρασία ήταν πολύ καλή. Γύρω στους 30οC, ήταν ότι έπρεπε για περπάτημα και sightseeing. Λόγω του κακού -καλού για εμάς - καιρού αποφασίσαμε να πάμε στο κολοσσαίο επείδη δε θα είχε ζέστη. Για το κολοσσαίο είχα ακούσει τα χειρότερα. Ότι δεν αξίζει να πάμε , ότι δε βλέπεις τίποτα κτλ. Απόψεις με τις οποίες διαφωνώ. Μου άρεσε πάρα πολύ.
Βέβαια μέσα είναι αρκετά κατεστραμένο. Τα καθίσματα έχουν διαλυθεί και η μία πλευρά έχει πέσει. Η καταστροφή του οφείλεται κυρίως σε σεισμούς αλλά και στο γεγονός ότι χρησιμοποιούσαν υλικά από το κολοσσαίο ως οικοδομικά υλικά για να φτιάξουν άλλα μνημεία. Όπως καλή ώρα κάναμε και εμείς με τους αρχαίους μας ναούς. Βέβαια εξακολουθεί να παραμένει επιβλητικό. Είδικά εάν αναλογιστεί κανείς πόσοι άνθρωποι έχασαν τη ζωή τους εκεί μέσα για να προσφέρουν θέαμα στον Καίσαρα και στους Ρωμαίους. Άρτος και θεάματα.
Κάτω από την αρένα υπάρχει ένας λαβύρινθος από κλουβιά και
διαδρόμους μέσα στα οποία ήταν φυλακισμένοι άνθρωποι και ζώα. Λέγεται
ότι υπήρχαν είδικα ανοίγματα και "ασανσέρ" για να κάνουν είσοδο τα αγρια
θηρία στο κέντρο της αρένας έτσι ώστε να φαίνονται πιο τρομακτικά.
Tip: Το Κολοσσαίο, τα Ρωμαικά φόρουμ και ο Παλατινός Λόφος έχουν κοινό εισιτήριο που ισχύει για δυο μέρες. Για να βγάλεις στο κολοσσαίο όμως το εισιτήριο σου πρέπει να περιμένεις σε μια τεράστια ουρά. Καλύτερα λοιπόν είναι να βγάλεις το εισιτήριο σου σε κάποιο από τα δύο άλλα μνημεία και να μπεις στο κολοσσαίο έπειτα χωρίς καμία αναμονή. Επιπλέον την ουρά στο κολοσσαίο μπορείς να την παρακάμψεις εάν αγοράσεις ένα audioguide με 5,50€. Εμείς αυτό κάναμε. Μετά ανακαλύψαμε τον άλλον τρόπο.
Μετά το κολοσσαίο πήγαμε στον Παλατινό λόφο, ο οποίος είναι δίπλα και
περπατήσαμε εκεί που παλιά ήταν οι οικίες των Ρωμαικών Αυτοκρατόρων.
Εκεί ο Φαρνέζε έχει δημιουργήσει τους διασημους κήπους του πάνω στα ερείπια των άλλοτε παλατιών.
Αφού θαυμάσαμε τη θέα από τον λόφο αποφασίσαμε πως αρκετά αρχαία είδαμε για σήμερα και είπαμε να φύγουμε προς αναζήτηση τροφής.
Η ώρα πια είχε περάσει και εμείς είχαμε λυσάξει από τη πείνα. Τα ενδιάμεσα παγωτά που φάγαμε δε πιάνονται για φαγητό. Για φαγητό κάτσαμε κοντά στη Piazza di Spagna. Σε μια trattoria λίγο ακριβούτσικη αλλά με τη καλύτερη καρμπονάρα που φάγαμε στη Ρώμη. Εγώ δοκίμασα για πρώτη φορά gnocchi με γκοργκοντζόλα και δε ξετρελάθηκα. Παρεπιπτώντως μόλις τώρα είδα ότι η γκοργκοντζόλα είναι μπλού cheese. Μπλιαχ και ίου μαζί!!! Φωτογραφίες από φαγητά δεν έχω γιατί κάθε φορά έλεγα να θυμηθώ να φωτογραφίσω και κάθε φορά ξεχνιόμουν και τα έτρωγα!
Το ξενοδοχείο μας ήτανε στη διάσημη και παλιά κοσμοπολίτικη Via Venetto.
Εκεί παλιά σουλατσάρανε όλοι οι αστέρες της Cinecitta και στήνανε τα
παπαρατσιλίκια τους . Βέβαια τώρα η περιοχή έχει μόνο τουρίστες αλλά
εξακολουθεί να έχει κάτι από την αίγλη του παρελθόντος.
Μη περιμένετε να δείτε φωτογραφίες από nightlife, τουλάχιστον όχι από σήμερα.. Είμασταν ψόφιοι και κοιμηθήκαμε από τις 20:00!!
To be continued...
Ήμουν Ρώμη τον Σεπτέμβριο με Οκτώβριο για 21 μέρες με ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα και με πολλά που διάβασα ήταν σαν να γύρισα πίσω και θέλω να πω και κάποιες δικές μου παρατηρήσεις και εντυπώσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχάς δεν είδα να ανέβηκες πάνω στον Άγιο Πέτρο. Γιατί αν είχες ανέβει δεν γινόταν να μην γράψεις γι' αυτό. Και όταν λέω πάνω, εννοώ και μέσα στον τρούλο αλλά και έξω με την απίστευτη θέα που βλέπεις όλη τη Ρώμη αφού έχεις ανέβει πάνω από πεντακόσια σκαλιά, άλλα πλαγιαστά και άλλα τόσο λεπτά που κρατιέσαι από σκοινί για να τα ανέβεις.
Επίσης από αυτά που δεν ανέφερες έχω να πω για το πάρκο στην Villa Borghese που βρίσκεται πάνω από την Piazza del Popolo. Όλα τα πάρκα που πήγα ήταν ωραία αλλά αυτό το πιο τουριστικό.
Από αυτά που ανέφερες έχω να πω για το Πάνθεον πως αν δεν κάνω λάθος ο κύκλος πάνω είναι τέλειος κύκλος και κάτι που δεν μου άρεσε εκεί είναι πως 4 φορές μας είπαν από μεγάφωνα να κάνουμε ησυχία. Τις δύο φορές σε Ιταλικά, Αγγλικά, Γαλλικά, Γερμανικά και τις άλλες δύο με ένα εκνευριστικό shhhhhhhhhh.
Η Piazza di Spagna ήταν πολύ ωραία επίσης και έγινα και τυχαία μέρος ενός flash mob εκεί.
Και το Κολοσσέο ωραίο, και το μουσείο του Βατικανού (εκεί δεν μου άρεσε που τα αγάλματα είχαν φύλλα συκής) και η Fontana di Trevi αλλά πιο πολύ εντυπωσιάστηκα με την θέα στον Άγιο Πέτρο και με το μνημείο του Vittorio Emanuele. Την νύχτα ειδικά με τον ωραίο φωτισμό.
Θα συμφωνήσω με το ότι πρέπει να επισκεφτείς τα ίδια μέρη και μέρα και νύχτα με χαρακτηριστικό παράδειγμα το Campo de Fiori που την μέρα είναι λαική αγορά και την νύχτα ένα μέρος για να βγαίνεις όπως η πλατεία της Άννας Μαρίας στο Trastevere. Παρεμπιπτόντως εκεί παίξαμε μακριά γαϊδούρα. Επίσης αν βρεθείς στην Piazza Navona κατά τις δύο το βράδυ που δεν υπάρχει ψυχή θα σου φανεί τελείως άδεια χωρίς όλους τους ζωγράφους και τους μικροπωλητές.
Αυτό που μου έκανε εντύπωση στη Ρώμη είναι που το νερό πίνεται από παντού. Ακόμη και από τα συντριβάνια σαν αυτό στην Piazza di Spagna.
Για φαγητά και διαμονή δεν έχω να πω τίποτα καθώς σε εμένα ήταν όλα πληρωμένα. Οι πίτσες πάντως είναι πάντα νόστιμες. Ακόμα και η χειρότερη είναι νόστιμη. Ακόμα και η χειρότερη την επόμενη μέρα είναι νόστιμη. Είχα βρει την χαρά μου.
Θα κλείσω με μια ιστορία για τον Bernini αλλά δεν την θυμάμαι ακριβώς. Λογικά με μια αναζήτηση στο google θα τα ξεκαθαρίσεις. Είχε που λες μια κόντρα με έναν άλλο αρχιτέκτονα τον Borromini. Ο τότε Πάπας όπως και όλοι οι πολιτικοί έπαιρναν το μέρος κάποιου αποφασίζοντας ποια κτίρια θα χτίσει ο καθένας. Έτσι σε ένα κτίριο που υπήρχε μια διαφωνία για το ποιος θα κάνει τι, ο Πάπας έδωσε την μπροστινή όψη στον Bernini και την πλαϊνή στον Borromini (μπορεί να τα λέω ανάποδα τα ονόματα, είπαμε δεν θυμάμαι). Παρότι έτσι φαίνεται ότι ο Πάπας ήταν με τον Bernini κάτι τέτοιο δεν ισχύει γιατί ο ίδιος ο Bernini έμενε ακριβώς δίπλα στο κτίριο και έτσι κάθε φορά που άνοιγε το παράθυρο του έβλεπε την πλαϊνή όψη του Borromini!
Γεια σου σιμιγδαλένιε μου... Με το σχόλιο σου με έκανες να ξαναδιαβάσω για τη Ρώμη και να ταξιδέψω πίσω... Είναι μια από τις πιο όμορφες πόλεις..
ΔιαγραφήΓια τον τρούλο του Αγίου Πέτρου έχεις απόλυτο δίκιο. Δεν ανεβήκαμε εαν και το είχαμε σκοπό. Ο Θ είχε πάθει κάτι σαν διάστρεμμα και γκρίνιαζε ότι δε μπορεί να περπατήσει άλλο. Πρέπει να ήταν όντως μαγικά.
Σε πάρκα δεν πήγαμε καθόλου γιατί δεν προλάβαμε. Είχαμε το συνέδριο και μας έφαγε πολλές μέρες. Η Villa Borghese ήταν ακριβώς δίπλα από το ξενοδοχείο μας αλλά δε το είχαμε βάλει στο πρόγραμμα να το δούμε.. Δε πειράζει, έχουμε αφήσει πράγματα και για την επόμενη φορά!
Αυτό που λες για την τρύπα στο Πάνθεον δε το ήξερα... Εμάς πάλι δε μας κάνανε παρατηρήσεις. Ισως η ώρα που πήγες να ήταν ώρα αιχμής και να είχε φασαρία.
flash mob?? Αυτό πρέπει να ήταν ωραίο...
Εμένα αυτό που με εντυπωσίασε από το Vittorio Emanuele ήταν πως όποτε χανόμασταν ξαφνικά βρισκόμασταν μπροστά, πίσω , δεξιά , αριστερά από το Vittorio Emanuele. Λειτουργησε σαν πυξίδα για εμάς.
Τα φύλλα συκής στο βατικανό ήταν αποτέλεσμα της σεμνοτυφίας ενος Πάπα(δε θυμάμαι ποιου). Αρχικά τα αγαλματα ήταν γυμνά , αλλά ο Πάπας σκανδαλίστηκε και διέταξε να τους κόψουνε τα τέτοια τους και να τους προσθέσουνε ένα φύλλο συκής.
Το ότι το νερό πινόταν από παντού ήταν σωτήριο... Είχαμε πάει καλοκαίρι και το εμφιαλωμένο τους είναι πολύ ακριβό. Στη Φλωρεντία βρήκαμε και βρύση που έβγαζε ανθρακούχο νερό.
Οι πίτσες.. Αχ αυτές οι πίτσες... Προσπάθησα να κάνω και εγώ σαν τις δικές τους αλλά η ιταλικές έχουν άλλον αέρα βρε αδερφέ...
Αντε και εις άλλα με υγεία!