Πέμπτη 23 Αυγούστου 2012

Μια φίλη ήρθε απόψε απ' τα παλιά...

Αχ αυτό το facebook. Όσα κακά και να έχει, όσο ρουφιάνος και να είναι έχει και τα καλά του. Όπως το να βρίσκεις μετά από χρόνια μια παλιά σου συμμαθήτρια.. Η οποία σε ενημερώνει ότι κάνει διδακτορικό στην Αγγλία στην σωματιδιακή φυσική...

Με τη Μ πηγαίναμε μαζί φροντιστήριο και είμασταν οι καλύτερες μαθήτριες μέσα στη τάξη στα μαθηματικά. Εντάξει η Μ υπερείχε.. Μυαλό από τα λίγα. Από αυτούς τους μαθητές που έρχοτανε μόνο με ένα μπλε τετράδιο και το μυαλό τους έλυνε τα δυσκολότερα προβλήματα σε δευτερόλεπτα. Πόσα γέλια κάναμε στα διαλείματα? Εάν μου έλεγες να γυρίσω το χρόνο πίσω δε θα ήθελα με τίποτα να ξαναπάω σχολείο. Αλλά φροντιστήριο? Εκεί ναι , εκεί πέρναγα πολύ καλά!

Τελοσπάντων η ανάρτηση αυτή γίνεται γιατί με έκανε να συνηδητοποιήσω πόσο τεμπέλα είμαι. Πόσο δέχομαι τα πράγματα όπως μου έρχονται και δε προσπαθώ για το καλύτερο. Γιατί ενώ είμασταν στο ίδιο γνωσιακό επίπεδο εκείνη προχώρησε. Ενώ εγώ επαναπαύθηκα στην εύκολη ζωή. Ας το παραδεχτούμε ,πήρα πτυχίο εύκολα. Δε κουράστηκα καθόλου. Με αποτέλεσμα βγαίνοντας από το πανεπιστήμιο να νιώθω πιο χαζή από όταν μπήκα. Αθάνατα ελληνικά πανεπιστήμια. Παίρνεις τον τεμπέλη και του δείχνεις τρόπους να γίνει επαγγελματίας τεμπέλης. 

Έχω όμως ένα ταλέντο. Μπορώ να καταπιάνομαι με πράγματα που να μη με ενδιαφέρουν καθόλου και να τα βγάζω πέρα. Αυτό έγινε με το μεταπτυχιακό μου. Θα με βοηθούσε στη δουλειά. Ε τώρα ή εγώ ξέρω να επιλέγω εύκολες σχολές ή τα περισσότερα τμήματα στην Ελλάδα είναι για τουν π#@$%! Και εκεί δεν έμαθα τίποτα. Το μόνο που έμαθα είναι να μην αφήνεις τίποτα για αργότερα γιατί στο τέλος θα σου μείνει αμανάτι. Έτσι έπαθα εγώ με την πτυχιακή μου. Την άφηνα , την άφηνα και τώρα τρέχω και δε φτάνω.  Όχι τίποτα άλλο αλλά έχει ως θέμα το ευρώ. Θα διαλυθεί και άντε μετά να αλλάξω θέμα..



Μάλλον διάλεξα τα λάθος δύο..


6 σχόλια:

  1. καλώς σε βρήκα στο εκπληκτικό blogάκι σου...τρελλαίνομαι για ό,τι να'ναι σκέψεις...
    στο θέμα μας τώρα...
    δεν μπορώ να σου πω πόσο με εκφράζουν αυτά που γράφεις...
    ειδικά αυτό το "πήρα πτυχίο εύκολα. Δε κουράστηκα καθόλου. Με αποτέλεσμα βγαίνοντας από το πανεπιστήμιο να νιώθω πιο χαζή από όταν μπήκα." είναι απλά θεϊκό, τρομερό...
    μπορούμε να μιλάμε ώρες για αυτό και το συνόψισες τέλεια...
    ελληνικά πανεπιστήμια...μου έφαγαν τα χρόνια, που θα έλεγε και ο Κραουνάκης...και??? μια τρύπα στο νερό...
    και λάβε υπόψιν και αυτό: η φίλη σου ήταν και καλή, οπότε πάει και έρχεται...άαααλλοι όμως, εκείνοι οι "μαλάκες" τυο σχολείου που απλά πήγαν έξω και έγιναν κορυφαίοι??? και που χτυπάς το κεφάλι σου που δεν έφυγες και εσύ...
    την καλημέρα μου

    ΑπάντησηΔιαγραφή
    Απαντήσεις
    1. Σε ευχαριστώ για τα καλά σου λόγια. ..
      Είχα και εγώ συμμαθητές-στουρνάρια που σπουδάσαν έξω (γιατί εδώ δε περάσαν πουθενά) και τώρα το παίζουν αυθεντίες..Και δυστυχώς οι χειρότεροι όλων γίνανε γιατροί από τα βαλκάνια.. Μη σου τύχει και πέσεις στα χέρια τους..

      Διαγραφή
  2. και εντάξει, αυτό που γράφει στην κεφαλίδα, έπαθα μεγάλη πλάκα, από τα τρομερότερα που έχω διαβάσει...big thing for sure...
    να' σαι καλά!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  3. Γεια σου,Χριστίνα!Πολύ ωραίο το blog σου!Μου αρέσει ο τρόπος που σκέφτεσαι!

    ΑπάντησηΔιαγραφή
  4. Σε ευχαριστώ πολύ. Καλώς σε βρήκα και εγώ..

    ΑπάντησηΔιαγραφή