Ένα ευλογημένο bachelor!

Η πρώτη παιδική μου φίλη παντρεύτηκε! Οι παιδικοί φίλοι, ειδικά αυτούς που δεν τους βλέπεις συχνά, έχουν πλάκα γιατί παρατηρείς τις αλλαγές τους. Η φίλη μου αυτή θα μπορούσε να ήταν transformer. Στο Λύκειο είχε μαλλιά καρφάκια και στον γάμο της φορούσε μαργαριταρένιο κολιέ. Στο Λύκειο φορούσε μόνο τζιν με άρβυλα και στο μπάτσελορ  φορούσε χρυσή γόβα και κυριλέ φόρεμα.  Στο Λύκειο δήλωνε άθεη και τώρα με ρώταγε εάν έχω πνευματικό. Στο Λύκειο δήλωνε αναρχική και τώρα παντρεύτηκε με αστυνομικό. 

Μετά το τέλος της φοιτητικής ζωής της επέστρεψε στην επαρχιακή πόλη στην οπoία και οι δύο είχαμε μεγαλώσει και τότε με τη δύναμη του φεγγαριού μεταμορφώθηκε σε Sailor moon... Βρήκε και τον τύπο, που τελικά παντρεύτηκε, με τον οποίο εγώ δεν πολυταιριάζω οπότε κόψαμε λίγο τις επαφές μας. Αλλά τελικά ήρθε το μπάτσελορ της για να μας θυμίσει πως περνούσαμε ωραία με κείνη την παρέα... Δε ξέρω αν και εγώ έχω αλλάξει μέσα σε αυτά τα χρόνια αλλά φοβάμαι πως δεν έχω αλλάξει τόσο. Αυτό φάνηκε με το που συναντηθήκαμε το πρωί. Αυτή με μποτούλες και μαλλί κομμωτηρίου και εγώ με allstar και μαλλί ότι να 'ναι. Η πλάκα με αυτές τις φίλες μου είναι ότι πάντα πριν βγούμε με ενημερώνουν ότι θα ντυθούν "καλά" και να ντυθώ αναλόγως. Αλλά πραγματικά ό,τι και να βάλω φαίνομαι σπορ μπροστά τους! Περπατούσαμε στην Ερμού και μου έλεγε όλα αυτά περί γάμου, μπομπονιέρων κτλ όταν αποφάσισε να αλλάξει θέμα και να μου μιλήσει για ένα άρθρο που είχε διαβάσει.

Ντίνα: Διάβασα ότι κάποιοι επιστήμονες κάνανε κάτι πειράματα και πήρανε γονίδια από άνθρωπο και τα γονιμοποιήσαν με γονίδια από γουρούνι και βγάλανε...

Χριστίνα: Ένα μπάτσο!

Ντίνα: (Έπρεπε να ήσασταν εκεί να δείτε βλέμμα-μαχαίρι που μου έριξε... Βέβαια με γονείς αστυνομικούς και μέλλοντα σύζυγο μπάτσο (γιατί αυτός είναι μπάτσος) το αστείο μου ήταν λίγο άστοχο...) Ένα πλαδαρό πράγμα... Τι χαζή που είσαι?

Έτσι με τους καλύτερους οιωνούς ξεκίνησε το μπάτσελορ! Στο οποίο περάσαμε πολύ καλά προς μεγάλη απογοήτευση του Θ, ο οποίος με περίμενε μέχρι τις 7 το πρωί άγρυπνος φρουρός. Το μπάτσελορ είχε όλα αυτά τα στοιχεία που πρέπει να έχει ένα μπάτσελορ πάρτυ... Κορώνες, γκρίνια του στυλ εγώ δεν το βάζω αυτό στο κεφάλι μου, ποτό και αγόρια με γαρύφαλλα... Μετά λέγαμε να πάμε και σε στριπ σόου αλλά δεν πήγαμε! Φτάσαμε απ' έξω αλλά οι δύο άλλες φίλες της νύφης δε μπαίνανε μέσα γιατί τι θα λέγανε μετά στον πάτερ-Σεραφείμ! Πάλι καλά που εκείνη την ώρα δεν έτρωγα κάτι και γλίτωσα το πνίξιμο.

Την επόμενη μέρα το μπάτσελορ συνεχίστηκε σε μπαράκι χωρίς τις θεούσες φίλες της νύφης. Πάντως δε ξέρω εάν υπάρχει Θεός αλλά σίγουρα υπάρχει  διάολος. Μπαίνει μέσα στο μπαράκι ένας τύπος, θεός. Τον κοιτάμε, μας κοιτάει και έρχεται και κάθεται δίπλα μας. Μετά από λίγο πιάνει κουβέντα στη νύφη και στο τέλος της ζητάει και το τηλέφωνο της. Και τώρα πείτε μου εάν αυτόν δεν το έβαλε ο διάολος εκείνη την μέρα τότε ποιος τον έβαλε? Μήπως ο Θάνος (future husband)? Γιατί δε γίνεται μια βδομάδα πριν το γάμο σου να σου την πέφτει ο τύπος από τα παραμύθια! Γιατί γνωρίζοντας τη φίλη μου ξέρω ότι τέτοιοι τύποι της την πέφτουν στα όνειρα της! Τελικά η φίλη απέδειξε πως είναι πανέτοιμη για αυτόν τον γάμο σερβίροντας ωραιότατο Χ στον Mr Perfect. Ο οποίος θα πρέπει να ελέγξει την τύχη του αφού από ολόκληρο μαγαζί τίγκα στις γυναίκες επέλεξε αυτή που παντρευόταν την επόμενη εβδομάδα... Τζόκερ, φίλε...

Στο γάμο περάσαμε όμορφα. Έχω ένα θέμα στους γάμους... Συγκινούμαι πολύ κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας της νύφης. Ειδικά όταν βλέπω τον πατέρα της νύφης... Έτσι και σε αυτόν τον γάμο έκλαιγα συνέχεια με αποτέλεσμα να με απομακρύνουν από τη νύφη και να μη με αφήνουν να τη πλησιάσω γιατί  θα της χαλούσα το μακιγιάζ. Στο τραπέζι μας βάλανε να καθήσουμε δίπλα από τις θεούσες -μουρλές φίλες της νύφης. Σε κάποια φάση εκεί που τρώγαμε γυρίζει η αρχιμουρλή και μου λέει με ύφος χάσαμε την Πόλη " Μπορείς να γυρίσεις το ψωμί? (ήταν ανάποδα η φραντζόλα) Ευχαριστώ." Γυρίζω το ψωμί και βλέπω απέναντι μια κοπέλα να με ρωτάει γιατί με απορημένο ύφος. "Ε, μάλλον είναι γρουσουζιά" λέω εγώ και τότε ακούω από την αρχιμουρλή "Δεν είναι γρουσουζιά. Το ψωμί είναι το σώμα του Κυρίου και δεν κάνει να είναι ανάποδα πάνω στο τραπέζι. Είναι αμαρτία". Σκέφτηκα να της πω ότι αυτό το ψωμί είναι αλεύρι και νερό και μάλλον μερικά Ε. Το ψωμί που ίσως να είναι το σώμα του Κυρίου είναι αυτό που είναι ευλογημένο στην εκκλησία. Που και πάλι είναι ΜΕΤΑΦΟΡΑ!!!! Γιατί αλλιώς είσαι κανίβαλος. Ή απλά ηλίθια...Και είναι κρίμα που είσαι δασκάλα. Και είναι κρίμα που σου εμπιστεύονται μικρά παιδιά. Γιατί είσαι ηλίθια! Τελικά δεν είπα τίποτα! Άφησα το κλαρίνο να καλύψει τις σκέψεις μου.

Βέβαια για πολλές μέρες μετά έλεγα στον Θ "σώμα Κυρίου δεν πήραμε σήμερα. Πάλι μπαγιάτικο θα φάμε?" ή " Κόψε λίγο σώμα Κυρίου να κάνω παπάρα" ή "Να σου ψήσω ένα τόστ με δυο φέτες σώμα Κυρίου και λίγη ντοματούλα?". Μετά το αστείο πάλιωσε και το βαρέθηκα μέχρι και εγώ...