Έλα, έλα έχω τούλια, έχω γάζες λεεεεέω....

Χάθηκα. Έμπλεξα μέσα σε τούλια, γάζες και κορδέλες. Μπουρδουκλώθηκα και τα έκανα μαντάρα! Θυμάστε που σας έλεγα ότι παντρεύομαι και ψάχνω για νυφικό? Ε, λοιπόν ισχύουν ακόμα και τα δύο! Και παντρεύομαι και νυφικό δε βρήκα ακόμη. Λίγο η αναποφασιστικότητα μου, λίγο η αναβλητικότητα μου φθάσαμε στον 1 μήνα και 3 βδομάδες ακόμα. Εντάξει έχω βρει δυο που μου αρέσουν και μέσα στην επόμενη εβδομάδα θα κλείσω το ένα.

Ερώτηση παγίδα:

Εάν είχατε ένα νυφικό που σας άρεσε πολύ αλλά δε σας πήγαινε και τόσο και ένα νυφικό που σας άρεσε λίγο αλλά σας πήγαινε πολύ, τι θα διαλέγατε? 

Απαντήστε και κερδίστε την αγάπη μου! (χωρίς κλήρωση, τη μοιράζω απλόχερα)

Λοιπόν, τι κατάλαβα αυτούς τους μήνες της "προετοιμασίας" του γάμου. Ότι όλοι κάνουν ό,τι θες. Όποια χαζή ιδέα σου κατέβει στο κεφάλι όλοι τρέχουν να την υλοποιήσουν. 

Παράδειγμα 1ο:

Είμαστε μεσημέρι στο εξοχικό μου. Όλη η οικογένεια κοιμάται εκτός από μένα και τον πατέρα μου. Ο μπαμπάς μου προσπαθεί να φτιάξει μια αποθήκη μόνος του. Την έχει χτίσει και πλέον είναι στο στάδιο που τη σοβατίζει. Ανεβοκατεβαίνει σε σκάλες, βάφει, ιδρώνει- ξεϊδρώνει. Εγώ κάνω βόλτες τριγύρω του πίνοντας βυσσινάδα, μπλέκομαι στα πόδια του και παίζω με τις μπογιές. Ξαφνικά βλέπω κάτι σανίδες πεταμένες και μου έρχεται η έμπνευση. Αρχίζω να ψάχνω στο σωρό με τις σανίδες. "Τι ψάχνεις" με ρωτάει ο πατέρας μου. "Να μωρέ, σκέφτηκα να βρω μια σανίδα , να γράψω πάνω "BRIDE" και να την κάνω πινακίδα να τη κρεμάσουμε έξω από τη πόρτα στο δωμάτιο που θα βάφομαι" του λέω εγώ. "Μισό λεπτό να κατέβω να βρούμε μια καλή. Αυτή σου κάνει?" μου λέει ενώ ταυτόχρονα μετακινεί όλα τα ξύλα στο σωρό για να βρει την καλύτερα σανίδα. Που σε αντίστοιχη περίπτωση, εάν δεν ήμουν νύφη, θα έψαχνε να βρει την πιο καλή σανίδα, μετά θα την έβρεχε και μετά....

Παράδειγμα 2ο:

Απογευματάκι στο σπίτι του Θ. Κάνω βόλτα στον κήπο τους και επιθεωρώ τα δέντρα. "Τι ψάχνεις" με ρωτάει ο πεθερός μου. "Ψάχνω ένα κλαδί για να το κάνω δέντρο ευχών για το τραπέζι του γάμου για να κρεμάνε καρτελάκια πάνω" του λέω και παρατηρώ από την έκφραση του ότι δεν καταλαβαίνει τι θέλω να κάνω. Ο πεθερός απομακρύνεται αμέσως και το επόμενο λεπτό τον βλέπω να έρχεται σέρνοντας πίσω του δυο ξερές κλάρες ελιάς. "Αυτά σου κάνουνε?" με ρωτάει. "Μμμ. Δε ξέρω. Αυτό μου αρέσει περισσότερο" του λέω και του δείχνω την κορυφή από την κουμκουατιά. Ο πεθερός απομακρύνεται ξανά και το επόμενο λεπτό επιστρέφει με μια σκάλα και ένα πριόνι. Δυο λεπτά μετά το λατρεμένο κλαδί ήταν στα χέρια μου! Το αποτέλεσμα ήταν ένα πολύ ωραίο κλαδί για μένα, μία κουτσουρεμένη κουμκουατιά για την αυλή και μια πεθερούλα να θρηνεί για τα δυο κιλά κουμκουάτ που πήγαν χαμένα!

Για αυτό σας λέω! Παντρευτείτε να σας κακομάθουν!